Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Πολωνία

Η νέα και ωραία Μαγκνταλένα, πρώην τηλεπαρουσιάστρια, θα είναι υποψήφια των σοσιαλιστών στις προεδρικές εκλογές του Μαΐου



(Πηγές: Financial Times, La Repubblica)

Είναι η μεγάλη έκπληξη της προεκλογικής εκστρατείας για τις προεδρικές εκλογές της Πολωνίας: μια πρώην τηλεοπτική παρουσιάστρια με πολύ καλή εμφάνιση, ελάχιστη πολιτική εμπειρία και ένα επώνυμο που σημαίνει «αγγούρι».

Η επιλογή της 35χρονης Μαγκνταλένα Όγκορεκ για να εκπροσωπήσει τους πολωνούς σοσιαλδημοκράτες στις εκλογές του ερχόμενου Μαΐου έχει προκαλέσει τεράστιο ενδιαφέρον του Τύπου, ενώ πορτρέτο της υποψήφιας δημοσίευσε το περιοδικό Playboy.

Πολλοί αναρωτιούνται και για το μέλλον του άλλοτε πανίσχυρου Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, που προσπαθεί να συνέλθει από μια σειρά πολιτικών αποτυχιών.

Η παρακμή του κόμματος αυτού, που μόλις πριν από μια δεκαετία ηγούνταν της χώρας, ακολουθεί μια τάση που παρατηρείται γενικότερα στην ευρωπαϊκή κεντροαριστερά. Η τελευταία έχει χάσει την αξιοπιστία της καθώς αναγκάστηκε να υιοθετήσει μέτρα λιτότητας μετά το ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης.

Η Όγκορεκ, που μέχρι πρόσφατα ήταν σύμβουλος της κεντρικής τράπεζας σε θέματα Τύπου, αναμένεται να έλθει τρίτη στις εκλογές της 10ης Μαΐου. Το μεγάλο φαβορί είναι ο απερχόμενος Μπρόνισλαβ Κομορόφσκι, που μπορεί να εκλεγεί και από τον πρώτο γύρο. Η ίδια η Όγκορεκ είναι αντικείμενο σφοδρών κριτικών και ειρωνειών από τον πολωνικό Τύπο. Η υποψηφιότητά της, όμως, επιτρέπει στο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα να εμφανίζεται ως ένα νεανικό κόμμα, γεγονός που του δίνει «πόντους» ενόψει των κρίσιμων βουλευτικών εκλογών του ερχόμενου Οκτωβρίου.

Καθώς έχει μια μεγάλη εργατική τάξη και ισχυρά συνδικάτα, η Πολωνία θα μπορούσε να είναι μια χώρα όπου τα αριστερά κόμματα ευημερούν. Εξαιτίας όμως μιας ισχυρής αίσθησης πατριωτισμού και των βαθιά ριζωμένων καθολικών παραδόσεων, η Δεξιά κυριαρχεί την τελευταία δεκαετία στην πολιτική σκηνή.

Μόλις πριν από δέκα χρόνια, η Πολωνία είχε σοσιαλδημοκράτη πρόεδρο και πρωθυπουργό. Το 2000, ο αρχηγός του κόμματος Αλεξάντερ Κβασνιέφσκι κέρδισε την προεδρία από τον πρώτο γύρο, γεγονός που συνέβαινε για πρώτη φορά στην ιστορία της δημοκρατικής Πολωνίας.

Ένα σκάνδαλο δωροδοκίας, όμως, και η παραίτηση του πρωθυπουργού λόγω των σχέσεων που φέρεται να είχε με τις ρωσικές μυστικές υπηρεσίες έπληξαν το κύρος του κόμματος. Το ποσοστό του μειώθηκε από 41% το 2001 σε μόλις 11% τέσσερα χρόνια αργότερα. Η περιθωριοποίηση του κόμματος σφραγίστηκε από την άνοδο του κόμματος του Ντόναλντ Τουσκ, το οποίο άρχισε να μετακινείται προς τα αριστερά μετά την ανάληψη της εξουσίας, το 2007.

Πρόσφατα, όμως, το κόμμα άρχισε να ανακτά το χαμένο έδαφος, με την Όγκορεκ να ζητά από τους ψηφοφόρους να «απελευθερώσουν τη δύναμη των νέων και των επιχειρηματιών». Η αλλαγή προσανατολισμού για τον διάδοχο του κομμουνιστικού κόμματος είναι προφανής.

Ο Λέτσεκ Μίλερ, ηγετικό στέλεχος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, χαρακτήρισε πρόσφατα την Όγκορεκ «σύμβολο αλλαγής και ανοίγματος της πολωνικής πολιτικής σε μια νέα ευρωπαϊκή γενιά». Η αλήθεια όμως είναι ότι σε μια χώρα όπου οι εξέχοντες πολιτικοί περνούν συνήθως πολλά χρόνια στις κομματικές δομές, η περιορισμένη πολιτική εμπειρία της Όγκορεκ συνιστά μειονέκτημα.

Η πρώην τηλεπαρουσιάστρια απέτυχε να εκλεγεί στη Βουλή στις εκλογές του 2011. Σήμερα συγκεντρώνει 8-10% και κανείς δεν περιμένει να περάσει στον δεύτερο γύρο. Το παράδειγμά της φαίνεται όμως ότι εμπνέει και άλλα μικρά κόμματα, που επιλέγουν νεότερους υποψηφίους από άλλες φορές.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία