Όσο πιο κοντά ζει ένας άνθρωπος σε κάποια κτηνοτροφική φάρμα με βοοειδή και χοίρους, τόσο μικρότερος είναι ο κίνδυνος να εμφανίσει διάφορες κοινές αλλεργίες, σύμφωνα με μια νέα ολλανδική επιστημονική έρευνα.

   Προηγούμενες μελέτες είχαν δείξει ότι ο κίνδυνος αλλεργιών είναι μειωμένος για τους αγρότες και τους εργαζόμενους σε τέτοια αγροκτήματα, σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό. Η νέα μελέτη δείχνει ότι κάτι ανάλογο συμβαίνει και για όσους ζουν κοντά στις φάρμες.

   Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη δρα Λίντβιεν Σμιτ του Πανεπιστημίου της Ουτρέχτης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό επαγγελματικής και περιβαλλοντικής ιατρικής "Occupational & Environmental Medicine", μελέτησαν σχεδόν 2.500 άτομα ηλικίας 20 έως 72 ετών, που ζούσαν στην επαρχία και από τους οποίους ελήφθησαν δείγματα αίματος.

   Σχεδόν το ένα τρίτο (30%) είχαν αλλεργία στη γύρη, στα ακάρεα της σκόνης, στις γάτες, στους σκύλους κ.α. Όμως διαπιστώθηκε ότι όσοι ζούσαν σε απόσταση έως 330 μέτρων από κάποια κτηνοτροφική μονάδα, είχαν κατά μέσο όρο 27% μικρότερη πιθανότητα να είναι αλλεργικοί, σε σχέση με όσους ζούσαν σε μεγαλύτερη απόσταση.

   Όσοι ζούσαν σε ακτίνα 500 μέτρων από χοίρους ή 400 μέτρων από αγελάδες, είχαν αντίστοιχα 37% και 32% μικρότερο κίνδυνο εκδήλωσης αλλεργίας, σε σχέση με όσους ζούσαν σε απόσταση άνω των 800 μέτρων.

   Όσες περισσότερες κτηνοτροφικές φάρμες υπήρχαν σε απόσταση 500 μέτρων, τόσο μειωνόταν ο κίνδυνος αλλεργίας. Ο κίνδυνος ήταν 4% μικρότερος για κάθε πρόσθετη φάρμα και ειδικότερα 14% μικρότερος για κάθε έξτρα χοιροτροφείο.

   Όσοι είχαν γεννηθεί και μεγαλώσει σε αγρόκτημα με ζώα, ήταν λιγότερο πιθανό (22%) να εμφανίσουν αλλεργία, σε σχέση με όσους δεν είχαν μεγαλώσει ως παιδιά σε φάρμα (πιθανότητα αλλεργίας 34%).

   Όσοι συνδύαζαν και τα δύο - είχαν ανατραφεί σε κτηνοτροφική φάρμα και ως ενήλικες ζούσαν επίσης κοντά σε φάρμα- είχαν σημαντικά μικρότερο κίνδυνο για αλλεργία.

   «Παρά τις ανησυχίες για τη ρύπανση του αέρα από τις κτηνοτροφικές φάρμες και τις επιπτώσεις στη δημόσια υγεία, τα ευρήματά μας δείχνουν ότι υπάρχουν οφέλη από τη διαβίωση κοντά σε τέτοιες μονάδες», ανέφεραν οι ερευνητές.

   Τα ζώα προστατεύουν και την ψυχική υγεία

   Μια δεύτερη μικρή γερμανο-αμερικανική επιστημονική μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα παιδιά που ζουν στην ύπαιθρο, περιβαλλόμενα από ζώα και σκόνη γεμάτη βακτήρια, μεγαλώνουν έχοντας πιο ανθεκτικό ανοσοποιητικό σύστημα, πράγμα που μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο αργότερα όχι μόνο για σωματικές αλλά και για ψυχικές παθήσεις.

   Η έρευνα παρέχει ενδείξεις για πρώτη φορά ότι πιθανότατα η λεγόμενη «υπόθεση υγιεινής» (δηλαδή ότι τα αποστειρωμένα περιβάλλοντα της πόλης γυρνάνε «μπούμερανγκ» όσον αφορά την προστασία από τα μικρόβια) έχει ισχύ ακόμη και στο πεδίο των ψυχικών διαταραχών.

   Οι ερευνητές των πανεπιστημίων της Ουλμ και του Κολοράντο, με επικεφαλής τον γερμανό καθηγητή Στέφαν Ρέμπερ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), μελέτησαν 40 υγιείς άνδρες 20 έως 40 ετών, από τους οποίους οι μισοί είχαν μεγαλώσει σε φάρμα με ζώα και οι άλλοι μισοί σε μια μεγάλη πόλη χωρίς κατοικίδια στο σπίτι τους.

   Οι συμμετέχοντες υποβλήθηκαν σε διάφορα τεστ στρες και επίσης έδωσαν δείγματα αίματος και σάλιου. Διαπιστώθηκε ότι τα «παιδιά της πόλης» χωρίς καμία επαφή με ζώα είχαν σημαντικά υψηλότερα επίπεδα στρες και φλεγμονής στον οργανισμό τους, σε σχέση με τα «παιδιά της φάρμας».

   Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι όσοι άνθρωποι εμφανίζουν αυξημένα επίπεδα φλεγμονώδους αντίδρασης στο σώμα τους, είναι πιθανότερο να εμφανίσουν κατάθλιψη ή μετατραυματική αγχώδη διαταραχή.

   Πάνω από το 50% του παγκόσμιου πληθυσμού ζει πλέον σε αστικές περιοχές μακριά από ζώα, με συνέπεια να εκτίθεται σε πολύ λιγότερους μικροοργανισμούς. Αυτό, κατά τους ερευνητές, ευνοεί την ανάπτυξη μιας ήπιας αλλά χρόνιας φλεγμονής και μιας υπεραντίδρασης του ανοσοποιητικού συστήματος, με συνέπεια κάποιος όχι μόνο να γίνεται πιο ευάλωτος στις αλλεργίες, αλλά επίσης σε ψυχιατρικές διαταραχές.

   Οι ερευνητές συμβουλεύουν τους ανθρώπους των πόλεων να τρώνε τροφές πλούσιες σε υγιή βακτήρια ή προβιοτικά, να περνάνε χρόνο κοντά στη φύση και να έχουν κάποιο κατοικίδιο στο σπίτι τους.