Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Η έντονη σωματική άσκηση «φρενάρει» την νόσο Πάρκινσον



Πανεπιστήμιο Νορθγουέστερν/ΗΠΑ.-

Η σωματική άσκηση μεγάλης έντασης, που γίνεται τρεις φορές την εβδομάδα, μπορεί να σταματήσει την επιδείνωση των συμπτωμάτων της νόσου Πάρκινσον, δείχνει μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα.

   Είναι η πρώτη φορά που η έντονη άσκηση δοκιμάζεται σε ασθενείς με Πάρκινσον και τα αποτελέσματα είναι ενθαρρυντικά. Η μέτριας έντασης άσκηση όμως δεν φέρνει κάποιο θετικό αποτέλεσμα.

   Το Πάρκινσον είναι η δεύτερη συχνότερη νευροεκφυλιστική νόσος μετά το Αλτσχάιμερ και οι ασθενείς προοδευτικά εκδηλώνουν ολοένα μεγαλύτερη απώλεια ελέγχου των μυών τους, τρέμουλο, ακαμψία, βραδύτητα κινήσεων, έλλειψη ισορροπίας κ.α. Καθώς η νόσος επιδεινώνεται, ο ασθενής μπορεί να δυσκολεύεται να μιλήσει, να περπατήσει και να κάνει απλές καθημερινές εργασίες.

   Οι περισσότεροι άνθρωποι εμφανίζουν τη νόσο μετά την ηλικία των 60. Επειδή τα φάρμακα κατά της νόσου έχουν παρενέργειες και μειωμένη αποτελεσματικότητα με το πέρασμα του χρόνου, οι γιατροί αναζητούν νέες θεραπευτικές προσεγγίσεις.

   Οι ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Νορθγουέστερν του Σικάγο, με επικεφαλής τον καθηγητή φυσικοθεραπείας Ντάνιελ Κόρκος, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό περιοδικό νευρολογίας "JAMA Neurology", πραγματοποίησαν μια τυχαιοποιημένη κλινική δοκιμή με 128 ασθενείς έως 80 ετών.

   Οι συμμετέχοντες χωρίσθηκαν τυχαία σε τρεις ομάδες: η μία έκανε άσκηση μεγάλης έντασης, η δεύτερη μέτριας έντασης και η τρίτη δεν ασκείτο καθόλου. Μετά από έξι μήνες αξιολογήθηκαν τα συμπτώματα των ασθενών και συγκρίθηκαν με εκείνα που είχαν προτού ξεκινήσει η μελέτη.

   Διαπιστώθηκε ότι, σε όσους είχαν ασκηθεί εντατικά (στο 80% έως 85% του μέγιστου καρδιακού ρυθμού τους), τα συμπτώματα του Πάρκινσον είχαν μείνει στάσιμα και δεν είχαν επιδεινωθεί περαιτέρω. Στην ομάδα που είχε ασκηθεί με μέτρια ένταση, τα συμπτώματα εμφάνιζαν μικρή επιδείνωση, ενώ σε όσους δεν είχαν ασκηθεί καθόλου, η επιδείνωση ήταν ακόμη μεγαλύτερη.

   «Με την έντονη άσκηση σταματάμε τους ανθρώπους από το να χειροτερεύσουν, πράγμα που είναι σημαντικό, ιδίως αν πρόκειται για όσους βρίσκονται στο αρχικό στάδιο της νόσου» δήλωσε ο Κόρκος. «Αν έχεις Πάρκινσον και θέλεις να καθυστερήσεις την επιδείνωση των συμπτωμάτων σου, πρέπει να ασκείσαι τρεις φορές την εβδομάδα. Είναι τόσο απλό. Η άσκηση είναι φάρμακο. Όσο πιο γρήγορα ξεκινήσει κανείς μετά τη διάγνωση, τόσο πιθανότερο είναι ότι θα μπορέσει να εμποδίσει την εξέλιξη της νόσου», πρόσθεσε.

   Έως τώρα θεωρείτο ότι η έντονη άσκηση θα δημιουργούσε ανεπιθύμητο στρες στους ασθενείς με Πάρκινσον. Όμως οι ερευνητές διαβεβαίωσαν ότι είναι ασφαλές ένας ασθενής να κάνει έντονη άσκηση, εφόσον προηγουμένως έχει εξετασθεί από καρδιολόγο.

   Προς το παρόν, υπό εξέταση παραμένει ποιες ασκήσεις ακριβώς έχουν το μεγαλύτερο όφελος για τους παρκινσονικούς ασθενείς, κάτι που ήδη μελετάται.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία