Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Tεράστια ζήτηση αβοκάντο στην παγκόσμια αγορά

Ξεριζώνονται τα δάση για να φυτευτούν αβοκάντο στο Μεξικό!



Μεξικό.-

Από δέντρα αβοκάντο έχουν αντικατασταθεί τα δάση του Μεξικό, σύμφωνα με δημοσίευμα του γαλλικού πρακτορείου ειδήσεων .

Μάλιστα, τα βουνά γύρω από το Uruapan, που θεωρείται η πρωτεύουσα του αβοκάντο έχουν αντικατασταθεί από εκατομμύρια δέντρα του υποτροπικού φρούτου.

Το ξερίζωμα του δάσους προκάλεσε αύξηση της θερμοκρασίας στην περιοχή και οι κάτοικοι ανησυχούν για τα φυτοφάρμακα που χρησιμοποιούνται.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, έχουν φυτευτεί 137 χιλιάδες στρέμματα με αβοκάντο. Τα μισά δέντρα έχουν φυτευτεί απευθείας μέσα στο δάσος, μετά από ημιπαράνομες πωλήσεις αγροτικών τεμαχίων.
Είναι τέτοια η παγκόσμια δίψα στην αγορά για αβοκάντο που ακόμη και γνωστοί έμποροι ναρκωτικών ήρθαν στην περιοχή για να καλλιεργήσουν. Σύμφωνα με πηγή που επικαλείται το γαλλικό πρακτορείο ειδήσεων, τα μέλη των καρτέλ είναι οι βασικοί καλλιεργητές αβοκάντο στην περιοχή.

Η καλλιέργεια αβοκάντο γνώρισε την πρώτη μεγάλη ανάπτυξη το 1970, αλλά το ξερίζωμα δασών ξεκίνησε το 2000. Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομίας, από το 2003 η ζήτηση για αβοκάντο αυξήθηκε στις ΗΠΑ και σε όλο τον κόσμο.

Το πράσινο λαχανικό, «πράσινος χρυσός», όπως ονομάζεται, είναι γεμάτο βιταμίνες, πρωτεΐνες και άλλα χρήσιμα ιχνοστοιχεία. Στην αγορά πωλείται μεταξύ 1,8 και 2,6 δολάρια το κιλό και αυξήθηκε κατακόρυφα τα τελευταία χρόνια.

Το 2003 ο παγκόσμιος τζίρος του αβοκάντο ήταν 58 εκατομμύρια δολάρια και το 2015 έφτασε το 1,5 δις.
Ειδικά στην Ιαπωνία, όπου το αβοκάντο είναι βασικό συστατικό για να φάει κανείς σούσι, οι εξαγωγές πέρασαν από τα 40 εκατομμύρια δολάρια στα 106 εκατομμύρια, το ίδιο διάστημα.


Στην πόλη  Jujucato του Μεξικό αν καθίσεις στην κεντρική πλατεία βλέπεις δάση αβοκάντο όσο πιάνει το μάτι.

Ο δάσκαλος  Salvador Sales εξηγεί στο γαλλικό πρακτορείο ειδήσεων ότι τα τελευταία 15 χρόνια, που ξεκίνησε η ξέφρενη καλλιέργεια, άρχισαν στην πόλη τα αναπνευστικά προβλήματα καθώς και προβλήματα πέψης στους μαθητές. «Νομίζουμε ότι οφείλεται στα φυτοφάρμακα που χρησιμοποιούν», δηλώνει, ενώ φοβάται ότι και τα νερά της περιοχής έχουν μολυνθεί. 

Οι καλλιέργειες αβοκάντο απλώνονται σε όλες τις πλαγιές του βουνού και φθάνουν ως τα 2.600 μέτρα υψόμετρο.

Όλοι οι κάτοικοι της περιοχής ασχολούνται με την καλλιέργεια αφού κάθε στρέμμα αβοκάντο αποφέρει 5.377 δολάρια το χρόνο.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία