Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Απομνημονεύματα Χίλαρι Κλίντον

Πολεμοχαρές "κοκκόρι" ο Αχμαντινεζάντ, αυταρχικός ηγέτης ο Πούτιν, κουτσομπόλης ο Σαρκοζί, ευγενής ο Χου Ζιντάο, η ισχυρότερη ηγέτης της Ευρώπης η Μέρκελ 



Ουάσιγκτον

Ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν έχει "εμμονή" με την αναβίωση της σοβιετικής αυτοκρατορίας, ο πρώην πρόεδρος της Κίνας Χου Τζιντάο ήταν "απόμακρος" και ο ιρανός Μαχμούντ Αχμαντινεζάντ ένα "πολεμοχαρές κοκκόρι"...Αυτοί είναι μερικοί μόνο από τους χαρακτηρισμούς που επιφυλλάσσει σε ξένους ηγέτες η Χίλαρι Κλίντον στο νέο της βιβλίο.

Η πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ παρουσίασε τη νέα της αυτοβιογραφία με τίτλο "Hard Choices" (Δύσκολες Επιλογές), που πολλοί αναλυτές περιγράφουν ως μία ανεπίσημη έναρξη της προεκλογικής της εκστρατείας για την προεδρία το 2016.

Έχοντας επισκεφθεί 112 χώρες στη διάρκεια της τετραετούς θητείας της στο υπουργείο Εξωτερικών, η Κλίντον ρίχνει φως στις επαφές της με ξένους ηγέτες σχετικά με μερικές από τις σημαντικότερες διεθνείς κρίσεις και περιγράφει με ποιον τρόπο οι σχέσεις της με αυτούς συχνά έδιναν τον τόνο των διαπραγματεύσεων.

"Καλώς ή κακώς το προσωπικό στοιχείο μετράει περισσότερο στις διεθνείς σχέσεις απ΄ό,τι θα φανταζόταν κάποιος", γράφει στο βιβλίο της.

Η Χίλαρι Κλίντον φημίζεται πλέον για την προτίμησή της στις σούρες για τα μαλλιά. Μάλιστα, η ίδια έχει παραδεχτεί ότι τα αξεσουάρ που επιλέγει για τα μαλλιά της έχουν γίνει αντικείμενο διακωμώδησης και δίνει ένα παράδειγμα από την περίοδο που αναζητούσε τίτλο για το βιβλίο της. Σε απόσπασμα από το σημείωμα του συγγραφέα που δόθηκε στη δημοσιότητα πριν από την κυκλοφορία του βιβλίου, η Κλίντον γράφει: "Όταν ξεκίνησα αυτό το βιβλίο, λίγο μετά που έφυγα από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, σκέφτηκα μία σειρά από τίτλους. Για καλή μου τύχη, η Ουάσινγκτον Ποστ ζήτησε από τους αναγνώστες της να προτείνουν τίτλους...Ο αγαπημένος μου ήταν "Σούρες, Τα Χρονικά: 112 Χώρες κι Ακόμη Ασχολούνται Μόνο με τα Μαλλιά Μου".

Η Χίλαρι Κλίντον γράφει ότι η πιο δύσκολη σχέση που κλήθηκε να καλλιεργήσει ως υπουργός Εξωτερικών ήταν με τον Πούτιν, μία σχέση που χαρακτηρίστηκε από ένταση ύστερα από την αποτυχία της αμερικανο-ρωσικής "αναθέρμανσης" στις αρχές της προεδρίας Ομπάμα.

"Συνεχώς σε τεστάρει, συνεχώς δοκιμάζει τα όριά σου", γράφει για τον Ρώσο πρόεδρο, τον οποίο περιγράφει ως αυταρχικό ηγέτη με "όρεξη για περισσότερη εξουσία, εδάφη και επιρροή".

Ασκώντας κριτική κατά της προσάρτησης της Κριμαίας από τη Ρωσία και τις κινήσεις της Μόσχας στην ανατολική Ουκρανία, η Κλίντον προειδοποιεί ότι μία τέτοια πολιτική μπορεί να αποβεί μπούμερανγκ εις βάρος μίας χώρας με ήδη επιβαρυμένη οικονομία.

Στο 635 σελίδων βιβλίο της η Κλίντον περιγράφει τον πρώην πρόεδρο της Κίνας Χου Τζιντάο λιγότερο μαχητικό και περισσότερο "ευγενή".

Η Κλίντον αναφέρει ότι ο Χου δεν διέθετε "την χαρισματική εξουσία" προκατόχων του όπως ο Ντενγκ Σιαοπίνγκ.

"Ο Χου μου φαινόταν περισσότερο ως απόμακρος πρόεδρος διοικητικού συμβουλίου παρά ως δραστήριος διευθύνων σύμβουλος", εξηγεί επικαλούμενη τις επισκέψεις της στο Πεκίνο όπου συχνά είχε πιο εποικοδομητικές επαφές με κατώτερους κυβερνητικούς αξιωματούχους.

"Σε ποιον βαθμό είχε τον έλεγχο ολόκληρου του μηχανισμού του Κομμουνιστικού Κόμματος ήταν υπό συζήτηση".

Δριμεία κριτική ασκεί στον πρώην πρόεδρο του Ιράν Αχμαντινεζάντ, τον οποίο περιγράφει ως "αρνητή του Ολοκαυτώματος και προβοκάτορα που...πρόσβαλε τη Δύση κάθε λίγο και λιγάκι".

Ο Ιρανός ηγέτης ήταν ένα "φιλοπόλεμο κορδωμένο κοκκόρι που επιδεικνυόταν στη διεθνή σκηνή", απρόθυμος να αναθερμάνει τις σχέσεις με την Ουάσινγκτον τόσο ώστε να προχωρήσει σε ουσιαστικές διαπραγματεύσεις σχετικά με το αμφιλεγόμενο πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης--μία επίμονη στάση που συνετέλεσε στην επιβολή από την Ουάσινγκτον κυρώσεων εις βάρος του Ιράν.

"Η δεύτερη θητεία του προέδρου Αχμαντινεζάντ ήταν καταστροφική και το πολιτικό του κύρος στην πατρίδα του είχε καταρρεύσει", σχολιάζει σχετικά.

Η Χίλαρι Κλίντον γράφει ότι η γνωριμία της με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου βοήθησε στην αποκλιμάκωση των συχνά έντονων διαφωνιών τους σχετικά με την ειρηνευτική διαδικασία στη Μέση Ανατολή και το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, που--όπως γράφει--ο Νετανιάχου θεωρούσε 'μεγαλύτερη και πιο επείγουσα απειλή για την ασφάλεια του Ισραήλ παρά τη σύγκρουση με τους Παλαιστινίους' ".

"Διαπίστωσα ότι ο Μπίμπι (σ.σ το υποκοριστικό του Νετανιάχου) θα το παλέψει αν νιώσει ότι τον έχουν στριμώξει στη γωνία, αλλά αν τον αντιμετωπίσεις ως φίλο, υπάρχει περίπτωση να έχεις αποτέλεσμα".

Μεταξύ των υπόλοιπων συμμάχων των ΗΠΑ, ελάχιστοι έχουν κατά την κρίση της τόσο μεγάλη επιρροή όσο η Γερμανίδα καγκελάριος Αγγελα Μέρκελ, την οποία περιγράφει ως "την πιο ισχυρή ηγέτιδα στην Ευρώπη".

"Σηκώνει το βάρος της Ευρώπης στους ώμους της", γράφει για την Μέρκελ την οποία συνάντησε για πρώτη φορά το 1994 όταν μαζί με τον σύζυγό της Μπιλ Κλίντον, ο οποίος ήταν τότε πρόεδρος των ΗΠΑ, επισκέφθηκαν το Βερολίνο.

Με ηγέτες σαν την Μέρκελ, πράους και συνεσταλμένους ως προσωπικότητες, ο Γάλλος Νικολά Σαρκοζί φαντάζει το αντίθετο, με το να καταφεύγει συχνά σε "κατά ριπάς μονολόγους με τη μορφή ροής της συνείδησης" για την εξωτερική πολιτική "αφαιρώντας έτσι το οξυγόνο" από την αίθουσα.

"Κουτσομπόλευε, περιέγραφε άλλους ξένους ηγέτες ως τρελούς ή ασταθείς. Τον έναν τον χαρακτήριζε "μανιακό σε σύγχυση", για άλλον έλεγε ότι διέθετε έναν στρατό "που δεν ήξερε να πολεμάει" και για άλλον ότι καταγόταν από γενιά βαρβάρων ".

Ωστόσο, η Κλίντον στο βιβλίο της επιμένει ότι "παρά την πληθωρικότητά του, (ο Σαρκοζί) ήταν πάντα κύριος".

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία