 |
|
|  Δευτέρα 10/7
ΕΛΛΑΔΑ-ΘΕΑΤΡΟ
Η «Μήδεια» ως...πρόσφυγας, από το Πολωνικό Ινστιτούτο Γκροτόφσκι στο ΚΘΒΕ
Θεσσαλονίκη
Η Μήδεια ως η «πρώτη πρόσφυγας» στην ιστορία, η πρώτη γυναίκα που βιώνει την απόλυτη απόρριψη στον χώρο προσφυγής της, η Μήδεια -όχι αυτή η πρωτόλεια του Ευρυπίδη, αλλά «το πέρασμα της Μήδειας» του Δημήτρη Δημητριάδη («Medeas on getting across» από τον μύθο στη διαχρονία), η «Μήδεια», εκτός χρόνου κι εκτός μύθου, μετατρέπεται στο «πρόσωπο-εργαλείο» προκειμένου να εξερευνηθεί, μέσω του θεάτρου, ένα οικουμενικό και απολύτως σύγχρονο πρόβλημα: η μετανάστευση.
Μια σύγχρονη και επίκαιρη προσέγγιση του πανάρχαιου μύθου, σε μια παράσταση-work in progress, που θα παρουσιαστεί, για πρώτη φορά εκτός Πολωνίας, είναι η «Medeas on getting across», που έρχεται στη Θεσσαλονίκη από το διάσημο Teatr Zar, Ινστιτούτο Γκροτόφσκι, στη Θεσσαλονίκη.
Η απόρριψη που δέχεται η Μήδεια «ταυτίζεται» με την απόρριψη που βιώνουν οι πρόσφυγες τόσο στην πατρίδα τους (λόγω του πολέμου), όσο και από τις χώρες που διασχίζουν ή καταφεύγουν (ρατσισμός και γκετοποίηση).
Με αφορμή το ομώνυμο έργο του Έλληνα Δημήτρη Δημητριάδη, ο σκηνοθέτης Jarosław Fret και το Teatr Zar συνθέτουν την παράσταση, υπογραμμίζοντας πως «η Μήδεια θα μπορούσε να είναι προστάτιδα αγία των προσφύγων. Στέκει στις πύλες της Ευρώπης. Δεν δέχεται απόρριψη αυτή η ίδια, αλλά ο θάνατός της κι η πιθανότητα να θάψει τα παιδιά της. Η παράσταση Medeas δεν είναι πολιτικοποιημένο θέατρο. Είναι μια ενδελεχής εξερεύνηση των εσώτερων ορίων του βιώματος της απόρριψης».
Το έργο Medeas είναι μια συνεχής ενότητα θεατρικών «πλάνων» (σκηνών), που εξερευνούν θεατρικά (ηχητικά αλλά και σωματικά) την έννοια της απόρριψης. Η μουσική δραματουργία έχει δομηθεί γύρω από αραβικά, περσικά και κουρδικά τραγούδια, που ερμηνεύουν επιλεγμένοι τραγουδιστές από το Κάιρο, την Τεχεράνη και την Κωνσταντινούπολη.
Το Medeas είναι μια παράσταση βασισμένη στη μουσική, όπου όμως περιλαμβάνεται και πρόζα. Ο Έλληνας ποιητής Δημήτρης Δημητριάδης, έγραψε γι΄ αυτό το έργο ένα ποίημα-χορικό, με τίτλο «Η άνθρωπος».
Η παράσταση, που είναι ακατάλληλη για θεατές κάτω των 15 ετών, παρουσιάζεται απόψε (10/7), αύριο 11/7, στις 21.15 και την Πέμπτη, 13/7, στις 19.15, στο Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, στο πλαίσιο του 1ου Διεθνούς Φεστιβάλ Δάσους τής Θεσσαλονίκης.
Τα εισιτήρια κοστίζουν 15 ευρώ (κανονικό), 12 ευρώ (φοιτητικό) και ανέργων/ΑΜΕΑ 10 ευρώ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
