 |
|
|  |  |  | 
Σε συμβιβασμό κατέληξαν τρεις αεροπορικές εταιρείες με τον χήρο μιάς υπέρβαρης γυναίκας την οποία αρνήθηκαν να μεταφέρουν και τελικά πέθανε
Ουάσιγκτον
Οι αεροπορικές εταιρείες Lufthansa, Delta και KLM, που κατηγορούνταν ότι αρνήθηκαν να μεταφέρουν μια υπέρβαρη Νεοϋορκέζα η οποία πέθανε στη συνέχεια καθώς δεν πρόλαβε να λάβει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, κατέληξαν σε συμφωνία με τον σύζυγό της, που ζητούσε αποζημίωση ύψους 10 εκατομμυρίων δολαρίων.
Οι όροι του συμβιβασμού δεν αποκαλύφθηκαν, όμως ο δικηγόρος της γερμανικής εταιρίας, ο Μάικλ Χόλαντ, ανακοίνωσε την συμφωνία με επιστολή του στον δικαστή της Νέας Υόρκης Ρίτσαρντ Σάλιβαν, βάζοντας έτσι τέλος στη δικαστική διαδικασία.
Η γυναίκα, που ζύγιζε 185 κιλά, πέθανε τον Οκτώβριο του 2012 στην Ουγγαρία, αφού δεν κατάφερε να επιστρέψει στη Νέα Υόρκη για να νοσηλευτεί. Ο χήρος της, ο Γιάνος Σόλτες, κατηγορούσε τις τρεις εταιρείες για "αμέλεια" και "σκανδαλώδη συμπεριφορά" που οδήγησε στον πρόωρο θάνατό της επειδή αρνήθηκαν να παραλάβουν την γυναίκα λόγω του βάρους και της αναπηρίας της.
Η Βίλμα Σόλτες, 56 ετών, είχε ακρωτηριαστεί από το ένα πόδι και έπασχε από νοσηρή παχυσαρκία, με αποτέλεσμα να μετακινείται πάντα με αναπηρικό αμαξίδιο. Για να πάει από τη Νέα Υόρκη στη Βουδαπέστη, μέσω Άμστερνταμ, είχε κλείσει δύο θέσεις στο αεροπλάνο.
Κατά την επιστροφή της, στις 15 Οκτωβρίου 2012 και ενώ έπρεπε να την δει κατεπειγόντως ο γιατρός της στη Νέα Υόρκη, ο κυβερνήτης του αεροσκάφους της KLM έδωσε εντολή να αποβιβαστεί το ζεύγος επειδή το αναπηρικό αμαξίδιο δεν μπορούσε να φτάσει στις θέσεις που είχε κλείσει η γυναίκα. Αφού περίμεναν επί πέντε ώρες στο αεροδρόμιο της Βουδαπέστης, ο Γιάνος και η Βίλμα ταξίδεψαν οδικώς άλλες 4,5 ώρες μέχρι την Πράγα για να πάρουν το αεροπλάνο της εταιρείας Delta, που είχε ενημερωθεί για την αναπηρία της γυναίκας.
Όμως και η Delta τους διαμήνυσε ότι δεν είχε τον τρόπο να επιβιβάσει τη γυναίκα κι έτσι αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στην Ουγγαρία. Ο ταξιδιωτικός πράκτοράς τους στη Νέα Υόρκη τους έκλεισε κατόπιν θέση στις 22 Οκτωβρίου σε μια πτήση της Lufthansa μέσω Φρανκφούρτης και ειδοποίησε τη γερμανική εταιρεία για την κατάσταση της υγείας της Βίλμα Σόλτες.
Το ζευγάρι είχε επιβιβαστεί στο αεροπλάνο όταν και πάλι ο κυβερνήτης τους ζήτησε να φύγουν, θεωρώντας ότι η υπέρβαρη γυναίκα καθυστερούσε την πτήση και θα έχαναν τις ανταποκρίσεις τους στη Φρανκφούρτη οι υπόλοιποι επιβάτες.
Χρειάστηκαν 25-30 λεπτά για να αποβιβαστεί η Βίλμα, η οποία πέθανε δύο ημέρες αργότερα στην Ουγγαρία.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
