Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Βραχογραφία 40.000 χρόνων (!!) βρέθηκε σε σπήλαιο, στο Βόρνεο της Ινδονησίας



Μελβούρνη.-

Η αρχαιότερη στον κόσμο παραστατική βραχογραφία, η οποία χρονολογείται
πριν από τουλάχιστον 40.000 χρόνια, ανακαλύφθηκε σε σπήλαιο στο μεγάλο
νησί Βόρνεο της Ινδονησίας. Η αινιγματική ζωγραφική αναπαράσταση στο
τοίχωμα του ασβεστολιθικού σπηλαίου Λουμπάνγκ Τζερίτζι Σάλεχ
απεικονίζει ένα μεγάλο απροσδιόριστο ζώο σε πορτοκαλο-κόκκινη
απόχρωση.

Η ανακάλυψη ενισχύει την πεποίθηση ολοένα περισσότερων επιστημόνων ότι
η τέχνη των σπηλαίων -μία από τις σημαντικότερες καινοτομίες στην
ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού- δεν πρωτοεμφανίσθηκε στην Ευρώπη,
όπως πιστευόταν επί χρόνια, αλλά οι παλαιολιθικοί «καλλιτέχνες» της
εποχής των πάγων στη νοτιοανατολική Ασία έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο
στην ανάπτυξή της.

Στα σπήλαια στην ευρύτερη περιοχή του απομονωμένου και γεμάτου βουνά
Ανατολικού Καλιμαντάν του Βόρνεο έχουν ανακαλυφθεί ήδη από τη δεκαετία
του 1990 χιλιάδες προϊστορικές βραχογραφίες με ποικίλες παραστάσεις,
που απεικονίζουν άγρια ζώα, παλάμες χεριών, ανθρώπινες φιγούρες,
βάρκες και γεωμετρικά σχήματα. Μόλις τώρα αρχίζει να γίνεται αντιληπτό
ότι τα έργα αυτά είναι παλαιότερα από ό,τι θεωρούνταν.

Οι Αυστραλοί και Ινδονήσιοι ερευνητές, με επικεφαλής τον αναπληρωτή
καθηγητή του Πανεπιστημίου Γκρίφιθ της Αυστραλίας, Μαξίμ Όμπερτ, που
έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature», υπολόγισαν ότι
δύο άλλες ζωγραφιές περιγραμμάτων παλάμης στο ίδιο σπήλαιο έχουν
ηλικία η μία τουλάχιστον 37.200 ετών και η άλλη έως 51.800 ετών.

Από αυτές τις χρονολογήσεις, οι επιστήμονες έβγαλαν το συμπέρασμα ότι
η τέχνη των σπηλαίων αναπτύχθηκε στο ανατολικό Βόρνεο πριν από 52.000
έως 40.000 χρόνια, νωρίτερα ή περίπου την ίδια εποχή με την αρχαιότερη
γνωστή τέχνη των σπηλαίων στην Ευρώπη, η οποία αποδίδεται στους
σύγχρονους προγόνους του ανθρώπου (Homo sapiens), οι οποίοι έφθασαν
στην ήπειρό μας πριν από 43.000 έως 45.000 χρόνια.

Οι ίδιοι ερευνητές χρονολόγησαν πριν από 20.000 έως 21.000 χρόνια -σε
μια εποχή που οι παγετώνες βρίσκονταν στο αποκορύφωμά τους- μια σειρά
από νεότερες βραχογραφίες που απεικόνιζαν πλέον και ανθρώπους.
Παραμένει μυστήριο ποιοί ήσαν οι δημιουργοί όλων αυτών των
σπηλαιογραφιών και τι συνέβη σε αυτούς. Οι πρώτοι άνθρωποι εκτιμάται
ότι έφθασαν στη Σουμάτρα πριν από 63.000 έως 73.000 χρόνια, ενώ στην
Αυστραλία πριν από 60.000 έως 70.000 χρόνια.

Το Βόρνεο είναι το μεγαλύτερο νησί της Ασίας και το τρίτο μεγαλύτερο
του πλανήτη. Στη διάρκεια της τελευταίας εποχής των πάγων αποτελούσε
το ανατολικό άκρο της Ευρασίας και δεν είχε ακόμη χωρισθεί από την
ξηρά από τα νερά της θάλασσας.

Οι ερευνητές θεωρούν πιθανό ότι περίπου την ίδια εποχή αναπτύχθηκαν
δύο ξεχωριστά κέντρα τέχνης των σπηλαίων στα δύο άκρα της -μήκους
περίπου 13.000 χιλιομέτρων- αχανούς παλαιολιθικής Ευρασίας: το ένα στη
Δυτική Ευρώπη και το άλλο στη (σημερινή) Ινδονησία, καθώς
σπηλαιογραφίες ηλικίας τουλάχιστον 40.000 ετών έχουν βρεθεί και στο
γειτονικό νησί Σουλαβέζι, όπου εκτιμάται ότι εξαπλώθηκαν από το
Βόρνεο.
Πηγές Nature,ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία