Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ανάλυση

Η Χίλαρι Κλίντον είναι και πάλι η «αναπόφευκτη υποψήφια», αλλά έχει να αντιμετωπίσει μερικά σοβαρά προβλήματα



(Πηγή: Financial Times)

Επί τέσσερα ολόκληρα χρόνια, η Χίλαρι Κλίντον έμοιαζε να έχει αφήσει το παρελθόν της πίσω της. Η δημοτικότητά της στο εξωτερικό ήταν ανάλογη της εκτίμησης που έτρεφε στο εσωτερικό για τη λεπτότητα με την οποία έθαψε το «τσεκούρι του πολέμου» με τον Ομπάμα. Οι Αμερικανοί θαυμάζουν τους πολιτικούς που δείχνουν να είναι υπεράνω της πολιτικής. Και η Κλίντον έμοιαζε να ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Μέχρι τη στιγμή που παραιτήθηκε από το Υπουργείο Εξωτερικών για να προετοιμάσει την υποψηφιότητά της για την προεδρία. Από τότε χάνει έδαφος. Και οι Δημοκρατικοί φοβούνται ότι τα χειρότερα δεν έχουν έρθει ακόμη.

Όπως κάθε «σκάνδαλο» της Κλίντον, έτσι και η αποκάλυψη ότι χρησιμοποιούσε έναν ιδιωτικό λογαριασμό για την επίσημη ηλεκτρονική της αλληλογραφία έμοιαζε αρχικά μάλλον ανώδυνη. Η πρώην υπουργός Εξωτερικών τυπικά δεν παρανομούσε όταν χρησιμοποιούσε έναν ιδιωτικό λογαριασμό. Είναι μάλιστα πιθανό ο ιδιωτικός της σέρβερ να είναι πιο ασφαλής από το πορώδες σύστημα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Για τους αντιπάλους της, όμως, και μόνο η ύπαρξη ιδιωτικών e-mail αποτελεί ένδειξη συνωμοσίας. Δείχνει επίσης ότι η Χίλαρι παίζει με διαφορετικούς κανόνες από τους άλλους. Ακόμη και ο πρόεδρος Ομπάμα χρησιμοποιεί επίσημα e-mail. Οι διώκτες της Χίλαρι δεν πρόκειται να σταματήσουν αν δεν δοθεί στη δημοσιότητα όλη η αλληλογραφία της.

Όπως γράφει ο Εντουαρντ Λιους στους Φαϊνάνσιαλ Τάιμς, η Κλίντον βρίσκεται αντιμέτωπη με τρία προβλήματα. Το ένα είναι ότι το Δημοκρατικό Κόμμα πάσχει από μια κόπωση με τους Κλίντον. Προς το παρόν, οι Δημοκρατικοί δεν έχουν άλλη επιλογή . Και η πιθανότητα ένας άγνωστος από το Ιλινόι με μουσουλμανικό μεσαίο όνομα να εισβάλει στην πολιτική σκηνή είναι μάλλον μικρή. Γεγονός είναι όμως ότι, ακόμη και μεταξύ των ένθερμων υποστηρικτών της Χίλαρι, δεν υπάρχει μεγάλος ενθουσιασμός.

Το δεύτερο πρόβλημα είναι ότι η Χίλαρι αγωνίζεται εναντίον του εαυτού της. Και οι Κλίντον είναι γνωστό ότι αποδίδουν καλύτερα όταν είναι με την πλάτη στον τοίχο. H καλύτερη στιγμή του Μπιλ ήταν όταν τον είχαν ξεγράψει το 1991 κι εκείνος επανήλθε δριμύτερος. Η καλύτερη στιγμή της Χίλαρι ήταν το 2008, όταν είχε χάσει πολύ έδαφος από τον Ομπάμα και αγωνιζόταν για την τιμή της: άρχισε να κερδίζει τη μια πολιτεία μετά την άλλη, αλλά ήταν πια αργά. Αυτή τη φορά, μοιάζει να μην έχει αντίπαλο. Για μια ακόμη φορά είναι η «αναπόφευκτη υποψήφια». Αν δεν κερδίσει όμως όλες τις προκριματικές εκλογές με πειστικό τρόπο, οι καρχαρίες θα μυρίσουν αίμα.

Το τρίτο πρόβλημα της Χίλαρι είναι οι σχέσεις της με τα μέσα ενημέρωσης. Ως Πρώτη Κυρία, έγινε στόχος των πιο βρώμικων επιθέσεων που έχουν γίνει ποτέ εναντίον πολιτικού προσώπου στην Αμερική. Βιβλία ολόκληρα γράφτηκαν για το πώς οι Κλίντον δολοφόνησαν τους αντιπάλους τους και λεηλάτησαν τα δημόσια ταμεία. Υπήρξε όμως και θεμιτή δημοσιογραφική κριτική. Από ένα σημείο και μετά, η Χίλαρι δεν μπορούσε πια να δει τη διαφορά.

Υπάρχουν ενδείξεις ότι έχει διορθώσει μερικές από τις κακές της συνήθειες. Η επιλογή του Τζον Ποντέστα ως επικεφαλής της εκστρατείας της θα ήταν ένα καλό βήμα. Ο Ποντέστα βοήθησε πολύ τον Κλίντον όταν ενεπλάκη στο σκάνδαλο Λιουίνσκι. Θα το κάνει και για τη σύζυγό του τώρα που κατηγορείται πως όταν ήταν υπουργός Εξωτερικών, πολλές ξένες κυβερνήσεις από το Αζερμπαϊτζάν ως το Κατάρ έδωσαν χρήματα στο Ιδρυμα Κλίντον. Αν αποδειχθεί από τα e-mail της ότι διευκόλυνε αυτές τις δωρεές, το πλήγμα θα μπορούσε να είναι μοιραίο.

Οι Δημοκρατικοί θα πρέπει να δέσουν τις ζώνες τους και να βάλουν ακουστικά, καταλήγει ο αρθρογράφος των Φαϊνάνσιαλ Τάιμς. Οι επόμενοι 18 μήνες αναμένονται θορυβώδεις..

 

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία