 |
|
|  Δραματικό φινάλε
-----------------------------------------
ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΝΕΚΡΑ ΤΑ ΔΥΟ ΑΔΕΡΦΑΚΙΑ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΕΞΑΦΑΝΙΣΘΕΙ ΣΤΗΝ ΟΛΛΑΝΔΙΑ
ΧΑΓΗ.-(Ξένα Πρακτορεία/Δευτέρα Ωρα 11.23πμ)
Δύο αδέλφια που είχαν εξαφανιστεί πριν από δύο εβδομάδες στην Ολλανδία βρέθηκαν νεκρά, ανακοίνωσαν οι τοπικές αρχές.
Ο Ρούμπεν 9 ετών και ο Τζούλιαν 7, είχαν εξαφανιστεί στις 6 Μαΐου όταν έμεναν με τον πατέρα τους Γερούν Ντένις, 38 ετών, το πτώμα του οποίου βρέθηκε τα ξημερώματα της 7ης Μαΐου. Είχε αυτοκτονήσει μέσα στο αυτοκίνητό του σε εθνικό πάρκο της κεντρικής Ολλανδίας.
"Η ανακάλυψη (των πτωμάτων) διέλυσε κάθε ελπίδα που υπήρχε", δήλωσε ο Κους Γιάνσεν δήμαρχος του Ζέιστ, της πόλης που ζούσαν τα δύο παιδιά.
Εκατοντάδες εθελοντές συμμετείχαν εδώ και δύο εβδομάδες στις έρευνες για τον εντοπισμό των αγοριών.
Χθες Κυριακή, αεροσκάφη F-16 και ελικόπτερα πέταξαν πάνω από ορισμένες περιοχές στην κεντρική Ολλανδία. Δύτες ερεύνησαν τις κοντινές λίμνες.
Λίγο μετά το μεσημέρι τα πτώματα των δύο παιδιών βρέθηκαν σε μικρή σήραγγα που ενώνει δύο τάφρους με νερό. Η σήραγγα αυτή βρίσκεται μόλις δέκα χιλιόμετρα νότια από το σημείο που αυτοκτόνησε ο πατέρας τους.
Οι συνθήκες, αλλά και τα αίτια θανάτου τους δεν έχουν ακόμα εξακριβωθεί.
"Δεν γνωρίζουμε αν ο πατέρας τους έκρυψε τα πτώματα εκεί ή αν βρέθηκαν στο σημείο με κάποιο άλλο τρόπο", δήλωσε εκπρόσωπος της εισαγγελίας.
Ο Ρούμπεν και ο Τζούλιαν ζούσαν με την μητέρα τους, μετά το διαζύγιο των γονιών τους το 2008, στην πόλη Ζέιστ.
Η αστυνομία είχε ανακρίνει παλαιότερα τον πατέρα, θεωρώντας τον ύποπτο για άσκηση βίας εναντίον των παιδιών του. Πρόσφατα με δικαστική απόφαση είχε περιοριστεί το δικαίωμά του να βλέπει τα δύο αγόρια.
Ο Ντένις είχε πει σε ανθρώπους του περιβάλλοντος του πως θα έκανε σύντομες διακοπές με τα παιδιά του στο Λουξεμβούργο.
Ο πατέρας άφησε αποχαιρετιστήρια επιστολή, στην οποία όμως δεν ανέφερε τους γιους του, σύμφωνα με το τηλεοπτικό δίκτυο NOS.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
