Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Δευτέρα 17/12

Υγεία

Καθηγητής Δημοσθένης Παναγιωτάκος

Συντροφικότητα και απασχόληση μέχρι τα βαθιά γεράματα προκρίνουν καλή ποιότητα υγείας και ζωής



Αθήνα/Τάνια Μαντουβάλου/ΑΠΕ-ΜΠΕ

Η συνέχεια της εργασίας μετά τη συνταξιοδότηση, αλλά και η συντροφικότητα μέχρι τα βαθιά γεράματα, σημαίνει καλή ποιότητα υγείας και κατ' επέκταση καλή ποιότητα ζωής, σύμφωνα με 21 διεθνείς μελέτες που έχουν γίνει τις τελευταίες πέντε δεκαετίες σε περίπου 400.000 άτομα. Τα δεδομένα από αυτές τις μελέτες συλλέγουν και μελετούν επιστήμονες στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος ATHLOS (Ageing Trajectories of Healthy Living σε ελεύθερη μετάφραση Τροχιές Υγιούς Γήρανσης) που ξεκίνησε μέσα στο 2018 και αναμένεται να ολοκληρωθεί το 2022. Στο πρόγραμμα συμμετέχει και η Ελλάδα μέσω του Χαροκοπείου Πανεπιστημίου, και σύμφωνα με το μέλος της επιστημονικής επιτροπής της Κομισιόν για την υγεία Δημοσθένη Παναγιωτάκο, πρόκειται για μία από τις σημαντικότερες χρηματοδοτήσεις. «Μέσα στο ATHLOS αναζητούμε χαρακτηριστικά που έχουν οι πληθυσμοί και τα οποία τους βοηθούν να έχουν υψηλού επιπέδου ποιότητα ζωής όταν φτάσουν σε προχωρημένες ηλικίες. Προσπαθούμε να βρούμε τα μυστικά εκείνα, τα οποία θα διατηρήσουν την καλή ποιότητα της υγείας, μέχρι τα βαθειά γεράματα, που φαίνεται πλέον ότι μεγάλο μέρος του πληθυσμού προχωράει». Όπως εξηγεί «όταν λέμε συντροφικότητα εννοούμε να ζει κάποιος με τον σύντροφο του μέχρι το τέλος ή με την οικογένεια του, όχι σε γηροκομείο, ή σε άλλη πόλη. Επίσης όταν λέμε συνέχιση εργασίας μετά τη συνταξιοδότηση, εννοούμε υπό μορφήν συμβουλευτικού προσωπικού, είτε με τη μορφή ημιαπασχόλησης, ή κοινωνικής εργασίας». Ωστόσο κάτι τέτοιο ελλοχεύει άλλου είδους εργασιακά ζητήματα όπως πχ δωρεάν εργασία, η κάλυψη θέσης από συνταξιούχο. Ζητήματα για τα οποία μπορούν να αναζητηθούν λύσεις όπως αναφέρει ο κ. Παναγιωτάκος. Τέτοιου είδους μοντέλα πάντως δεν είναι ιδιαιτέρως διαδεδομένα και μόνο οι χώρες της Βορείου Ευρώπης συνηθίζουν να ακολουθούν τέτοιες τακτικές, σύμφωνα με τον κ Παναγιωτάκο. «Από τις μελέτες που εμείς επεξεργαζόμαστε και ουσιαστικά προτιθέμεθα να καταθέσουμε ως πορίσματα μας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, έχει φανεί ότι τα άτομα εκείνα τα οποία την ημέρα της τυπικής τους συνταξιοδότησης παραμένουν στον χώρο εργασίας, είναι άτομα που επιτυγχάνουν τον στόχο που έχει θέσει και ο ΠΟΥ «ζούμε υγιώς και γερνάμε υγιώς».

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία