Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ο γιός του Χρουστσόφ αποκαλύπτει τα μυστικά στις σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας



Πηγές: TASS, The Las Vegas Sun

Ο νεότερος γιός του  Νικήτα Χρουστσόφ, ο ηλικίας σήμερα 82 ετών διδάκτορας τεχνικών επιστήμων Σεργκέι Χρουστσόφ, ο οποίος ζει στις ΗΠΑ από το 1991, έδωσε  διάλεξη  στο Μουσείο πυρηνικών δοκιμών του Λας Βέγκας, στην οποία αναφέρθηκε στις σχέσεις Μόσχας-Ουάσιγκτον τα τελευταία 100 χρόνια, όπως έγραψε η τοπική εφημερίδα The Las Vegas Sun.

Ο γιός του σοβιετικού ηγέτη Νικήτα Χρουστσόφ μίλησε ενώπιον ενός ακροατηρίου 200 ατόμων επί μιάμιση ώρα για τις ρωσοαμερικανικές σχέσεις. Σύμφωνα με τον Σεργκέι Χρουστσόφ, η περίφημη φράση «Θα σας θάψουμε» που είχε εκστομίσει ο πατέρας του απευθυνόμενος στην Δύση, υπήρξε απλώς μια απόπειρα να αποκρύψει τις πραγματικές αδυναμίες της Σοβιετικής Ένωσης. Κατά την άποψή του η Ρωσία ποτέ δεν είχε καν «προσεγγίσει» ως προς την ισχύ και την δύναμη την ενωμένη Δύση, όπως συμβαίνει και σήμερα, ενώ κατά την διάρκεια του «ψυχρού πολέμου» οι Ηνωμένες Πολιτείες ενεργούσαν «σαν παγκόσμιος χωροφύλακας» ενώ η Σοβιετική Ένωση προσπαθούσε «να μη δείχνει τον φόβο της και την αδυναμία της».

Η ίδια ακριβώς τάση, ισχυρίσθηκε ο Σεργκέι Χρουστσόφ, εκδηλώθηκε κατά την διάρκεια της κρίσης με την Κούβα το 1962, ενώ το ίδιο έγινε και όταν ο πατέρας του απέρριψε την πρόταση του Αμερικανού προέδρου Τζον Κένεντι να στείλουν στην Σελήνη κοινή αποστολή. Ο σοβιετικός ηγέτης φοβόταν ότι η αμερικανική πλευρά θα μάθει κατ' αυτόν τον τρόπο τις αδυναμίες του διαστημικού προγράμματος της ΕΣΣΔ. « Πράγματι ο πατέρας μου φοβόταν, ότι μια τέτοια συνεργασία θα αποκαλύψει πόσο αδύναμοι είμαστε», είπε χαρακτηριστικά ο Σεργκέι Χρουστσόφ.

Το τέλος του ‘ψυχρού πολέμου' έδειξε, όπως είπε ο Σ. Χρουστσόφ, «τη διαφορά των πολιτισμών και των αξιών» μεταξύ της Σοβιετικής Ένωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών. Την ίδια στιγμή που ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ ήλπιζε ότι θα μπορούσε να αποκαταστήσει «φιλικές και συμμαχικές» σχέσεις με την Ουάσιγκτον, ο Ρόναλντ Ρέιγκαν πίστευε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες «κέρδισαν τον πόλεμο».

Η οικοδόμηση της δημοκρατίας στην μετασοβιετική Ρωσία προβληματίζει τον Σεργκέι Χρουστσόφ. «Η βάση της δημοκρατίας είναι η υπεροχή του δικαίου. Υπάρχουν πολλά ερωτήματα, ως προς το κατά πόσο υποστηρίζεται η αρχή αυτή σήμερα στην Ρωσία», είπε ο Σεργκέι Χρουστσόφ αναφερόμενος στα ζητήματα δημοκρατίας στη σημερινή Ρωσία.

Ωστόσο παρά τους προβληματισμούς του για την δημοκρατική πορεία της Ρωσίας, ο Σεργκέι Χρουστσόφ πιστεύει ότι το μυστικό της ειρηνικής συνύπαρξης μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας είναι η αμοιβαία επίδειξη σεβασμού και ευπρέπειας. «Δεν μπορούμε να είμαστε παγκόσμιος χωροφύλακας και να τιμωρούμε όποιον δεν μας αρέσει. Πρέπει να μάθουμε να προσελκύουμε με το μέρος μας όσο το δυνατόν πιο πολλές χώρες», κατέληξε ο Σεργκέι Χρουστσόφ, μιλώντας πλέον ως Αμερικανός πολίτης, αφού πήρε τη αμερικανική υπηκοότητα το1999.

Για την ιστορία, ο Σεργκεϊ Χρουστσόφ είχε συνοδέψει τον πατέρα του κατά την διάρκεια της επίσκεψης που είχε πραγματοποιήσει το 1959 στις Ηνωμένες Πολιτείες. Σήμερα ζει μόνιμα στις Ηνωμένες Πολιτείες και διδάσκει σε αμερικανικό πανεπιστήμιο. 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία