 |
|
|  |  |  |  Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού
Η κατάσταση στην Ελλάδα
Αθήνα
Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού και εκατομμύρια παιδιά συνεχίζουν να πεθαίνουν από ασιτία και να εργάζονται υπό άθλιες συνθήκες. Σύμφωνα με στοιχεία της Unicef, σε όλο τον κόσμο περισσότερα από 22.500 παιδιά χάνουν ημερησίως τη ζωή τους από έλλειψη εμβολίων, ακάθαρτο νερό, έλλειψη τροφής ή κακή διατροφή. Εκτιμάται ότι 980.000 - 1.250.000 παιδιά πέφτουν κάθε χρόνο θύματα εμπορίας ανθρώπων (για πορνεία, παιδική εργασία, αφαίρεση οργάνων) και 158 εκατ. παιδιά, ηλικίας 5 - 14 ετών εργάζονται υπό σκληρές και απάνθρωπες συνθήκες. Αισιόδοξο στοιχείο αποτελεί η είδηση ότι εκατομμύρια περισσότερα παιδιά παρακολουθούν σήμερα σχολείο απ’ ό,τι πριν από 10 χρόνια.
Η κατάσταση στην Ελλάδα
Στην Ελλάδα, σύμφωνα με το Κοινωνικό Πορτρέτο της Ελλάδας 2010 (ΕΚΚΕ), 450.000 παιδιά και έφηβοι διαβιούν υπό ενδεείς συνθήκες. Κι αν τα ελληνικά νοικοκυριά με ανήλικα παιδιά μειώνονται σε απόλυτους αριθμούς, ο αριθμός των φτωχών παιδιών αυξάνεται σταθερά. Σήμερα το 23,3% των παιδιών ηλικίας 0 -17 ετών ζουν στη φτώχεια, στο περιθώριο της κοινωνίας και το ποσοστό βαίνει αυξανόμενο.
Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα αδυνατεί να παράσχει ισότιμη σχολική φοίτηση σε όλα τα παιδιά. Το 7% των μαθητών εγκαταλείπουν το σχολείο στο δημοτικό ή το γυμνάσιο. Ανάλογο ποσοστό εφήβων εγκαταλείπει το Λύκειο, ανεβάζοντας στο 14,6% το ποσοστό των παιδιών που αδυνατούν να ολοκληρώσουν τη 12ετή εκπαίδευση. Ειδικά μεταξύ των φτωχών παιδιών, αναλφάβητα είναι το 71,2%.
Σε ό,τι αφορά την παιδική εργασία, όπως επισημαίνει ο Συνήγορος του Παιδιού Γιώργος Μόσχος, ακμάζει στη χώρα μας. Σύμφωνα με στοιχεία της Έρευνας Εργατικού Δυναμικού, περίπου 20.000 έφηβοι εργάζονται νόμιμα. Όμως, ο πραγματικός αριθμός των ανηλίκων εργαζομένων είναι 5πλάσιος. Όπως εκτιμάται από το Συνήγορο του Παιδιού, 75.000 επιπλέον έφηβοι εργάζονται στη μαύρη αγορά εργασίας.
Κατά τα άλλα, δεν ξεπερνούν τους 70 οι ανήλικοι φυλακισμένοι, ενώ 5.000 παιδιά με αναπηρία ή χρόνιες παθήσεις διαβιούν σε ιδρύματα. Ο Συνήγορος του Παιδιού διεξάγει εδώ και χρόνια αγώνα για να κλείσουν τα παλαιά, μεγάλα ιδρύματα και να αντικατασταθούν από μικρές δομές εναλλακτικές του εγκλεισμού και από ειδικές στέγες προστατευτικής φιλοξενίας. Εχει καταθέσει σχετική εισήγηση στο ΚΕΣΑΘΕΑ (Κεντρικό Επιστημονικό Συμβούλιο για την Πρόληψη και την Αντιμετώπιση της Θυματοποίησης και της Εγκληματικότητας των Ανηλίκων) του υπουργείου Δικαιοσύνης για τους εφήβους με ροπή προς την παραβατικότητα ή ήδη φυλακισμένους. Αντίστοιχη εισήγηση έχει κάνει στο υπουργείο Υγείας για τα Κέντρα Περίθαλψης Παιδιών με αναπηρίες και χρόνιες παθήσεις. Όπως επισημαίνει ο κ. Μόσχος «οι μικρές δομές έχουν μικρότερο κόστος και επιπλέον δίνουν μεγαλύτερη σημασία στο επιστημονικό προσωπικό και λιγότερο στο διοικητικό, στο οποίο επικεντρώνονται οι μεγάλες μονάδες». Επίσης, έχει προτείνει στις Περιφέρειες να αναλάβουν τη διάδοση του θεσμού της αναδοχής, σύμφωνα με τον οποίο, οικογένειες με την υποστήριξη της Πολιτείας αναλαμβάνουν τη φροντίδα παιδιών. Και πάλι το κόστος της υποστήριξης που προσφέρει η Πολιτεία είναι μικρότερο από αυτό της συντήρησης των ιδρυμάτων.
Ακόμα άλυτο παραμένει το σοβαρότατο κοινωνικό πρόβλημα των 7.000 - 8.000 αλλοδαπών παιδιών που εισέρχονται ετησίως ασυνόδευτα και ανυπεράσπιστα στην Ελλάδα, εύκολα θύματα κάθε εγκληματικής δραστηριότητας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
