 |
|
|  Σάββατο 29/7
ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ
Τέταρτη στον κόσμο η Εθνική πόλο των Ανδρών
ΑΠΕ-ΜΠΕ.-
Προσπάθησε για την υπέρβαση η εθνική υδατοσφαίρισης των ανδρών στον «μικρό» τελικό του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος της Βουδαπέστης, αλλά το πολύ κακό της ξεκίνημα την υποχρέωσε να κυνηγάει συνεχώς στο σκορ την πανίσχυρη Σερβία και τελικά να ηττηθεί με 11-8 και να καταλάβει την τέταρτη θέση της τελικής κατάταξης. Οσο κι αν πάλεψαν οι παίκτες του Θοδωρή Βλάχου, το αρχικό 3-0 απέναντι σε έναν τόσο δυνατό αντίπαλο ήταν εξαιρετικά δύσκολο να ανατραπεί. Η ελληνική ομάδα θα επιστρέψει στην Αθήνα έχοντας επιβεβαιώσει τη θέση της στην ελίτ του παγκοσμίου πόλο, αλλά χωρίς μετάλλια στις αποσκευές της. Πολύ πιθανόν, δε, η ήττα αυτή να σηματοδοτήσει και το πρώτο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα υγρού στίβου μετά το 2003 που η Ελλάδα δεν θα καταφέρει να κατακτήσει κανένα μετάλλιο.
Εφιαλτικό ήταν το ξεκίνημα του αγώνα για την εθνική, που βρέθηκε να χάνει 3-0 στο πρώτο δίλεπτο (!), με τους Σέρβους να πετυχαίνουν τρία πολύ εύκολα γκολ, δύο στην κόντρα κι ένα με τελείωμα του Ραντέλοβιτς που είχε «κόψει» στα 2μ. Ο Θοδωρής Βλάχος πήρε τάιμ-άουτ και έβαλε τις φωνές στους παίκτες του και αυτό έφερε κάποιο αποτέλεσμα, καθώς με δύο μακρινά σουτ του Φουντούλη η ελληνική ομάδα μείωσε σε 3-2. Ακολούθησε όμως μία χαμένη επίθεση (λάθος πάσα) με παίκτη παραπάνω και οι «πλάβι» ανέκτησαν τον έλεγχο, σκόραραν ακόμη δύο εύκολα γκολ και ξέφυγαν 5-2, πριν μειώσει ο Βλαχόπουλος με γρήγορη εκτέλεση στον παίκτη παραπάνω (5-3). Στο δεύτερο οκτάλεπτο οι διεθνείς βελτιώθηκαν κάπως αμυντικά, κυρίως στον παίκτη λιγότερο, αλλά στην επίθεση δεν είχαν λύσεις και η διαφορά ανέβηκε στα τέσσερα γκολ (7-3). Ο Γενηδουνιάς έδωσε μία «ανάσα» στον παραπάνω, αλλά στο φινάλε του ημιχρόνου η εθνική δεν κατάφερε να εκμεταλλευθεί το αριθμητικό πλεονέκτημα και να πλησιάσει στο -2, αν και το σουτ του Δερβίση έγινε υπό πολύ καλές προϋποθέσεις.
Στο τρίτο οκτάλεπτο το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα κατάφερε δύο φορές να μειώσει στα δύο γκολ (8-6 και 9-7), όμως στην πρώτη περίπτωση ο Φιλίποβιτς απάντησε άμεσα, ενώ στη δεύτερη η εθνική έχασε επίθεση με παίκτη παραπάνω και ο Ραντέλοβιτς στα τελευταία δευτερόλεπτα σκόραρε, ενώ με το ξεκίνημα της τελευταίας περιόδου η Σερβία κέρδισε αποβολή, ο Πρλαϊνοβιτς αξιοποίησε την ευκαιρία και «καθάρισε» οριστικά το ματς. Το τελικό 11-8 έδωσε στους απερχόμενους πρωταθλητές κόσμου την... παρηγοριά του χάλκινου μεταλλίου και άφησε την ελληνική ομάδα να αναρωτιέται αν τελικά η υπέρβαση ήταν εκτός των δυνατοτήτων της ή αν η ίδια δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων στα δύο τελευταία ματς, και ιδιαίτερα στον ημιτελικό με την Ουγγαρία.
Να σημειωθεί ότι, με τα τρία γκολ που πέτυχε σήμερα, ο Γιάννης Φουντούλης έφτασε τα 23 στο τουρνουά και «καπάρωσε» τον τίτλο του πρώτου σκόρερ.
Τα οκτάλεπτα: 3-5, 1-2, 3-3, 1-1
Η εξέλιξη του σκορ: 0-1 Μάντιτς (κόντρα), 0-2 Ραντέλοβιτς (φουνταριστός), 0-3 Ντ. Πιγέτλοβιτς (κόντρα), 1-3 Φουντούλης (περιφέρεια), 2-3 Φουντούλης (περιφέρεια), 2-4 Ντ. Πιγέτλοβιτς (π.π.), 2-5 Ούμποβιτς (φουνταριστός), 3-5 Βλαχόπουλος (π.π.), 3-6 Αλεξιτς (π.π.), 3-7 Τσουκ (περιφέρεια), 4-7 Γενηδουνιάς (π.π.), 4-8 Ράσοβιτς (π.π.), 5-8 Φουντούλης (πέναλτι), 6-8 Δελακάς (π.π.), 6-9 Φιλίποβιτς (π.π.), 7-9 Ποντικέας (π.π.), 7-10 Ραντέλοβιτς (π.π.), 7-11 Πρλαϊνοβιτς (π.π.), 8-11 Βλαχόπουλος (περιφέρεια),
Η εθνική είχε 4/11 με παίκτη παραπάνω, 1/1 πέναλτι και 3 γκολ από την περιφέρεια. Η Σερβία είχε 6/12 με παίκτη παραπάνω, 1 γκολ από την περιφέρεια, 2 από θέση φουνταριστού και 2 στην κόντρα.
Με τρεις ποινές αποβλήθηκαν ο Γιάκσιτς (1΄50΄΄ πριν τη λήξη της τρίτης περιόδου), ο Ραντέλοβιτς (5΄47΄΄ πριν το τέλος του παιχνιδιού) και ο Δελακάς (4΄27΄΄ πριν τη λήξη του αγώνα).
Διαιτητές: Ναούμοφ (Ρωσία), Μερσιέ (Γαλλία)
Οι συνθέσεις:
ΕΛΛΑΔΑ (Θοδωρής Βλάχος): Φλέγκας, Γενηδουνιάς 1, Δελακάς 1, Δερβίσης, Φουντούλης 3, Καπότσης, Ποντικέας 1, Αργυρόπουλος, Μουρίκης, Κολόμβος, Γούνας, Βλαχόπουλος 2, Ζερδεβάς
ΣΕΡΒΙΑ (Ντέγιαν Σάβιτς): Γκ. Πιγέτλοβιτς, Μάντιτς 1, Ράσοβιτς 1, Ραντέλοβιτς 2, Τσουκ 1, Ντ. Πιγέτλοβιτς 2, Ούμποβιτς 1, Αλεξιτς 1, Γιάκσιτς, Φιλίποβιτς 1, Πρλαϊνοβιτς 1, Στ. Μίτροβιτς, Μπρ. Μίτροβιτς
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
