 |
|
|  Πέμπτη 8/6
ΜΕΞΙΚΟ
Σημαντική ανακάλυψη συγκροτήματος ναού των Αζτέκων στο κέντρο της Πόλης του Μεξικού
ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΜΕΞΙΚΟΥ.-
Τα ερείπια ενός σημαντικού ναού των Αζτέκων και ένα γήπεδο όπου έπαιζαν ένα τελετουργικό παιχνίδι μπάλας αποκαλύφθηκαν στο κέντρο της Πόλης του Μεξικού, ρίχνοντας περισσότερο φως στους ιερούς χώρους της μητρόπολης στην οποία εισέβαλλαν οι ισπανοί κατακτητές πριν από πέντε αιώνες, είπαν αρχαιολόγοι χθες.
Οι ανακαλύψεις έγιναν σε ένα κοινό δρομάκι πίσω από την ρωμαιοκαθολική εκκλησία της πόλης που οδηγεί στην κύρια Πλατεία Ζόκαλο ("Πλατεία Συντάγματος") της Πόλης του Μεξικού, και στο οικόπεδο όπου τη δεκαετία του '50 είχε χτιστεί ξενοδοχείο.
Οι υπόγειες ανασκαφές αποκάλυψαν ένα τμήμα των θεμελίων ενός τεράστιου, στρογγυλού σε σχήμα ναού που είχε αφιερωθεί στον αζτέκο θεό του αέρα Εχεκάτλ καθώς και ένα μικρότερο τμήμα ενός γηπέδου όπου έπαιζαν ένα τελετουργικό παιχνίδι μπάλας. Η ανακάλυψη επιβεβαιώνει τις περιγραφές των πρώτων Ισπανών που κατέγραψαν τις εντυπώσεις τους από την Τενοχτιτλάν, πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας των Αζτέκων.
"Λόγω τέτοιων ευρημάτων, μπορούμε να δείξουμε τις πραγματικές τοποθεσίες, τον προσανατολισμό και τις διαστάσεις κάθε οικοδομήματος που περιγράφηκε πρώτη φορά στα χρονικά (των κατακτητών)", είπε ο Ντιέγκο Πριέτο, επικεφαλής του κύριου ανθρωπολογικού και ιστορικού ινστιτούτου του Μεξικού.
Οι αρχαιολόγοι περιέγραψαν επίσης λεπτομερώς και ένα μακάβριο εύρημα 32 αποκομμένων σπονδύλων ανδρικών λαιμών που βρέθηκαν σε μια στοίβα δίπλα στο γήπεδο. "Ήταν μια θυσία που σχετίζεται με το παιχνίδι της μπάλας, δίπλα στη σκάλα", είπε ο αρχαιολόγος Ραούλ Μπαρέρα. "Οι σπόνδυλοι, ή οι λαιμοί, σίγουρα ανήκουν σε θύματα που θυσιάστηκαν ή αποκεφαλίστηκαν", πρόσθεσε.
Μερικό από το αρχικό γυψοκονίαμα είναι ακόμα ορατό σε τμήματα του ναού, ο οποίος χτίστηκε κατά τη βασιλεία του αζτέκου αυτοκράτορα Αχουιζότλ (1486-1502), προγόνου τού Μοντεζούμα, τον οποίο ανέτρεψε ο κατακτητής Ερνάν Κορτέζ κατά την ισπανική κατάκτηση του Μεξικού.
Οι πρώιμες περιγραφές Ισπανών αναφέρουν ότι ο νεαρός Μοντεζούμα έπαιξε μπάλα εναντίον ενός ηλικιωμένου σύμμαχου βασιλιά στο γήπεδο και έχασε, το οποίο θεωρήθηκε ως σημάδι ότι πλησίαζε το τέλος της Αυτοκρατορίας των Αζτέκων.
Το κτίριο θα κατείχε ιδιαίτερη θέση στο συγκρότημα λόγω του στρογγυλού του σχήματος μεταξύ άλλων, τετράγωνων, κτιρίων που δέσποζαν στον πιό ιερό τελετουργικό χώρο των Αζτέκων πριν την κατάκτηση του 1521.
Ο αρχαιολόγος Εδουάρντο Μάτος, που ειδικεύεται στους Αζτέκους και τον πολιτισμό τους, είπε ότι είναι πολύ πιθανόν η κορυφή του ναού να είχε το σχήμα ενός κουλουριασμένού φιδιού, με τους ιερείς να μπαίνουν στο κτίριο από μια πόρτα που θα αντιστοιχούσε στη μύτη του ερπετού.
Όταν τελειώσουν οι ανασκαφές, θα χτιστεί μουσείο στο χώρο, δίπλα από τα μοντέρνα χτίρια.
Η Πόλη του Μεξικού, καθώς και πολλά οικοδομήματα που χτίστηκαν από τους Ισπανούς, χτίστηκε πάνω από τα ισοπεδωμένα ερείπια της αζτεκικής πρωτεύουσας, και αναμένονται και άλλες ανακαλύψεις, είπε ο Μάτος.
"Εργαζόμαστε στην περιοχή αυτή σχεδόν 40 χρόνια τώρα, και πάντα γίνονται εργασίες διαφόρων ειδών, (...) οπότε εμείς το εκμεταλλευόμαστε και συμμετέχουμε", είπε.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
