 |
|
|  |  |  | 
Ισπανός δικαστής ζητά την έκδοση ενταλμάτων σύλληψης σε βάρος του πρώην προέδρου και του πρώην πρωθυπουργού της Κίνας
Μαδρίτη
Ο Ισπανός δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου Ισμαέλ Μορένο ζήτησε την έκδοση διεθνούς εντάλματος σύλληψης σε βάρος του πρώην προέδρου της Κίνας Τζιανγκ Ζεμίν, του πρώην πρωθυπουργού Λι Πενγκ και άλλων τριών Κινέζων αξιωματούχων για την εμπλοκή τους στη φερόμενη γενοκτονία στο Θιβέτ.
Ο Μορένο ζήτησε από την Ιντερπόλ να εκδώσει διεθνή εντάλματα μετά την προσφυγή που έκαναν πέρσι στην ισπανική δικαιοσύνη οργανώσεις για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων οι οποίες κατηγορούν την Κίνα για διάπραξη γενοκτονίας και άλλα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας στο Θιβέτ τις δεκαετίες του 1980 και '90.
Οι άλλοι τρεις κατηγορούμενοι είναι ο πρώην αρχηγός της κρατικής ασφάλειας Τσιάο Σι, ο πρώην υπουργός Οικογενειακού Προγραμματισμού Πενγκ Πεϊγιούν και ο Τσεν Κουιγιάν, πρώην ηγετικό στέλεχος του Κομμουνιστικού Κόμματος στο Θιβέτ.
Η υπόθεση αυτή προκαλεί εντάσεις στις σχέσεις του Πεκίνου με τη Μαδρίτη. Πέρσι το υπουργείο Εξωτερικών της Κίνας είχε καλέσει τον Ισπανό πρεσβευτή για να του επιδώσει νότα διαμαρτυρίας ενώ την Παρασκευή ζήτησε από τις ισπανικές αρχές να αποτρέψουν άλλες δικαστικές έρευνες για τις υποτιθέμενες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Θιβέτ.
Δύο θιβετιανές οργανώσεις και ένας μοναχός με ισπανική υπηκοότητα είχαν προσφύγει κατά της Κίνας από το 2006. Την υπόθεση ανέλαβε το Ανώτατο Δικαστήριο βάση της αρχής της διεθνούς δικαιοδοσίας του, ότι δηλαδή μπορεί να εκδικάζει και υποθέσεις εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας σε άλλες χώρες αλλά και επειδή ο ένας εκ των εναγόντων έχει την ισπανική υπηκοότητα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
