Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Οι Έλληνες της Ουκρανίας παρακολουθούν με ψυχραιμία τα γεγονότα και ζητούν διευκολύνσεις για την ταχύτερη έκδοση της Ειδικής Ταυτότητας Ομογενούς



Μαριούπολη - Κείμενο Σοφία Προκοπίδου

  Επιστολή στον πρόεδρο της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής της Βουλής για τον Ελληνισμό της Διασποράς, μέσω της οποίας θα απευθύνεται έκκληση στην ελληνική κυβέρνηση να υπάρξουν διευκολύνσεις και ταχύτεροι ρυθμοί στην έκδοση της Ειδικής Ταυτότητας Ομογενούς, ετοιμάζεται να στείλει η πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων της Ουκρανίας, με έδρα τη Μαριούπολη, Αλεξάνδρα Προτσένκο.

   "Έρχονται στα γραφεία της Ομοσπονδίας οι άνδρες και ζητούν από μένα να βρω τρόπο να στείλω τα παιδιά τους με τις γυναίκες τους στην πατρίδα (σ.σ., έτσι αποκαλούν οι ομογενείς μας στη Μαριούπολη την Ελλάδα)" αναφέρει η κ. Προτσένκο.

   Για την τεταμένη κατάσταση στην Ουκρανία, η πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων τονίζει: "Φοβόμαστε κάθε μέρα όλο και περισσότερο. Η κατάσταση στη χώρα χειροτερεύει, αλλά εμείς κρατάμε καθημερινή επαφή με το προξενείο μας που ξέρει πολύ καλά την κατάσταση που επικρατεί στην περιοχή μας. Το Προξενείο πλέον βγάζει πολύ γρήγορα τις βίζες, αλλά δεν προχωρεί στο θέμα με την έκδοση των ειδικών ταυτοτήτων [...] Το νέο διάταγμα του Προέδρου της Ελλάδος δυσκόλεψε ακόμα περισσότερο τη διαδικασία της έκδοσης του εγγράφου αυτού. Χρειάζονται 4-5 χρόνια μόνο για να μαζέψει κανείς τα απαραίτητα έγγραφα και πιστοποιητικά, αλλά και σε ό,τι αφορά τα χρήματα, ο καθένας πρέπει να ξοδέψει έως 1500 ευρώ, χωρίς να είναι σίγουρος αν θα πάρει τελικά αυτό το πολυπόθητο έγγραφο που ανοίγει τον δρόμο προς την πατρίδα".

   Στην τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε μαζί της, τη ρωτήσαμε αν η ίδια θέλει να φύγει από την Ουκρανία και να έρθει στη Θεσσαλονίκη, όπου ζει η κόρη της και τα δυο της εγγόνια, κι αυτή, δίχως δεύτερη σκέψη, μας απαντά: "Δεν μπορώ να αφήσω τους ανθρώπους μου, δεν γίνεται! Τώρα, στα δύσκολα, εγώ ως πρόεδρος πρέπει να βρίσκομαι εδώ κάθε στιγμή. Και αν έρθει η μεγάλη συμφορά, θα είμαι με τον λαό μας. Μαζί θα τα αντιμετωπίσουμε όλα".

   Χωρίς να θέλει να πάρει πολιτική θέση για την κορύφωση της έντασης και των συγκρούσεων, τα τελευταία 24ωρα, στην Ουκρανία, η κ. Προτσένκο μας αποχαιρετά, λέγοντάς μας: "Ο Θεός είναι μεγάλος και θα έρθει η δικαίωση".

   Από την πλευρά της, η πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας του Ντονέτσκ Έλενα Προντάν αναφέρει : "Ευχαριστώ τους δημοσιογράφους στην Ελλάδα που μιλάτε για μας και μας στηρίζετε. Προσπαθούμε να είμαστε ψύχραιμοι. Περιμένουμε ίσως και τα χειρότερα, αλλά δεν φεύγουμε από εδώ".

   Με πόνο στην καρδιά, η κ. Προντάν αναφέρεται στα γεγονότα της Οδησσού, υπογραμμίζοντας: "Λυπάμαι που εκεί οι Έλληνες διχάστηκαν. Είναι ολοφάνερο πως έγινε σφαγή από συμμορίες...".

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία