Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Nόσος Αλτσχάιμερ

Οι θάνατοι στις ΗΠΑ αυξήθηκαν κατά 54% από το 1999 μέχρι το 2014, ενω αναμένεται περαιτέρω αυξησή τους!



CDC/ ΗΠΑ.-

Οι θάνατοι στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, που αποδίδονται στη νόσο Αλτσχάιμερ,αυξήθηκαν κατά 50% και πλέον από το 1999 μέχρι το 2014 κι αναμένεται να υπάρξει περαιτέρω αύξησή τους, αντανακλώντας τη γήρανση του πληθυσμού και την αύξηση του προσδόκιμου ζωής, σημείωσαν αμερικανοί επιστήμονες .


Επιπλέον, μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων που πάσχουν από τη νόσο Αλτσχάιμερ πεθαίνουν στα σπίτια τους και όχι σε νοσοκομεία ή κλινικές, όπως αναφέρει έκθεση που έδωσαν στη δημοσιότητα τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών (CDC) των ΗΠΑ.

Το Αλτσχάιμερ είναι η έκτη σημαντικότερη αιτία θανάτου στη χώρα αυτή, με το 3,6% του συνόλου των θανάτων να αποδίδονται στη νόσο, τονίζεται στην έκθεση.

Οι ερευνητές προέβλεπαν εδώ και καιρό την αύξηση των κρουσμάτων της νόσου Αλτσχάιμερ, καθώς όλο και περισσότερα μέλη της λεγόμενης γενιάς των «μπέιμπι μπούμερς» (σ.σ. άνθρωποι που γεννήθηκαν από τις αρχές της δεκαετίας του 1940 ως τις αρχές του 1960) περνούν τα 65 τους χρόνια, γεγονός που αυξάνει τον κίνδυνο να προσβληθούν από τη νόσο, η οποία συνδέεται με την ηλικία. Ο αριθμός των πολιτών των ΗΠΑ από 65 ετών και πάνω που πάσχουν από Αλτσχάιμερ αναμένεται σχεδόν να τριπλασιαστεί φθάνοντας τα 13,8 εκατομμύρια περί το 2050.

Δεν υπάρχει θεραπεία για τη νόσο Αλτσχάιμερ, μια εγκεφαλοπάθεια η οποία αργά αλλά σταθερά κλέβει από τους ασθενείς την ικανότητα να σκέφτονται και να αυτοεξυπηρετούνται.

Σύμφωνα με την έκθεση ερευνητών των CDC και του Πανεπιστημίου της Πολιτείας Τζόρτζια (GSU), το 2014 από τη νόσο Αλτσχάιμερ πέθαναν στις ΗΠΑ 93.541 άνθρωποι, ένας αριθμός αυξημένος κατά 54,5% από το 1999.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, το ποσοστό των ανθρώπων που απεβίωσαν από τη νόσο Αλτσχάιμερ ενώ νοσηλεύονταν σε κάποιου είδους ιατρικές εγκαταστάσεις μειώθηκε κατά το ήμισυ και πλέον, στο 6,6% το 2014, από 14,7% το 1999.

Στο μεταξύ, ο αριθμός των ανθρώπων που νοσούσαν από Αλτσχάιμερ και πέθαναν στο σπίτι αυξήθηκε στο 24,9% το 2014, από 13,9% το 1999.

Η απότομη αύξηση των θανάτων από τη νόσο Αλτσχάιμερ, μαζί με τον αυξανόμενο αριθμό των θανάτων στα σπίτια, σημαίνουν πως πιθανότατα αυξάνεται ραγδαία το βάρος για τα μέλη των οικογενειών τους και άλλους που προσφέρουν βοήθεια στους ασθενείς, σύμφωνα με τους ερευνητές.

Η έρευνα υποδεικνύει πως αυτοί οι άνθρωποι θα ωφελούνταν από υπηρεσίες όπως κέντρα προσωρινής φροντίδας και εξατομικευμένης αντιμετώπισης κάθε περίπτωσης.

Η νόσος Αλτσχάιμερ είναι η βασική αιτία άνοιας στις ΗΠΑ και πλήττει 5,5 εκατομμύρια ανθρώπους στις ΗΠΑ. Οι ασθενείς αναμένεται να φθάσουν τα 13,8 εκατομμύρια πολιτών από 65 ετών και πάνω περί το 2050.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία