Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Τουρκία - Εκλογές

Πώς το φιλοκουρδικό κόμμα HDP μπορεί να «σώσει» την Τουρκία από τον Ερντογάν

(Πηγή: Politico)



Βρυξέλλες

Το περασμένο καλοκαίρι, στην τουρκική τηλεόραση, ένας πολιτικός που φορούσε ανοιχτό πουκάμισο ερμήνευσε ένα τραγούδι στα κουρδικά και στα τουρκικά, παίζοντας μπαγλαμά. Ο Σελαχατίν Ντεμιρτάς, ο 42χρονος συμπρόεδρος του αριστερού Λαϊκού Δημοκρατικού Κόμματος (HDP), ακολουθούσε μια αντισυμβατική στρατηγική με στόχο την προεδρία.

Ο Ντεμιρτάς είχε αντίπαλο τον Ερντογάν, που ήταν ήδη πρωθυπουργός για 11 χρόνια, και έλαβε λίγο κάτω από 10%, καταπλήσσοντας τους πάντες, καθώς μέχρι πριν από λίγα χρόνια η παρουσία ενός φιλοκούρδου υποψηφίου, που μάλιστα τραγουδούσε δημοσίως στα κουρδικά, ήταν αδιανόητη.

Τώρα, ο Ντεμιρτάς ελπίζει να κάνει μια ακόμη μεγαλύτερη έκπληξη στις βουλευτικές εκλογές της 7ης Ιουνίου. Κι αυτό, παρά τις δύο βομβιστικές επιθέσεις που σημειώθηκαν ταυτοχρόνως την περασμένη Δευτέρα στα αρχηγεία του κόμματος στη Μεσσήνη και τα Αδανα.

Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δίνουν στο κόμμα αυτό, που έχει μόλις τρία χρόνια ζωής, γύρω στο 10%, που είναι το όριο για την είσοδο στη Βουλή. Αν το HDP περάσει αυτό το όριο, κάτι που απαιτεί γύρω στα 4,5 εκατομμύρια ψήφους, το κυβερνών κόμμα δεν θα αποκτήσει την πλειοψηφία που θέλει για να προωθήσει το επίμαχο σχέδιο του Ερντογάν για ένα προεδρικό σύστημα στην Τουρκία.

Αν και το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) αναμένεται να κερδίσει για τέταρτη φορά τις εκλογές, πολλοί ψηφοφόροι εμφανίζονται απογοητευμένοι από τη διακυβέρνηση της χώρας τα τελευταία 13 χρόνια. Από την άλλη πλευρά, η επιμονή του HDP στον δημοκρατικό πλουραλισμό και τα ίσα δικαιώματα - όχι μόνο για τους Κούρδους, αλλά για όλους τους πολίτες της Τουρκίας - αποδίδει καρπούς.

Το πολιτικό τοπίο της Τουρκίας κυριαρχούνταν ανέκαθεν από συντηρητικά και εθνικιστικά κόμματα. Για πρώτη φορά, λοιπόν, το HDP έρχεται να δημοσιεύσει ένα πλουραλιστικό μανιφέστο με στόχο να ενώσει τις διαφορετικές φωνές που ζητούσαν αλλαγή στη διάρκεια των διαδηλώσεων στο Πάρκο Γκεζί, τον Ιούνιο του 2013. Το φιλοκουρδικό κόμμα υπόσχεται να εργαστεί για την αποκέντρωση και να δώσει φωνή στους αδικημένους. Η λίστα των υποψηφίων που δόθηκε στη δημοσιότητα τον περασμένο μήνα αποτελείται κατά 49% από γυναίκες, ενώ περιλαμβάνει ακόμη υποψηφίους από την κοινότητα των γκέι και μειονότητες όπως οι Αλεβίτες, οι Χριστιανοί, οι Κούρδοι, οι Σύροι και οι Αρμένιοι.

«Κανείς από εμάς δεν έχει μια ενιαία ταυτότητα, είμαστε όλοι εκπρόσωποι όλων των ταυτοτήτων», είπε ο Ντεμιρτάς πριν από λίγες ημέρες στην Αγκυρα, έχοντας δίπλα του τη συμπρόεδρο του κόμματος Φιγκέν Γιουκσεκντάγκ.

Υπάρχει κι ένας πιο κυνικός λόγος για την άνοδο του κόμματος, γράφει ο Αλεβ Σκοτ στο Politico. Αν το HDP περάσει το 10% και μπει στο κοινοβούλιο, η πλειοψηφία των 2/3 που θα ήθελε το κυβερνών κόμμα για να γίνει ο Ερντογάν παντοδύναμος θα καταστεί αδύνατη. Ακόμη και η πλειοψηφία των 3/5 που απαιτείται για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος θα είναι δύσκολο να επιτευχθεί. Το HDP φαίνεται έτσι ότι έλκει τις ψήφους πολιτών που δεν θα υποστήριζαν υπό άλλες συνθήκες ένα αριστερό ή «κουρδικό» κόμμα, θέλουν όμως να ακυρώσουν τα σχέδια του Ερντογάν.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία