Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




 

Σούχα Αραφάτ: «Ο γάμος μου με τον Γιάσερ ήταν λάθος»




Βαλέτα/Μάλτα

«Μεγάλο λάθος» χαρακτηρίζει τον γάμο της με τον Γιάσερ Αραφάτ η χήρα του παλαιστίνιου ηγέτη. Σε συνέντευξή της προς την τουρκική εφημερίδα «Sabah», η Σούχα Αραφάτ υποστηρίζει ότι είχε προσπαθήσει να εγκαταλείψει τον σύζυγό της «εκατοντάδες φορές» και ότι, αν γνώριζε πώς θα ήταν ο γάμος μαζί του, δεν θα είχε συμφωνήσει ποτέ να τον παντρευτεί.

 
Η πρώην πρώτη κυρία των Παλαιστινίων είπε ότι είχε αγαπήσει τον Αραφάτ αλλά ο γάμος «ήταν μεγάλο λάθος για το οποίο μετανιώνω. Γνωρίζω ότι υπήρχαν πολλές γυναίκες που ήθελαν να παντρευτούν τον Αραφάτ αλλά εκείνος ήθελε μόνο εμένα. Ηταν η μοίρα μου».

Το ζεύγος παντρεύτηκε μυστικά στην Τυνησία το 1990, όταν η Σούχα ήταν 27 ετών και ο Αραφάτ 61. Η κόρη τους, Ζάχουα, γεννήθηκε το 1995.

Η Σούχα υποστηρίζει ότι η μητέρα της ήταν αντίθετη προς τον γάμο αυτό. «Αργότερα κατάλαβα γιατί. Αν ήξερα πόσα θα υπέφερα, δεν υπήρχε περίπτωση να τον είχα παντρευτεί… Ηταν μεγάλος ηγέτης, είναι αλήθεια, αλλά ένιωθα μοναξιά. Προσπάθησα να τον εγκαταλείψω εκατοντάδες φορές αλλά δεν μ' άφηνε. Ολοι γνωρίζουν ότι δεν μου επέτρεπε να φύγω. Ιδιαίτερα όσοι ήταν στη δούλεψή του γνωρίζουν πολύ καλά πώς είχαν τα πράγματα».
Η Σούχα, που ήταν χριστιανή, ασπάστηκε το ισλάμ πριν από τον γάμο. Λέει ότι ζούσε απομονωμένη για λόγους ασφαλείας. «Επρεπε να είμαι πολύ προσεκτική όταν μιλούσα στο τηλέφωνο λόγω των υποκλοπών και μετακινούμασταν συνεχώς από το ένα μέρος στο άλλο. Η ταυτότητά μου καταστράφηκε εντελώς».

Ωστόσο, αν και η ζωή με τον Αραφάτ ήταν δύσκολη, «η ζωή μου χωρίς αυτόν είναι ακόμη δυσκολότερη». Μετά τον θάνατο του παλαιστίνιου ηγέτη πριν από οκτώ χρόνια, η Σούχα λέει ότι έλαβε δεκάδες προτάσεις γάμου αλλά τις απέρριψε όλες.

Σήμερα ζει στη Μάλτα και συντηρεί τον εαυτό της και την κόρη της με μια σύνταξη 10.000 ευρώ τον μήνα που λαμβάνει από την Παλαιστινιακή Αρχή - «δεν είναι μυστικό, είναι καταγεγραμμένο».

Πολλοί Παλαιστίνιοι αντιμετωπίζουν αρνητικά τη Σούχα. Εκφράζουν δυσπιστία για τον προσηλυτισμό της στο ισλάμ και υποψίες για το πώς χρηματοδοτεί τον πλούσιο τρόπο διαβίωσής της. Στη συνέντευξή της αρνήθηκε τις κατηγορίες ότι διαθέτει εκατομμύρια δολάρια σε μυστικούς λογαριασμούς. «Ολες οι φήμες ότι ο Αραφάτ μετέφερε εκατομμύρια δολάρια στον τραπεζικό μου λογαριασμό είναι ανοησίες και ψέματα. Τα χρήματα τα έχουν όσοι ανήκαν στο στενό περιβάλλον του Αραφάτ και όποιος είναι αποφασισμένος, μπορεί να τα εντοπίσει».
 
Ο Αραφάτ πέθανε τον Νοέμβριο του 2004 σε νοσοκομείο στο Παρίσι, όπου είχε οδηγηθεί όταν αρρώστησε ενώ ζούσε πολιορκημένος από τον ισραηλινό στρατό στο βομβαρδισμένο αρχηγείο του στη Ραμάλα. Οι γάλλοι γιατροί διέγνωσαν ασθένεια του αίματος, όμως πολλοί Παλαιστίνιοι πιστεύουν ότι τον δηλητηρίασαν ισραηλινοί πράκτορες.

Η Σούχα είχε αρνηθεί να πραγματοποιηθεί αυτοψία την περίοδο του θανάτου του Αραφάτ, όμως πέρσι παρέδωσε αντικείμενά του, όπως οδοντόβουρτσα και εσώρουχα, σε επιστήμονες του Ινστιτούτου Ραδιοφυσικής της Λωζάνης προκειμένου να εξεταστούν για τυχόν αποδείξεις ότι δηλητηριάστηκε. Εντοπίστηκαν ίχνη από πολώνιο-210, μια θανατηφόρα ραδιενεργή ουσία. Τον περασμένο Νοέμβριο, πραγματοποιήθηκε εκταφή της σορού του Αραφάτ από το μαυσωλείο όπου εκτίθεται στη Ραμάλα για να πραγματοποιηθούν και άλλες εξετάσεις.   


 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία