Είναι πολλοί, περισσότεροι απ΄ όσους φαντάζεστε, που ήρθαν εδώ από την άλλη άκρη της γης για ένα ταξίδι αναψυχής κι έμειναν για πάντα. Είναι κάποιοι, που ονειρεύονται χρόνια να την επισκεφθούν αλλά δεν αξιώθηκαν ακόμη. Κι είναι όλοι οι υπόλοιποι, που την επισκέφθηκαν μια φορά στο παρελθόν κι έκτοτε την επισκέπτονται σταθερά κάθε χρόνο.
Μάλιστα. Αυτός είναι ο πανίσχυρος πόλος, που δεν ξεφεύγει κανείς από το μέλι του. Αυτός είναι ο χτύπος της καρδιάς του Αιγαίου. Αυτή είναι η Σαντορίνη. Το νοτιότερο κομμάτι του κυκλαδικού συμπλέγματος, που αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους τουριστικούς προορισμούς και όχι άδικα.
«Όλοι μιλάνε για έναν παράδεισο. Εγώ νομίζω ότι ο Παράδεισος είναι εδώ», μού είχε πει κάποτε μια νεαρή από τη Γερμανία, σερβίροντάς μου το τρίτο ποτό σε κάποιο μπαρ της Οίας. Η Χίλγκε –έτσι ήταν τ΄ όνομά της- είχε έρθει τρία χρόνια πριν, για διακοπές με το αγόρι της. Στο τέλος του ταξιδιού, το αγόρι της επέστρεψε μόνο του στο Μόναχο. Η Χίλγκε αποφάσισε να εγκατασταθεί στη Σαντορίνη.
Αν ταξιδέψεις με αεροπλάνο και δεις το νησί από ψηλά, μοιάζει με μισοφέγγαρο. Η ιστορία ερμηνεύει απόλυτα το σχήμα του. Στις αρχές του 17ου αι. π.Χ. η Στρογύλλη ή Καλλίστη ήταν ότι μαρτυρούσε το όνομά της. Ένα σφαιροειδές νησί μ΄ ένα ηφαίστειο στη μέση. Όταν το ηφαίστειο εξεράγη, το μεγαλύτερο κομμάτι του νησιού βυθίστηκε κι ό,τι απέμεινε αποτέλεσε τη σημερινή Σαντορίνη. Το ανατολικό τμήμα του νησιού έμεινε με την καλντέρα του ηφαιστείου να θυμίζει εκείνη τη μακρινή εποχή, αλλά από την παλιά Στρογγύλη έμειναν διάσπαρτα και κάποια άλλα κομμάτια γης. Η Θηρασία, η Παλιά και η Νέα Καμένη και το Ασπρονήσι. Η Παλιά και η Νέα Καμένη είναι κορφές ενός τεράστιου βουνού, που δημιούργησε κάτω από τη θάλασσα η λάβα του ηφαιστείου. Μετά και την τελευταία έκρηξη, το 1950, το ηφαίστειο είναι ανενεργό. Σήμερα, μόνο οι ριπές των θερμών αερίων, που εκλύονται από τη Νέα Καμένη, θυμίζουν εκείνη την τρομακτική περίοδο.
Η Σαντορίνη σήμερα
Η θέα προς τα τέσσερα νησάκια από τους οικισμούς πάνω στην καλντέρα, είναι μαγική. Κι όταν η ήλιος πέφτει κι αλλάζει χρώματα ο ουρανός, κάτι τέτοιες ώρες, με κάτι τέτοιες εικόνες. παίρνεις την απόφαση που πήρε η Χίλγκε…
Θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε από την αρχή ότι αν επιλέξατε τη Σαντορίνη για ατελείωτες ώρες ηλιοθεραπείας σε κάποια δαντελωτή ακτή με παχιά άμμο, χάσατε. Το νησί δεν προσφέρει τέτοιο πράγμα, ει μη μόνον κάποιες περιορισμένες παραλίες στην ανατολική πλευρά του, αλλά κι αυτές με γκρίζα άμμο. Είπαμε. Ηφαίστειο ήταν. Από πού να προκύψει η χρυσή, παχιά άμμος; Ωστόσο, τη θάλασσα θα την απολαύσετε σε παραλίες, που δεν θα βρείτε αλλού στην Ελλάδα. Είναι κάτι όρμοι με μαύρο χρώμα (!), κάτι άλλοι με κόκκινο (!) σε μια εκπληκτική αντίθεση με το γαλανό του Αιγαίου και κάποιοι παραλιακοί οικισμοί με γλιστερά βράχια που σμίλεψε η θάλασσα κι όταν απλώνεσαι εκεί πάνω, αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι στην άκρη πισίνας.
Η πρωτεύουσα και η περιφέρεια της καλντέρας
Τα Φηρά είναι η πρωτεύουσα της Σαντορίνης και εκεί στη βάση της, στο λιμάνι, θα σας αφήσει το καράβι, εφόσον πάτε ακτοπλοϊκώς (την πρώτη φορά που πήγα, θα πάνε από τότε και 10 χρόνια, το πλοίο με είχε αφήσει στην πίσω πλευρά της καλντέρας και η πρώτη εικόνα που εισέπραξα δεν ανταποκρινόταν στην φήμη του νησιού. Μόνο όταν ξεκίνησα να οδηγώ προς την ενδοχώρα άρχισα να παίρνω τα πάνω μου. Ώσπου κάποτε έφτασα και στην γραμμή της καλντέρας και κατάλαβα…). Τα Φηρά είναι το πρώτο δείγμα της φυσικής ομορφιάς του νησιού. Είναι φάτσα στη Νέα Καμένη, περίπου στο κέντρο του χείλους που δημιούργησε η καθίζηση του νησιού με την έκρηξη του ηφαιστείου. Παραδοσιακά σπίτια με θόλους και καμάρες, γραφικά ασβεστοβαμμένα δρομάκια στο εσωτερικό της πόλης, αναρίθμητα εμπορικά, εστιατόρια, καφέ, μπαρ συνθέτουν την εικόνα ενός τουριστικού τόπου που συνδυάζει το παλιό με το σύγχρονο, στην γνωστή, πετυχημένη ελληνική συνταγή… Αν έχετε χρόνο και είστε και…αθλητικοί τύποι προτιμήστε έναν παραδοσιακό τρόπο να ανέβετε από το λιμάνι στη χώρα. Τα γαϊδουράκια. Τόσες ταινίες έχουν γυριστεί στο νησί. Δεν μπορεί, κάπου θα πήρε το μάτι σας την κλασική εικόνα του γαϊδαράκου που ανεβαίνει τα λιθόχτιστα σκαλοπάτια…Θυμάστε, για παράδειγμα, εκείνη με την Αλίκη στο Ναυτικό; Που όλη η παρέα, σκαρφαλωμένη στις ράχες γαϊδάρων, τραγουδούσε… «ας ήταν όλη η ζωή μου σαν και σήμερα…»; Τέλος πάντων. Πλάι στα Φηρά είναι το Φηροστεφάνι. Ένας εξίσου όμορφος οικισμός με υπέροχη θέα. |
|
Αφήνουμε την πρωτεύουσα και οδεύουμε προς τα βόρεια, κατά μήκος της καλντέρας. Όλοι οι οικισμοί που συναντούμε είναι χτισμένοι αμφιθεατρικά προς τα νησάκια. Τα σπίτια στους απόκρημνους βράχους θαρρείς και κρέμονται στον αέρα πάνω απ΄ τη θάλασσα. Πρώτος σταθμός μας το Ημεροβίγλι (το τραγούδησε κι ο Χρίστος Κυριαζής). Πρόκειται αναμφισβήτητα για ένα από τα ομορφότερα «μπαλκόνια» του νησιού. Ο οικισμός έχει κηρυχθεί διατηρητέος. Σπίτια και πολυτελή ή λιγότερο πολυτελή καταλύματα είναι όλα χτισμένα σε παραδοσιακή αρχιτεκτονική. Συνεχίζουμε στο ίδιο δρόμο με προορισμό τον οικισμό στο βορειοδυτικό άκρο της Σαντορίνης, που είναι ενταγμένος στο Εθνικό Δίκτυο Παράδοσης, Πολιτισμού και Κοινοτικού Βίου. Είναι η Οία. Ομολογώ ότι την προτιμώ κάθε φορά που επισκέπτομαι το νησί. Νομίζω ότι είναι ό,τι ομορφότερο έχει να δώσει όχι μόνο το νησί, όχι μόνο το Αιγαίο, όχι μόνο η Ελλάδα αλλά τολμώ να πω και ο μισός κόσμος (στον άλλο μισό δεν έχω πάει… Ακόμα, τουλάχιστον). Παρά τις σύγχρονες υποδομές της, την υποδειγματική τουριστική της οργάνωση, την πληθώρα των ρεστοράν, καφέ, μπαρ (εμπορικά δεν έχει πολλά), αποτελεί έναν από τους σχετικά ήσυχους οικισμούς του νησιού. Ίσως επειδή είναι τέτοια η επιβλητικότητα του τοπίου, που ακόμα και στον πιο θορυβώδη επισκέπτη, δεν κάνει καρδιά να την ταράξει. Στη βάση του οικισμού είναι το επίνειο, το Αμμούδι. Ένα λιμανάκι σκέτη ζωγραφιά, στο οποίο θα φτάσετε είτε με αυτοκίνητο, είτε κατεβαίνοντας τα σκαλοπάτια απ΄ την κορφή της καλντέρας, είτε καβαλώντας το καθιερωμένο μεταφορικό μέσο του νησιού, το γαϊδουράκι.
Ενδοχώρα και ανατολική πλευρά
Φεύγοντας από το εντυπωσιακό τοπίο της καλντέρας και μπαίνοντας προς την ενδοχώρα για να βγείτε και στους οικισμούς της ανατολικής πλευράς, οι εικόνες γίνονται πιο οικείες καθώς το όμορφο κυκλαδίτικο χρώμα είναι κοινό στο Αιγαίο. Φοινικιά, Βουρβούλος, Καρτεράδος, Μεσαριά, Βόθωνας, Επισκοπή, Πύργος, Μεγαλοχώρι, Εμπορείο είναι όμορφα παραδοσιακά χωριά, που θα συναντήσετε κατηφορίζοντας από το βορά προς το νότο κι όταν περάσετε πια στην ανατολική ακτή, μη λησμονήσετε να ξεναγηθείτε στην Περίσσα, το Καμάρι, το Μονόλιθο και τον Έξω Γιαλό. Είναι παραλιακοί οικισμοί με έντονη τουριστική ανάπτυξη.
Τέλος, πλάι στο όμορφο Ακρωτήρι, με το εντυπωσιακό βενετσιάνικο κάστρο, στα 10 περίπου χιλιόμετρα νοτιοδυτικά των Φηρών βρίσκεται διεθνούς φήμης αρχαιολογικός χώρος, ο οποίος εκτιμάται ότι αποτελεί μικρό μόνο τμήμα ενός ευρύτατου προϊστορικού οικισμού, που είχε αναπτυχθεί στο νησί στα μέσα της 5ης χιλιετίας π.Χ.
Τι θα φάω
Νομίζω ότι από την περιήγηση σε όλη την Ελλάδα δε σας αφήσαμε και νηστικούς… Ο τόπος μας είναι ευλογημένος και κάθε γωνιά του παράγει και τα δικά της προϊόντα. Στη Σαντορίνη λοιπόν, θα φάτε κεφτές σε όλες τις βερσιόν: Σε φάβα (απ΄ την παραγωγή στην κατανάλωση, που λένε), σε ντομάτα, σε κολοκύθι. Επίσης, απολαύστε τηγανητές και με σκορδαλιά τις λευκές μελιτζάνες που παράγει το νησί. Μακαρονάδα μαγειρεμένη με σκόρδο, ψητό καλαμάρι κι απ΄ τα πιο παραδοσιακά πιάτα, γεμιστά κολοκύθια. Εννοείται ότι όλα θα τα συνοδεύσετε με τοπικό κρασί από λιαστά σταφύλια. Μαγικό!
Χρήσιμα Τηλέφωνα στα Φηρά (κωδικός 22860)
* Αεροδρόμιο: 31525
* Ο.Α.: 22493, 22793
* Aegean: 28500
* Λιμεναρχείο: 22239
* ΚΤΕΛ: 23812
* Δήμος: 22231
* Ταξί: 22555
|
