Τον Απρίλιο τού 1963 γεννήθηκε ο Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής, Κάρλος Κάιζερ που θεωρείται ως ο μεγαλύτερος «απατεώνας» στην ιστορία του ποδοσφαίρου της Βραζιλίας, καθώς προσποιούταν ότι ήταν επαγγελματίας ποδοσφαιριστής για πάνω από 20 χρόνια, χωρίς όμως να έχει παίξει ούτε ένα λεπτό.

Ο Κάρλος Ενρίκε Ραπόζο, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στις 2 Απριλίου 1963 στο Ρίο Πάρντο της Βραζιλίας. Το παρατσούκλι «Κάιζερ» του αποδόθηκε λόγω της ομοιότητάς του με τον Φραντς Μπεκενμπάουερ, τον «Κάιζερ» του γερμανικού ποδοσφαίρου.

Στη δεκαετία του ‘70 και του ‘80, όταν δεν υπήρχαν μέσα ενημέρωσης όπως τα ξέρουμε σήμερα και χωρίς τη βοήθεια του διαδικτύου, οι περισσότερες μετεγγραφές γίνονταν με συστάσεις. Γνωρίζοντας καλά τη βιομηχανία του ποδοσφαίρου, ο Κάρλος ξεκίνησε να κάνει φιλίες, με κορυφαίους άσους της μπάλας, όπως οι Ρενάτο Γκαούτσο, Ρομάριο, Αλμπέρτο Τόρες και Ρικάρντο Ρότσα, αποκτώντας έτσι «μέσο» για δοκιμές με διαφορετικές ομάδες. Ο ίδιος ο Ρότσα δήλωνε ότι «ήταν ένας μεγάλος φίλος, ένας εξαιρετικός άνθρωπος, αλλά το μεγάλο πρόβλημά του ήταν η μπάλα».


Ο τρόπος του αυτός αποδείχθηκε αλάνθαστος. Ο Κάρλος κατάφερε να υπογράψει με περισσότερες από 15 ομάδες, με το χρόνο παραμονής του σ’ αυτές να μην διαρκεί περισσότερο από έξι μήνες. Ανάμεσά τους οι Μποταφόγκο, Φλαμένγκο, Μπανγκού, Φλουμινένσε, Βάσκο ντα Γκάμα, Ελ Πάσο στις ΗΠΑ και η γαλλική Αζαξιό. Ακόμα, για να συμπληρωθεί το βιογραφικό του, είπε ότι είχε παίξει στη μεγάλη Ιντεπεντιέντε εκείνης της εποχής, με πρωταθλήματα Αργεντινής, διηπειρωτικά κύπελλα και Κόπα Λιμπερταδόρες στη συλλογή της. Μόνο που ο Κάρλος που έπαιζε εκείνη την περίοδο στην Ιντεπεντιέντε ήταν… Αργεντινός.

Δεν υπάρχουν βίντεο ή φωτογραφίες του Κάρλος να παίζει σε κάποιο παιχνίδι, αφού πάντα κατάφερνε να μην παρουσιάζεται στο γήπεδο, με ανέκδοτες ιστορίες, που υπερβαίνουν κάποιον που προσποιείται τραυματισμό. «Εκείνη την εποχή ήταν πολύ εύκολο, άγγιζα το μηρό κι έμενα εκτός προπόνησης. Δεν υπήρχε κάτι δύσκολο, ένας φίλος οδοντίατρος μου έγραφε μία γνωμάτευση και γινόταν αμέσως αποδεκτή» είπε σε μία από τις πολλές συνεντεύξεις του.

Άλλοτε πάλι, πριν από μία προπόνηση προσποιήθηκε ότι μιλούσε στο τηλέφωνο στ’ αγγλικά με έναν ξένο ατζέντη, όταν ένας προπονητής που είχε ζήσει στην Αγγλία κατάλαβε ότι έλεγε ανοησίες, πράγματα ασυνάρτητα. Αλλά και πάλι τίποτα.

Κάποια στιγμή, όμως, τα πράγματα δυσκόλεψαν. «Κάποτε ο πρόεδρος της Μπούνγκα μού ζήτησε με αυστηρό τρόπο να βγω για να παίξω. Σκέφτηκα ότι κάτι έπρεπε να κάνω. Έτσι, πιάστηκα στα χέρια με κάποιους οπαδούς που ούρλιαζαν στην εξέδρα. Αποβλήθηκα πριν από την είσοδο στον αγωνιστικό χώρο. Αργότερα, στα αποδυτήρια, είπα στον προπονητή μου ότι δεν μπορούσα να μείνω σιωπηλός, ακούγοντας τις απειλές για την ομάδα μας. Με φίλησε και την επόμενη μέρα μου ανανέωσαν για ακόμα έξι μήνες το συμβόλαιο που έληγε».


Σήμερα, ο Κάρλος Ενρίκε Ραπόζο ασκεί το επάγγελμα του προσωπικού γυμναστή κι εξακολουθεί να διηγείται τη μεγάλη ποδοσφαιρική του ιστορία, όπου κι αν τον καλούν.