Μια ευκαιρία για να συνενωθούν, να συνεργαστούν και να δώσουν φωνή σε όσους θεωρούν την Ευρωπαϊκή Ένωση ως ένα "πολιτικό τέρας" διαβλέπουν στις ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου τα κόμματα της άκρας δεξιάς, που κερδίζουν έδαφος και ανεβάζουν τα ποσοστά τους σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.

Στη Γαλλία, τη Βρετανία, τη Δανία, τη Φινλανδία, την Ολλανδία, την Αυστρία, την Ουγγαρία, τα ευρωσκεπτικιστικά ή ευρωφοβικά κόμματα ενδέχεται να καταλάβουν ακόμη και την πρώτη ή τη δεύτερη θέση. Στη Γερμανία, το κόμμα AfD (Εναλλακτική για τη Γερμανία), που ζητά την κατάργηση του ευρώ, είναι πολύ πιθανό να αναδείξει ευρωβουλευτές ενώ την είσοδό του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν αποκλείεται να κάνει και το νεοναζιστικό κόμμα NPD.

Η οριακή ανάκαμψη που καταγράφεται στην Ευρώπη τους τελευταίους μήνες δεν μπορεί ακόμη να σβήσει από τη μνήμη την κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας εδώ και μια πενταετία. Αποβλέποντας στην ψήφο πολιτών που πιστεύουν ότι η Ευρώπη δεν τους προστατεύει πλέον, τα ευρωφοβικά κόμματα προτείνουν μια "θεραπεία" που βασίζεται στην αναζήτηση της χαμένης εθνικής κυριαρχίας: η μετανάστευση, το ευρώ, η παγκοσμιοποίηση, η ελεύθερη κυκλοφορία ρίχνονται στην πυρά ως αποδιοπομπαίοι τράγοι.

Ακόμη και αν καταφέρει να συγκροτήσει πολιτική ομάδα, είναι πάντως μάλλον απίθανο η ακροδεξιά να αποκτήσει ειδικό βάρος στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ένας αξιωματούχος του θεσμού διαβεβαίωσε ότι ακόμη και στην περίπτωση που τα λαϊκιστικά κόμματα καταλάβουν το ένα τρίτο των εδρών, ο ρόλος τους θα περιοριστεί στην "παρενόχληση" των θεσμικών οργάνων.

Ωστόσο, η συγκρότηση πολιτικής ομάδας θα επιτρέψει στους ευρωφοβικούς να μην θεωρούνται πλέον ως "κατώτεροι βουλευτές", εξήγησε πρόσφατα η πρόεδρος του γαλλικού Εθνικού Μετώπου (FN) Μαρίν Λεπέν υποστηρίζοντας ότι ως "μη εγγεγραμμένη" σε κάποια ομάδα δεν μπορεί να καταθέσει τροπολογίες ή να συμμετάσχει στη σύνταξη μιας έκθεσης. Στην πραγματικότητα πάντως κάτι τέτοιο δεν απαγορεύεται από τον κανονισμό του ευρωκοινοβουλίου.

Σε αυτό που θα βοηθήσει η πολιτική ομάδα θα είναι τα περισσότερα μέσα, κυρίως οικονομικά, που θα απολαμβάνουν τα κόμματα αυτά. Σήμερα, η Ευρωπαϊκή Συμμαχία για την Ελευθερία (EAF), ένα πανευρωπαϊκό κίνημα που εδρεύει στη Μάλτα και έχει στις τάξεις του το FN, το βελγικό Φλαμανδικό Συμφέρον (Vlaams Belang) και το Κόμμα των Ελευθέρων (FPO) της Αυστρίας λαμβάνει περίπου 400.000 ευρώ ετησίως από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Με τη συγκρότηση ομάδας η επιχορήγηση μπορεί να αυξηθεί, ανάλογα με τον αριθμό των ευρωβουλευτών, φτάνοντας τα 1-3 εκατομμύρια ευρώ.

"Η συμμαχία των ακροδεξιών κομμάτων είναι μάλλον ένας γάμος από συμφέρον παρά ένας γάμος από έρωτα" συνόψισε ένας αξιωματούχος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που ζήτησε να τηρηθεί η ανωνυμία του.

Μολονότι έχουν κάποιες κοινές "αξίες", όπως την απόρριψη της πολυπολιτισμικής κοινωνίας, των παραδοσιακών κομμάτων και των "ελίτ", τα κόμματα της ευρωπαϊκής άκρας δεξιάς διακρίνονται ταυτόχρονα από τις βαθύτατες διαφορές τους. Για παράδειγμα, οι υπερεθνικιστές του Κόμματος της Μεγάλης Ρουμανίας (PRM), του ουγγρικού Γιόμπικ και του Εθνικού Κόμματος Σλοβακίας (SNS) αλληλομισούνται ξεκάθαρα. Τα κόμματα των σκανδιναβικών χωρών (οι Αληθινοί Φινλανδοί ή το Λαϊκό Κόμμα της Δανίας) καθώς και το ευρωφοβικό βρετανικό UKIP του Νάιτζελ Φάρατζ, που ζητά την έξοδο της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αρνούνται να συνεργαστούν με το Εθνικό Μέτωπο της Γαλλίας γιατί θεωρούν ότι έχει ακόμη στις τάξεις του αντισημιτικές συνιστώσες.

Το κόμμα των Σουηδών Δημοκρατών (DS), μολονότι είναι μέλος της EAF, διστάζει επίσης να καθίσει στα ίδια έδρανα με τους ευρωβουλευτές του FN. "Αυτό συμβαίνει γιατί δεν με ξέρουν ακόμη καλά", σχολίασε πρόσφατα η Λεπέν. Έχοντας ως στόχο να "καθαρίσει" την εικόνα του, το γαλλικό κόμμα δηλώνει ότι δεν πρόκειται να συνεργαστεί ούτε με τους Ούγγρους του Γιόμπικ, ούτε με τη Χρυσή Αυγή, ούτε με το Βρετανικό Εθνικό Κόμμα (BNP), που τα θεωρεί "ρατσιστικά" κόμματα.

Από την άλλη, ο κυριότερος σύμμαχος του FN στην Ευρώπη είναι το αυστριακό FPÖ ο επικεφαλής των ευρωβουλευτών του οποίου Αντρέας Μέλτσερ —ο οποίος πρωτοστάτησε στην προσέγγιση των ευρωπαϊκών ακροδεξιών κομμάτων— υποχρεώθηκε να αποσυρθεί από τις εκλογές στις αρχές του μήνα, μετά τους ανοιχτά ρατσιστικούς χαρακτηρισμούς που απηύθυνε σε έναν ποδοσφαιριστή. Είχε προηγηθεί η δήλωσή του ότι το Ναζιστικό Κόμμα της Γερμανίας ήταν πιο φιλελεύθερο από τη "δικτατορική" Ευρωπαϊκή Ένωση.