Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Παρά τις εξαγγελίες και τα 'Οσκαρ, η ποικιλομορφία στο Χόλιγουντ χωλαίνει



Λος Αντζελες

Παρά τη βελτίωση της κατάστασης όσον αφορά την ποικιλομορφία στα 'Οσκαρ, με τις γυναίκες να παίρνουν τον λόγο, το κίνημα #MeToo και τη μεγάλη εμπορική επιτυχία της ταινίας "Μαύρος Πάνθηρ" που αναφέρεται σε έναν μαύρο υπερήρωα, η έλλειψη εκπροσώπησης των εγχρώμων καλλιτεχνών και των γυναικών επιμένει στο Χόλιγουντ.

Μελέτη που διεξάγεται εδώ και πέντε χρόνια από το Πανεπιστήμιο UCLA διαπιστώνει ότι "το κοινό προτιμά τις ταινίες και τα τηλεοπτικά προγράμματα με ηθοποιούς διαφορετικών εθνοτήτων" και ωστόσο "ο κινηματογραφικός τομέας αργεί να διορθώσει τις φυλετικές του ανισότητες και τα ζητήματα φύλου".

Η έρευνα εξετάζει τις 200 σημαντικότερες ταινίες που βγήκαν το 2016 στις ΗΠΑ και 1.251 τηλεοπτικές εκπομπές που μεταδόθηκαν την περίοδο 2015-2016.

Η παρουσία των γυναικών σημείωσε πρόοδο αλλά παραμένει υποβαθμισμένη σε διάφορους τομείς, κυρίως στη σκηνοθεσία που είναι το επάγγελμα με τη μεγαλύτερη επιρροή εκτός από αυτό των διευθυντών των κινηματογραφικών στούντιο και των παραγωγών: μόνο το 6,9% των σκηνοθετών είναι γυναίκες, λιγότερες σε σχέση με 7,7% που ήταν πέρυσι, όπως ο αριθμός των γυναικών στους βασικούς ρόλους που επίσης μειώθηκε.

Το μεγαλύτερο ποσοστό (45%) των γυναικών στους βασικούς ρόλους καταγράφεται στην τηλεόραση, στις σειρές που μεταδίδονται στα καλωδιακά δίκτυα.

Στις μειονότητες, που αποτελούν το 40% του αμερικανικού πληθυσμού, το ποσοστό είναι υποδιπλάσιο στους βασικούς ρόλους στην τηλεόραση και υποπενταπλάσιο στους δημιουργούς τηλεοπτικών σειρών σε σχέση με τους λευκούς κινηματογραφιστές.

Οι μαύροι ηθοποιοί έχουν καλύτερες επιδόσεις, ίσως χάρη στους αγώνες ετών με την εκστρατεία "Oscars So White" (Τόσο λευκά Οσκαρ): οι αφροαμερικανοί ηθοποιοί αντιπροσωπεύουν κατά μέσο όρο 14% των ρόλων στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση, ποσοστό που αναλογεί στο ποσοστό τους στον αμερικανικό πληθυσμό", σημειώνει η έκθεση.

"Αν η τάση συνεχιστεί προς τη σωστή κατεύθυνση, έχουμε ακόμη πολύ δρόμο να διανύσουμε μέχρι οι έγχρωμοι καλλιτέχνες και οι γυναίκες να εκπροσωπούνται σύμφωνα με την αναλογία τους στη δημογραφία της χώρας στους περισσότερους τομείς, κυρίως πίσω από την κάμερα", υπογραμμίζει ο Ντάρνελ Χαντ, ένας από τους συντάκτες της έρευνας και επικεφαλής του Τμήματος Κοινωνικών Επιστημών του UCLA College.

Η έκθεση τονίζει την παγκόσμια εμπορική επιτυχία του "Black Panther" της ταινίας της Marvel με τους ηθοποιούς και την καλλιτεχνική ομάδα που είναι στο μεγαλύτερο μέρος τους Αφροαμερικανοί, κάτι που συντείνει στη διάλυση του "μύθου της διεθνούς διανομής", μιας πεποίθησης σύμφωνα με την οποία οι ταινίες που έχουν συντελεστές γυναίκες ή μαύρους θα αγνοοηθούν από το κοινό μεγάλων ξένων αγορών όπως η Ινδία και η Κίνα.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία