Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Η 28χρονη επιχειρηματίας που λύνει το πρόβλημα των αστέγων



Νέα Υόρκη.-

Το ζήτημα των αστέγων άρχισε να απασχολεί την Liz Powers από την ηλικία των 18 ετών, όταν η ίδια ήταν πρωτοετής φοιτήτρια του Χάρβαρντ. Ήταν τότε που άρχισε παράλληλα να εργάζεται σε ένα καταφύγιο αστέγων σερβίροντας πρωινό πριν πάει για μάθημα.

Δέκα χρόνια αργότερα, έχει τη δική της επιχείρηση με στόχο να βοηθήσει τους αστέγους να φύγουν από τα καταφύγια και να αρχίσουν μια νέα ζωή.

Η Liz Powers δούλευε με καλλιτεχνικές ομάδες σε καταφύγια αστέγων στην Βοστώνη όταν παρατήρησε το έντονο πρόβλημα που υπήρχε στην περιοχή. Παρατήρησε ωστόσο, πως πολλοί άστεγοι διέθεταν καλλιτεχνική φλέβα η οποία όμως παρέμενε ανεκμετάλλευτη αφού τα έργα τέχνης που δημιουργούσαν τα κολλούσαν σε ντουλάπια και ψυγεία και τα χάζευαν μόνο οι ίδιοι.

Το 2013 ήταν που της γεννήθηκε και η ιδέα να δημιουργήσει την δική της επιχείρηση, την ArtLifting με τη βοήθεια του αδερφού της και με αρχικό κεφάλαιο μόλις 4.000 δολάρια που είχαν στην άκρη.

Η ιδέα ήταν απλή: Άνθρωποι από καταφύγια αστέγων ή καλλιτεχνικές ομάδες σε νοσοκομεία θα συγκέντρωναν αστέγους ή άτομα με ειδικές ανάγκες οι οποίοι είχαν έφεση στις τέχνες και θα τους έφερναν στην ArtLifting. Αν τα έργα που δημιουργούσαν οι άνθρωποι αυτοί είχαν προοπτικές να πουληθούν, τότε η εταιρεία της Powers τα δημοσίευε στη σελίδα της στο διαδίκτυο αναζητώντας έτσι αγοραστή.

Εκεί οι πελάτες θα μπορούσαν να βρουν και να αγοράσουν πρωτότυπα έργα τέχνης, εκτυπώσεις, και μια ποικιλία από πράγματα όπως τηλέφωνα, τσάντες, ευχετήριες κάρτες τα οποία ήταν ζωγραφισμένα.

Ο καλλιτέχνης παίρνει το 55% των κερδών από τις πωλήσεις και η ArtLifting το 44%. Το υπόλοιπο 1% χρησιμοποιείται ως προμήθεια στις ομάδες που βρίσκουν τους καλλιτέχνες – άστεγους.

Η Liz Powers σπεύδει να τονίσει πως η ArtLifting δεν είναι μια  κερδοσκοπική εταιρεία που πουλάει έργα τέχνης αλλά μια επιχείρηση που δίνει ευκαιρίες σε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη.

Τα έσοδα της εταιρείας είναι ήδη πολύ περισσότερα από τα αρχικά 4.000 δολάρια. Τις πρώτες ημέρες μετά την ίδρυση της εταιρείας που η Liz Powers έπρεπε με κάποιο τρόπο να προωθήσει την επιχείρησή της, παρακάλεσε δημοσιογράφους να γράψουν λίγα λόγια για το εγχείρημά της. Η στρατηγική αυτή δούλεψε και σύντομα άρχισαν να εμφανίζονται οι πρώτοι πελάτες.

Μέσα σε τρία χρόνια, η ArtLifting πουλάει έργα 72 καλλιτεχνών. Μάλιστα έχει καταφέρει και έχει πουλήσει έργα τέχνης σε μεγάλους πελάτες όπως στην Microsoft και την Staples.

Για παράδειγμα, ο Ruben Lopez ήταν κάποτε άστεγος. Σήμερα βγάζει χρήματα ως καλλιτέχνης διαθέτοντας μάλιστα το δικό του στούντιο στο Μανχάταν.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία