Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Πάπας Φραγκίσκος, ένας διαφορετικός θρησκευτικός ηγέτης, αντίπαλος τών συντηρητικών





Πέντε χρόνια συμπληρώνονται  από την ημέρα που ο Πάπας Φραγκίσκος ανέλαβε τα καθήκοντά του στο Βατικανό. Ένας πνευματικός ηγέτης με πολιτική σκέψη.

Η προσευχή είναι πολιτική πράξη. Κυρίως όταν βρίσκεται κανείς στο Τείχος μεταξύ Μεξικού και ΗΠΑ. Εκεί ακριβώς ο Πάπας Φραγκίσκος δεν εξωράισε την κατάσταση: «Ένας άνθρωπος, ο οποίος σκέπτεται να χτίζει τείχη αντί γέφυρες δεν είναι χριστιανός. Αυτό δεν είναι το Ευαγγέλιο».

Πριν από δυο χρόνια κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του στο Μεξικό ο Πάπας Φραγκίσκος επέκρινε τα σχέδια του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ για την ανέγερση τείχους στα σύνορα μεταξύ Μεξικού και ΗΠΑ. Ακόμα και η επίσκεψη του Ντόναλντ Τραμπ στο Βατικανό τον Μάιο του 2017 δεν μπόρεσε να σπάσει τον πάγο μεταξύ των δυο ανδρών.

Ο σημερινός 81χρονος Πάπας, κατά κόσμον Χορχέ Μπεργκόλιο, είναι ο πρώτος Λατινοαμερικάνος Προκαθήμενος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Μετά την εκλογή του πριν από πέντε χρόνια χρειάστηκαν μόλις δυο λεπτά για να διαφανεί ότι αυτός ο Πάπας δεν έμοιαζε με κανέναν προκάτοχό του.

Ο Φραγκίσκος είναι ένας θρησκευτικός ηγέτης, παράλληλα όμως και ένας πολιτικά βαθιά σκεπτόμενος άνθρωπος. Προσεύχεται στο Τείχος της Βηθλεέμγια την ειρήνη ανάμεσα σε Ισραηλινούς και Παλαιστίνιους. Δέχεται πρόσφυγες στο Βατικανό. Προτρέπει για το τέλος της ψυχρής πολιτικής περιόδου μεταξύ Κούβας και ΗΠΑ και συγχωρεί τις γυναίκες που προχώρησαν σε άμβλωση.

«Ποτέ πριν δεν υπήρξε Ποντίφικας με τόσο πολύ θάρρος που να καταδεικνύει τις αδυναμίες του ισχύοντος συστήματος. Μαζί του ήρθε η άνοιξη στην Εκκλησία. Για 30 χρόνια ζούσαμε τον χειμώνα επιστρέφοντας σε μια πειθαρχία που τιμωρούσε θεολόγους και πολλούς καθηγητές πανεπιστημίων» λέει ο ανανεωτής θεολόγος Λεονάρντο Μποφ.

            Συμφιλιωτικός και επαναστατικός


Οι επισκέψεις του Πάπα Φραγκίσκου στο Μεξικό, την Κολομβία και την Κούβα βοήθησαν να βελτιωθεί η πολιτική κατάσταση ανάμεσα σε αντίπαλες ομάδες ενώ το ταξίδι του στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία βοήθησε στην κατάπαυση του πυρός και την προκήρυξη νέων εκλογών.

Τέλος, ο Πάπας φαίνεται διατεθειμένος ακόμα και να συζητήσει το θέμα της αγαμίας των καθολικών ιερέων. Στη σύνοδο της συνόδου των Επισκόπων του Αμαζονίου το 2019 στο Βατικανό ενδεχομένως να αποφασιστεί εάν παντρεμένοι άνδρες θα μπορούν να γίνονται ιερείς. Μια πραγματική επανάσταση για την Καθολική Εκκλησία όπως λέει ο Γκάμπριελ Τσαρλς Πάλμερ Μπουκλ, Επίσκοπος της Άκρας, πρωτεύουσας της Γκάνας:

«Γνωρίζω καλά πως κάποιοι συντηρητικοί δεν είναι ευτυχείς με τη γενναιόδωρη στάση του Πάπα. Ο Φραγκίσκος παρακάλεσε επισκόπους και απλούς ιερείς να επιδεικνύουν φιλευσπλαχνία. Η Εκκλησία όμως δεν ανήκει μόνο στους συντηρητικούς, αλλά σε όλους».

Πηγή: Deutsche Welle


 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία