Μια γυναίκα από τη Σιβηρία καταγράφει πώς είναι να ζεις στην «πιο κρύα
πόλη της Γης», όπου η θερμοκρασία μπορεί να φτάσει έως και τους -70
βαθμούς Κελσίου.
Η Κίουν Μπι μεγάλωσε στην Γιακουτία της Ρωσίας, μια βορειοανατολική
δημοκρατία που είναι επίσης γνωστή ως Σάκα ή Γιακουτίγια. Κι ενώ πλέον
η έδρα της είναι στο Πεκίνο, περιγράφει πώς οι άνθρωποι στη γενέτειρά
της επιβιώνουν στις δύσκολες συνθήκες.
«Είναι απαραίτητο να φοράτε πολλές στρώσεις ρούχων» εξήγησε σε ένα
πρόσφατο κλιπ, σημειώνοντας πως «τα γόνατα είναι ιδιαίτερα επιρρεπή να
παγώσουν σε τόσο ακραίο κρύο».
Η αδερφή της μάλιστα, Νταγιάνα έδειξε πώς ντύνεται για την ημέρα
φορώντας ένα ζιβάγκο με ένα κολάν. Στη συνέχεια πρόσθεσε ένα φλις και
παντελόνι με επένδυση. Για να κρατήσει τα πόδια της ζεστά, επέλεξε
παραδοσιακές μπότες από δέρμα ταράνδου. «Οι γυναίκες στη Γιακουτία
έχουν συνήθως δύο λουκ» είπε . «Το ένα είναι πιο θηλυκό με γούνινα
παλτό από βιζόν ή αλεπού. Το άλλο είναι πιο casual με ένα πουπουλένιο
τζάκετ, που σε κρατάει πολύ ζεστό και είναι πιο φθηνό από ένα γούνινο
παλτό».
Το γούνινο παλτό της Νταγιάνα κόστιζε 3.000 δολάρια σε σύγκριση με το
πουπουλένιο παλτό της, που έκανε μόνο 500 δολάρια. Και στις δύο
περιπτώσεις, ολοκλήρωσε την εμφάνισή της με ένα καπέλο φτιαγμένο από
γούνα αρκτικής αλεπούς. Η Κιούν εξήγησε ότι τα πλεκτά «απλώς δεν είναι
αρκετά ζεστά για τον χειμώνα εδώ». «Εκτός από το ότι καλύπτει το
κεφάλι της, φοράει επίσης γάντια και φροντίζει να σκεπάζει και το
πρόσωπό της» πρόσθεσε. «Διαφορετικά, τα εκτεθειμένα μέρη θα παγώσουν».
Αφού ντύθηκε, η Νταγιάνα επισκέφθηκε την τοπική υπαίθρια αγορά, όπου
οι πωλητές ντυμένοι με τα πιο χοντρά ρούχα τους εργάζονται σε βάρδιες.
Σύμφωνα με την Κιούν, η θερμοκρασία στην Γιακουτία, στο παγωμένο αυτό
μέρος της Σιβηρίας, κυμαίνεται συνήθως γύρω στους -50 βαθμούς τον
Ιανουάριο, αλλά μπορεί να πέσει στους -70 βαθμούς Κελσίου σε μια
ιδιαίτερα κρύα μέρα. «Σε τόσο μεγάλο κρύο, είναι καλύτερο να μην
φοράτε γυαλιά όταν βγαίνετε έξω» συμβούλεψε. «Το μέταλλο παγώνει και
κολλάει στο πρόσωπό σας, καθιστώντας δύσκολο να τα βγάλετε χωρίς να
σκίσετε κομμάτια από το μάγουλο».
Όπως ήταν αναμενόμενο, η Κιούν είπε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν
μπορούν να μείνουν έξω για πολύ ώρα. «Πέντε έως δέκα λεπτά στον καθαρό
αέρα μπορεί να είναι αρκετά για να προκαλέσουν κόπωση, πόνο στο
πρόσωπο και μακροχρόνιους πόνους στα δάχτυλα των χεριών και των
ποδιών» είπε. «Τα 20 λεπτά είναι το σημείο στο οποίο ακόμη και ο πιο
ανθεκτικό κάτοικος της Γιακουτίας πιστεύει ότι μπορεί να περάσει έξω
στο κρύο».
Σημείωσε επίσης πως η πόλη της διαθέτει ένα «αξιοπρεπές δίκτυο
συγκοινωνιών που λειτουργεί ακόμη και στο ακραίο κρύο». Ο κόσμος
χρησιμοποιεί συχνά για τις μετακινήσεις του λεωφορείο, αλλά όσοι
επιλέγουν να κινηθούν με τα αυτοκίνητά τους, πρέπει να τα σταθμεύουν
σε θερμαινόμενα γκαράζ με μια κουβέρτα τυλιγμένη γύρω από την
μπαταρία.
Η Κιούν κατέγραψε επίσης ένα τυπικό γεύμα στο παραδοσιακό εστιατόριο
της Γιακουτίας «Chochur Muran» σε ένα άλλο βίντεό της. «Η κουζίνα της
Γιακουτίας αποτελείται από γαλακτοκομικά, κρέας, ψάρι και άγρια μούρα»
είπε. «Το κρέας και τα ψάρια τρώγοντα συχνά ωμά σε ελαφρώς κατεψυγμένη
κατάσταση». Είναι σχεδόν αδύνατο να καλλιεργηθούν φρούτα και λαχανικά
στη Γιακουτία, όπου η κουζίνα επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από το
βόρειο κλίμα της περιοχής.
«Ένα από τα πιο γνωστά πιάτα της Γιακουτίας είναι το stroganina –
μακριές, λεπτές φέτες παγωμένων ψαριών των παγωμένων ποταμών της
Ακρτικής» εξήγησε. «Όταν είναι η ώρα του τεμαχισμού, κρατάμε το ψάρι
κάθετα και το χαράσσουμε με μακριές κινήσεις χρησιμοποιώντας ένα
παραδοσιακό μαχαίρι της Γιακουτίας. Η γεύση είναι πολύ απαλή, φρέσκια,
παγωμένη και πολύ θρεπτική» λέει. «Μια άλλη λιχουδιά είναι το
κατεψυγμένο ωμό κρέας αλόγου και το συκώτι του».
«Από όλα τα είδη κρέατος, μόνο εκείνο του πουλαριού θεωρείται
κατάλληλο για κατανάλωση ωμό. Αυτό είναι ένα πιάτο που βοήθησε τους
προγόνους μου να επιβιώσουν σε αυτές τις ακραίες συνθήκες».
Η Κιούν είπε ότι ένα από τα αγαπημένα της πιάτα είναι ο τηγανισμένος
κυπρίνος προσθέτοντας πως το «πιο νόστιμο, λιπαρό και θρεπτικό μέρος
είναι το αυγοτάραχο». Για επιδόρπιο, έχουν το «Kyercheh», το οποίο
είναι φτιαγμένο από σαντιγί και κατεψυγμένα μούρα, τα οποία μαζεύουν
το σύντομο καλοκαίρι. Ένα παραδοσιακό ποτό είναι το Kumis, το γάλα
φοράδας που έχει υποστεί ζύμωση. «Έχει μια μοναδική, ξινή γεύση με
λίγο αλκοόλ» ανέφερε. «Σερβίρεται συνήθως κρύο σε ένα παραδοσιακό
κύπελλο».
Το πιο πρόσφατο βίντεο της YouTuber παρακολουθεί έναν κάτοικο ενός
αγροτικού χωριού στην περιοχή της καθώς πηγαίνει για συγκομιδή πάγου
για να βγάλει παγωμένο πόσιμο νερό για να περάσει η κοινότητα όλο το
χειμώνα.
Η Κιούν εξήγησε πως οι αγροτικές περιοχές δεν διαθέτουν εγκαταστάσεις
επεξεργασίας νερού «επειδή υπάρχει ένα παχύ στρώμα σκληρού πάγου» και
«οι σωλήνες παγώνουν τον χειμώνα».
«Η συγκομιδή πάγου είναι πολύ παλιά και έχει περάσει από γενιά σε
γενιά» είπε. «Όλοι οι ντόπιοι συγκεντρώνονται για να βοηθήσουν ο ένας
τον άλλον ως κοινότητα». Σημείωσε πως η διαδικασία αυτή είναι πολύ
εξαντλητική καθώς ο πάγος έχει πάχος περίπου 50 εκατοστά. Για να τον
εξαγάγουν, ένα καμάκι εκτοξεύεται σε ένα μακρύ κομμάτι πάγου και
κάποιος το τραβάει με επιδεξιότητα από την παγωμένη λίμνη πριν το
μεταφέρει σε ένα τρακτέρ.
«Πιθανότατα δεν σκέφτεστε ποτέ πως το νερό μπορεί να είναι πολύτιμο σε
τόσο παγωμένα μέρη. Ακριβώς όμως όπως και σε μία έρημο, το πόσιμο νερό
στα χωριά μας μπορεί να είναι πολύ πολύτιμο» και συνεχίζει: «Στην
πραγματικότητα, μου αρέσει πολύ η γεύση του παγωμένου νερού και είναι
πολύ καλύτερο από αυτό της βρύσης. Κανονικά, στη Γιακουτία δεν πίνουμε
το νερό της βρύσης γιατί έχει γεύση χλωρίου».