 |
|  |  |  | 
Ένα πολλά υποσχόμενο φάρμακο για το άσθμα εκτιμάται ότι θα αλλάξει τον τρόπο θεραπείας για τους ασθενείς
Λονδίνο - (Πηγή: The Guardian)
Ένα νέο φάρμακο για το άσθμα, που βρίσκεται στη φάση των κλινικών δοκιμών, θα μπορούσε να φέρει επανάσταση στη θεραπεία της ασθένειας και να μειώσει τον αριθμό των θανάτων, υποστηρίζει η βρετανική εφημερίδα Guardian.
Ο τρόπος αντιμετώπισης της ασθένειας έχει αλλάξει ελάχιστα την τελευταία 20ετία: όσοι δεν μπορούν να ελέγξουν εύκολα τα συμπτώματά τους βασίζονται στους εισπνευστήρες ή χρησιμοποιούν στεροειδή, τα οποία όμως μπορεί να οδηγήσουν σε αύξηση του βάρους, σε διαβήτη, οστεοπόρωση και υπέρταση.
Μόνο στη Βρετανία, 500.000 άνθρωποι εκτιμάται ότι πάσχουν από σοβαρή ή μέτρια μορφή άσθματος. Η ανάπτυξη του νέου φαρμάκου, του Fevipiprant, θα δώσει την ευκαιρία στους μισούς από αυτούς, όσους παρουσιάζουν τα πιο σοβαρά συμπτώματα, να λαμβάνουν απλώς ένα χάπι δυο φορές την ημέρα, αντί να βασίζονται στις παλαιότερες μεθόδους. Από τη νέα θεραπεία θα μπορούσαν επίσης να ωφεληθούν και οι άλλοι 250.000 ασθενείς που έχουν πιο ήπια συμπτώματα.
Οι ειδικοί που επέβλεψαν την τελευταία κλινική μελέτη του φαρμάκου υποστηρίζουν ότι θα μπορούσε να μειώσει στο μισό τον κίνδυνο να παρουσιάσουν οι ασθενείς μια κρίση και να χρειαστεί να εισαχθούν σε νοσοκομείο για νοσηλεία.
"Αυτό το νέο φάρμακο θα μπορούσε να αλλάξει το παιχνίδια για τη μελλοντική θεραπεία του άσθματος", εξήγησε ο Κρις Μπράιτλινγκ, ο ερευνητής και καθηγητής πνευμονολογίας στο Πανεπιστήμιο του Λέστερ που ήταν επικεφαλής της μελέτης. "Είμαι ενθουσιασμένος από το πόσο αποτελεσματικό θα μπορούσε να είναι και για τη δυνατότητά του να μειώσει την ανάγκη να λαμβάνουν οι ασθενείς στεροειδή. Οι άνθρωποι αυτοί θα μπορούσαν να σταματήσουν αυτά τα φάρμακα, κάτι που θα έκανε μεγάλη διαφορά για αυτούς", εξήγησε.
Στην κλινική μελέτη του Fevipiprant διαπιστώθηκε ότι η χορήγησή του οδήγησε σε σημαντικό περιορισμό των συμπτωμάτων του άσθματος, σε βελτίωση της πνευμονικής λειτουργίας και σε μείωση των πνευμονικών λοιμώξεων.
Ο αριθμός των ανθρώπων που διαγιγνώσκονται με άσθμα στη Βρετανία αυξάνεται σταθερά τα τελευταία χρόνια. Η μόλυνση της ατμόσφαιρας, το χλώριο στις πισίνες και τα σύγχρονα πρότυπα υγιεινής πιστεύεται ότι είναι ορισμένοι από τους παράγοντες εμφάνισης της ασθένειας.
Σύμφωνα με τον Μπράιτλινγκ, εάν οι επόμενες μελέτες επιβεβαιώσουν τις δυνατότητες του νέου φαρμάκου, το Fevipiprant θα μπορούσε να κυκλοφορήσει στην αγορά "σε περισσότερα από δύο αλλά σε λιγότερα από τρία χρόνια".
Η κλινική δοκιμή που έγινε στο Λέστερ, τα αποτελέσματα της οποίας δημοσιεύτηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση Lancet, χρηματοδοτήθηκε από κοινού από το Εθνικό Ινστιτούτο Ερευνών Υγείας της Βρετανίας, την Ευρωπαϊκή Ένωση και την ελβετική φαρμακευτική εταιρεία Novartis, την κατασκευάστρια του Fevipiprant. Στη μελέτη αυτή συμμετείχαν 61 ασθενείς όμως σύμφωνα με την εφημερίδα ο Μπράιτλινγκ έχει ξεκινήσει άλλη μία κλινική δοκιμή με τη συμμετοχή 850 ασθενών (τα αποτελέσματά της δεν αναμένεται να γίνουν γνωστά πριν το 2018) ενώ σχεδιάζονται και άλλες μελέτες για την αποτελεσματικότητα και τις ενδεχόμενες παρενέργειες του φαρμάκου.
(Πηγή: The Guardian)
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|