 |
|
|  Σάββατο 20/10
Έσπο Φινλανδίας
...η πιο "έξυπνη" κοινότητα στον κόσμο
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ/ΑΠΕ-ΜΠΕ.-
Στην πόλη Έσπο της Φινλανδίας, δημοτικές υπηρεσίες παρέχονται στους πολίτες μέσω τεχνολογιών ρομποτικής όπου μηχανές αντικαθιστούν τον άνθρωπο στην εκτέλεση μιας εργασίας. Τέτοιες τεχνολογίες έχουν εγκατασταθεί σε εμπορικά κέντρα, ή κέντρα υγείας, με σκοπό, πάντα, ο πολίτης, ο χρήστης, ή ο επισκέπτης, να διευκολυνθούν για να κάνουν τα ψώνια τους, να έχουν πρόσβαση σε μονάδες κοινωνικής φροντίδας, να χρησιμοποιήσουν κάποιον από τους διαθέσιμους χώρους συσκέψεων με δωρεάν σύνδεση στο διαδίκτυο, ηλεκτρονικούς υπολογιστές και εκτυπωτές, να έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες βιβλιοθήκης, υπηρεσίες για μητέρες, ή για τα παιδιά τους, ακόμη και ... μηχανές ραπτικής. Πρόνοια, ωστόσο, έχει ληφθεί και για εκείνους που δεν είναι εξοικειωμένοι με τις νέες τεχνολογίες, ώστε να μπορούν να εξυπηρετηθούν από κάποιο διαθέσιμο υπάλληλο.
Όλα τα παραπάνω υλοποιήθηκαν μέσα από μια διαδικασία στην οποία πολίτες, κάτοικοι, εταιρείες, φορείς, ερευνητικά κέντρα, διάφορες υπηρεσίες και οργανώσεις, ανταλλάσσουν απόψεις μέσω μιας ανοικτής ηλεκτρονικής πλατφόρμας με τη λογική ότι αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος να εντοπιστούν οι ανάγκες που προκύπτουν σε μια πόλη και να ικανοποιηθούν. Το σύνθημα είναι "η πόλη ως υπηρεσία" και σύμφωνα με την διευθύντρια ανάπτυξης του Δήμου του Έσπο, Πία Γουόλστεν, βρίσκεται στο επίκεντρο της στρατηγικής της πόλης ώστε οι υπηρεσίες της να χτίζονται με τέτοιο τρόπο που να καλύπτουν τις ανάγκες όσων ζουν και δραστηριοποιούνται σε αυτήν.
"Δεν είναι η ίδια η τεχνολογία αλλά το πώς τη χρησιμοποιούμε" τόνισε η κ. Γουόλστεν, μιλώντας σε ημερίδα του Δήμου Θεσσαλονίκης, με θέμα: "καινοτόμες πρακτικές για την ψηφιακή μεταμόρφωση μιας πόλης". Αφορμή για την πραγματοποίηση της εκδήλωσης ήταν ανάδειξη του Έσπο στην πλέον "ευφυή" κοινότητα στον κόσμο (The most intelligent community in the world), από διεθνή φόρα για τις έξυπνες κοινότητες και για εξαιρετικές καινοτομίες που προάγουν τη βιωσιμότητα των πόλεων.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
