Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




"Πρόσωπο τού 2011" ο εφοπλιστής Γιάννης Αγγελικούσης



Νέα Υόρκη

 Ως «Πρόσωπο του 2011» τιμήθηκε από το Ελληνοαμερικανικό Εμπορικό Επιμελητήριο ο εφοπλιστής Γιάννης Αγγελικούσης, ο οποίος εξέφρασε την αισιοδοξία του για το μέλλον της χώρας μας, παρά τα «σημερινά αδιέξοδα», τονίζοντας ότι «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει» και «θα εξέλθει πιο ισχυρή από την κρίση».

    Ο κ. Αγγελικούσης κάλεσε τους εκατοντάδες παριστάμενους ομογενείς επιχειρηματίες να συμβάλουν στην ανάπτυξη της Ελλάδας, της «ομορφότερης χώρας στον κόσμο» και να μην λησμονούν να την επισκέπτονται συχνά.

    Το βραβείο απονεμήθηκε κατά τη διάρκεια του 63ου ετήσιου χορού του Επιμελητηρίου, σε ξενοδοχείο του Μανχάταν. Στο ίδιο ξενοδοχείο είχε πραγματοποιηθεί εκδήλωση Ελληνοαμερικανών νέων επαγγελματιών, επιστημόνων και ερευνητών.

    Ο πρόεδρος του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου, Μιχάλης Θεοδωρομπεάκος, ανέφερε ότι θα συνεχιστεί το «πολύπλευρο έργο» του οργανισμού μέσα στην Ομογένεια και για τη σύσφιξη των σχέσεων επιχειρηματιών και εταιριών μεταξύ ΗΠΑ και Ελλάδας. Αναφερόμενος στον τιμώμενο επισήμανε ότι αποτελεί «ηγετική μορφή» όχι μόνο της ελληνικής, αλλά και της παγκόσμιας ναυτιλίας, σημειώνοντας ότι ο όμιλος τού κ. Αγγελικούση είναι από τους μεγαλύτερους ιδιωτικούς ομίλους.

    Τον Χιώτη εφοπλιστή παρουσίασε ο δικηγόρος Χρήστος Στρατάκης, τονίζοντας ότι ο όμιλος τού κ. Αγγελικούση διαθέτει σήμερα 69 δεξαμενόπλοια και άλλα υπερωκεάνια, ενώ αυτή τη στιγμή ναυπηγούνται για λογαριασμό του άλλα 25 πλοία, προσθέτοντας ότι «ο τιμώμενος είναι αναμφίβολα ο μεγαλύτερος εφοπλιστής της Ελλάδας και του κόσμου και είναι ο μόνος που έχει όλο του τον στόλο υπό ελληνική σημαία».

    «Αποδέχομαι αυτό το βραβείο εξ ονόματος των στελεχών, των εργαζομένων, των καπετάνιων και των ναυτών που συνέβαλαν και συμβάλλουν στην επιτυχία της εταιρείας, καθώς και της συζύγου μου Ελίζαμπεθ και της κόρης μου Μαρίας», τόνισε ο κ. Αγγελικούσης, σημειώνοντας τη «μεγάλη προσφορά» του πατέρα του προς τον ίδιο, την εταιρία και την Ελλάδα.

    Μιλώντας για την κρίση στη χώρα μας, ο συμπατριώτης μας εφοπλιστής υποστήριξε ότι «η Ελλάδα πληρώνει τα λάθη των προηγούμενων κυβερνήσεων», εκφράζοντας παράλληλα τη θλίψη του για το γεγονός ότι τα διεθνή Μέσα Ενημέρωσης αναφέρονται επιδεικτικά μόνο στην Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι και άλλες χώρες της Ευρώπης και οι ΗΠΑ βρίσκονται αντιμέτωπες με τα ίδια προβλήματα.

    



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία