 |
|
|  |  |  | 
Είκοσι τρεις επιχειρηματίες αυτοκτόνησαν από την αρχή του έτους
"Επιδημία" αυτοκτονιών στην Ιταλία λόγω της κρίσης
Ρώμη
Η οικονομική κρίση οδήγησε στην αυτοκτονία είκοσι τρεις επιχειρηματίες
από την αρχή του 2012, καταγγέλλει η ένωση μικρών επιχειρηματιών και
βιοτεχνών Cgia, με έδρα στην πόλη Μέστρε, λίγα χιλιόμετρα από τη
Βενετία.
Μόνο στην ευρύτερη περιοχή της Βενετίας οι αυτοκτονίες είναι εννέα.
"Πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψη ότι δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία που να
αφορούν τους άνεργους, τους εποχικούς εργαζόμενους και γενικότερα
όσους βρέθηκαν σε εκ περιτροπής ταμείο ανεργίας ή υπέστησαν δραστική
μείωση των αποδοχών τους", τονίζει η Cgia.
Σύμφωνα με τον Τζουσέπε Μπορτολούσσι, γραμματέα της ένωσης, "πρόκειται
για πραγματική, απελπισμένη έκκληση σε βοήθεια εκ μέρους όσων δεν
αντέχουν πια άλλο αυτή την κατάσταση. Οι φόροι, η γραφειοκρατία, η
ελλιπής παροχή δανείων από τις τράπεζες, η μεγάλη καθυστέρηση στις
πληρωμές από μέρους του δημοσίου δυσχεραίνουν όλο και περισσότερο τις
καθημερινές συνθήκες εργασίας για τους επιχειρηματίες".
"Η αυτοκτονία αποτελεί σε πολλές περιπτώσεις πράξη εξέγερσης κατά ενός
συστήματος που δείχνει να κωφεύει και να μην αντιλαμβάνεται πόσο
σοβαρή είναι η κατάσταση", συμπληρώνει ο γραμματέας της Cgia.
Μία στις δυο επιχειρήσεις, στην Ιταλία "κατεβάζει οριστικά τα ρολά"
μέσα στα πρώτα πέντε χρόνια από τη δημιουργία της.
Σύμφωνα με την Cgia "το 58% των νέων θέσεων εργασίας δημιουργείται από
τις μικρές επιχειρήσεις και στην Ιταλία το 60% των νέων οι οποίοι
κατάφεραν να εισέλθουν στην αγορά εργασίας το 2011 απορροφήθηκαν από
εταιρείες με προσωπικό που δεν υπερβαίνει τους δεκαπέντε εργαζόμενους.
Πρέπει να βοηθηθούν άμεσα λοιπόν με μείωση της φορολογικής πιεσης".
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
