Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Βοσνία-Ερζεγοβίνη: Οδυνηρές μνήμες από τον πόλεμο επέστρεψαν με την προβολή  ταινίας τής  Αντζελίνας Τζολί  



Σαράγεβο

 Οδυνηρές μνήμες από τα φριχτά γεγονότα του πολέμου στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη την περίοδο 1992-1995 ξύπνησε στους κατοίκους του Σαράγεβο η πρώτη προβολή στη βοσνιακή πρωτεύουσα της ταινίας της Αντζελίνα Τζολί «Στη χώρα του αίματος και του μελιού», μετέδωσε το πρακτορείο Reuters.


Η ταινία που αποτελεί στο σκηνοθετικό ντεμπούτο της διάσημης ηθοποιού του Χόλυγουντ έχει θέμα τον πόλεμο στη Βοσνία- Ερζεγοβίνη και θα προβάλλεται στο Σαράγεβο έως τις 28 Δεκεμβρίου.

«Έχω μείνει άφωνη και δεν αισθάνομαι καλά» ανέφερε η Ρούκιγια Βρτσκάλο που επέζησε από την 43μηνη πολιορκία του Σαράγεβο. «Όταν είδα στην ταινία εκρήξεις βομβών αισθάνθηκα ότι γίνεται ακόμη πόλεμος» πρόσθεσε.

Πολλοί θεατές έφυγαν από τον κινηματογράφο σιωπηλοί, αρνούμενοι να κάνουν σχόλια για την ταινία που τους βύθισε σε συναισθήματα θλίψης και τους θύμισε τον πόλεμο.

"Η ταινία είναι ρεαλιστική και καλά γυρισμένη. Εμείς που επιζήσαμε αισθανόμαστε τώρα άσχημα, επειδή έχουμε την αίσθηση ότι ξαναπερνάμε τις μέρες του πολέμου» ανέφερε μία γυναίκα, βγαίνοντας από τον κινηματογράφο.

Η Αντζελίνα Τζολί υπογράφει και το σενάριο της ταινίας, η οποία προκάλεσε αντιδράσεις ομάδας γυναικών στη Βοσνία που διαμαρτυρήθηκαν για ορισμένες πτυχές της ιστορίας, με αποτέλεσμα η διάσημη ηθοποιός να μεταφέρει τα γυρίσματα του μεγαλύτερου τμήματος της ταινίας στην Ουγγαρία.

Η ταινία είναι η ιστορία αγάπης ενός Σέρβου και μιας Μουσουλμάνας που συναντώνται και ερωτεύονται πριν από τον πόλεμο και όταν αρχίζουν οι συγκρούσεις βρίσκονται σε αντίπαλα στρατόπεδα.

Οι περισσότεροι από τους θεατές στον κινηματογράφο ήταν Μουσουλμάνοι, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Reuters, που, όπως αναφέρει, είχαν και τα περισσότερα θύματα στον πόλεμο. Οι Σέρβοι της Βοσνίας μποϊκοτάρουν την ταινία υποστηρίζοντας ότι σε αυτό παρουσιάζονται ως εγκληματίες.

«Είμαι αντίθετος σε οποιαδήποτε απαγόρευση» είπε ο διευθυντής του πολιτιστικού κέντρου στο σερβικό τμήμα του Σαράγεβο, Νέντελικο Ζελένοβιτς. «Ο χρόνος και το κοινό θα κρίνουν την ταινία» πρόσθεσε.

Ο δημοσιογράφος Κέβιν Σάλιβαν, ο οποίος εργάστηκε ως πολεμικός ανταποκριτής στη Βοσνία θεωρεί ότι η ταινία της Αντζελίνα Τζολί θα συμβάλει στην κατανόηση των αιτιών των συγκρούσεων.

«Νομίζω ότι είναι ένα δυνατό, επιτυχημένο δράμα, το οποίο με αυθεντικό τρόπο ερευνά τα ζητήματα αυτά και αποφεύγει τα στερεότυπα» τόνισε.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία