Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Οι "Μητέρες της Σρεμπρένιτσα" ζητούν δικαιοσύνη



Χάγη

Οι χήρες και οι μητέρες των θυμάτων της σφαγής της Σρεμπρένιτσα, το 1995, κατηγόρησαν  την Ολλανδία ότι υπέχει αστική ευθύνη για το θάνατο των οικείων τους, διαβεβαιώνοντας ενώπιον του δικαστηρίου της Χάγης πως οι ολλανδοι στρατιώτες που ήταν παρόντες στη Σρεμπρένιτσα, όφειλαν να τους προστατεύσουν.

"Δεν εμπόδισαν το φόνο χιλιάδων αμάχων", δήλωσε ο Μάρκο Γκέριτσεν, δικηγόρος των εναγουσών, κατά την αγόρευσή του ενώπιον του δικαστηρίου της Χάγης. Δέκα από τις "Μητέρες της Σρεμπρένιτσα" ήταν παρούσες στην αίθουσα του δικαστηρίου.

Ο θύλακος της Σρεμπρένιτσα τελούσε υπό την προστασία του ΟΗΕ κατά την κατάληψή του, τον Ιούλιο του 1995, από τις σερβικές δυνάμεις της Βοσνίας. Ωστόσο οι ολλανδοί κυανόκρανοι, λίγοι και χωρίς σημαντικό οπλισμό, δεν προέβαλαν αντίσταση.

Οι σερβικές δυνάμεις της Βοσνίας, υπό τη διοίκηση του στρατηγού Ράτκο Μλάντιτς, είχαν σκοτώσει τότε σχεδόν 8.000 μουσουλμάνους, άνδρες και αγόρια, προβαίνοντας σ' αυτό που θεωρείται η χειρότερη σφαγή στην Ευρώπη μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ο Γκέριτσεν κατηγόρησε το ολλανδικό κράτος ότι κρύβεται πίσω από τη δικαιολογία ότι οι ολλανδοί στρατιώτες δεν μπορούσαν να κάνουν χρήση των όπλων τους για να αμυνθούν: "η νόμιμη άμυνα έχει ορισμό ευρύτερο απ' ό,τι θέλει να παραδεχθεί το κράτος (...). Η προστασία των αμάχων είναι μια αρχή που έπρεπε να προηγηθεί όλων", τόνισε.

Οι "Μητέρες της Σρεμπρένιτσα", μια ένωση που αντιπροσωπεύει τις μητέρες και τις χήρες των θυμάτων, είχε προσφύγει το 2007 στην ολλανδική δικαιοσύνη, εκτιμώντας πως ο ΟΗΕ και το ολλανδικό κράτος έχουν ευθύνη για το θάνατο των οικείων τους.

"Οι Μητέρες της Σρεμπρένιτσα θέλουν πριν απ' όλα να αναγνωρισθεί η ευθύνη της Ολλανδίας και στη συνέχεια μια αποζημίωση, αν και αυτή η τελευταία είναι ήσσονος σημασίας γι' αυτές", διαβεβαίωσε ο Σεμίρ Γκουζίν, ένας από τους συνηγόρους των εναγουσών.

Η ολλανδική δικαιοσύνη είχε αρνηθεί να προσφύγει εναντίον του ΟΗΕ λόγω της ασυλίας της οποίας χαίρει βάσει του καταστατικού του ο παγκόσμιος οργανισμός, μια άρνηση που επιβεβαιώθηκε σε δεύτερο και σε τρίτο βαθμό και τέλος από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, τον Ιούνιο του 2013. Η διαδικασία εναντίον του ολλανδικού κράτους είχε ανασταλεί μέχρι να ληφθεί απόφαση σχετικά με τον ΟΗΕ.

Το 2002, η ολλανδική κυβέρνηση είχε παραιτηθεί μετά τη δημοσίευση μιας έκθεσης που της απέδιδε ευθύνες για τη σφαγή της Σρεμπρένιτσα.

Ο Ράτκο Μλάντιτς δικάζεται από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την πρώην Γιουγκοσλαβία. Διώκεται κυρίως για τη σφαγή της Σρεμπρένιτσα, η οποία έχει χαρακτηρισθεί γενοκτονία από τον ΟΗΕ. 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία