Η Κέλλυ Ηρακλή είναι μια Ελληνίδα που ζει στη Ρουάντα τον τελευταίο
χρόνο. Είναι μόλις μία από τους τρεις Έλληνες που ζουν στη χώρα της
Αφρικής.
Μετακόμισε σε μια άγνωστη χώρα μέσα στην καραντίνα. Όταν, όμως, τη
γνώρισε, την ερωτεύτηκε.
Η Ρουάντα είναι μια φιλόξενη χώρα, με ευγενικούς ανθρώπους και χαμηλή
εγκληματικότητα. Εκεί όλα κυλούν χαλαρά και ο καιρός είναι πάντα σαν
ένα μικρό καλοκαίρι.

Πότε έφυγες από την Ελλάδα και γιατί;

Aρχικά, από την Ελλάδα έφυγα το 2015 για τη Γερμανία. Το 2020, στην
αρχή της πανδημίας, αποφασίσαμε για επαγγελματικούς λόγους να
μετακομίσουμε οικογενειακώς στη Ρουάντα.
Η Ρουάντα, όπως και άλλες αφρικανικές χώρες αυτή τη στιγμή, είναι μια
χώρα σε ανάπτυξη, μια παρθένα αγορά που ξεκινάει. Είναι επίσης μια
χώρα που διευκολύνει πολύ επιχειρήσεις και επιχειρηματίες -μπορείς να
καταχωρήσεις την επιχείρηση σου ηλεκτρονικά και να έχεις έγκριση σε
δύο μέρες. Αυτοί ήταν οι λόγοι που μας τράβηξαν σε αυτήν τη
μικροσκοπική πράσινη χώρα στην καρδιά της Αφρικής. Οι επαγγελματικές
προοπτικές.


Πώς ήταν ο πρώτος καιρός σε μια καινούρια χώρα μέσα στην πανδημία;

Ήταν δύσκολα. Είχα να αντιμετωπίσω μια καινούρια αρχή σε μια άλλη
ήπειρο μέσα σε όλη την αβεβαιότητα της κατάστασης με την πανδημία.
Έφτασα και μπήκε αμέσως η χώρα σε σκληρό lockdown, δεν μπορούσα να βγω
να τη γνωρίσω, να ψωνίσω όσα χρειάζομαι και να προσαρμοστώ. Βρέθηκα
ξαφνικά σε ένα μεγάλο, παράξενο, αφρικανικής αρχιτεκτονικής σπίτι, με
πολλά δωμάτια και με μια βαλίτσα υπάρχοντα. Και κάπως έπρεπε να το
νιώσω σπίτι μου, ενώ δεν μπορούσα να βγω από την πύλη επί δύο μήνες.
Έπρεπε να βρω τρόπο να μαγειρέψω τα φαγητά που ήθελα με ντόπια
προϊόντα άγνωστα σε εμένα. Ήθελα να αγοράσω κιμά, για παράδειγμα,
(πάντα με παραγγελία) και μου έφερναν εντελώς άγνωστη σε εμένα
ποιότητα που δεν μπορούσα να χρησιμοποιήσω. Η ζωή και η καθημερινότητα
στη Ρουάντα είναι κάτι τελείως διαφορετικό από τον τρόπο ζωής που είχα
συνηθίσει στην Ευρώπη. Τελικά προσαρμόστηκα μόλις έληξε το lockdown
και μπόρεσα να βγω έξω και να γνωρίσω την πόλη.


Τι σου αρέσει εκεί και τι όχι;

Τα θετικά είναι πολύ περισσότερα. Αγαπώ πολύ τους ανθρώπους εδώ, είναι
πολύ ευγενικοί και χαμογελαστοί, με πολύ σεβασμό προς τους άλλους.
Αγαπώ τους ρυθμούς που είναι πολύ χαλαροί, κανείς δεν βιάζεται,
κανένας δεν αγχώνεται, κανένας δεν θυμώνει. Κανείς δεν είναι στην ώρα
του επίσης, όλοι έχουν μια πολύ χαλαρή σχέση με το χρόνο.
Αγαπώ τον καιρό που είναι ιδανικός, ένα αέναο δροσερό καλοκαιράκι με
θερμοκρασίες 17-28 όλο το χρόνο. Ποτέ δεν έχει καύσωνα, ποτέ δεν έχει
κρύο. Άλλα δεν βαριέσαι γιατί υπάρχουν μέρες ζεστές, καλοκαιρινές και
μέρες βροχερές και συννεφιασμένες, που θέλουν μια ζακετούλα και μια
κούπα ζεστό καφέ.
Αγαπώ τα φρούτα τους, που είναι πάντα φρέσκα από τους κήπους και τα
δέντρα τους. Αγαπώ πολύ και το πόσο ασφαλής νιώθω στη Ρουάντα, μια
χώρα με πολύ χαμηλή εγκληματικότητα. Νιώθω ελεύθερη να κυκλοφορήσω
παντού μέρα και νύχτα χωρίς να φοβάμαι. Μπορώ να βγω για τρέξιμο το
βράδυ στις άδειες γειτονιές με ακουστικά στα αυτιά χωρίς να κοιτάω
πίσω μου. Μα κυρίως αυτό που αγαπώ περισσότερο είναι η ενέργεια του
τόπου. Αυτό θα το καταλάβει κάποιος που έχει ζήσει ή ταξιδέψει στην
ανατολική Αφρική.
Iδιαίτερες δυσκολίες εδώ δεν έχει η ζωή για κάποιον δυτικό. Είναι πολύ
καλό το επίπεδο ζωής. Θα έλεγα το πιο δύσκολο είναι να βρεις τα
προϊόντα που ψάχνεις. Κάποιες φορές κάτι που χρειάζεσαι είναι σε
αφθονία και άλλες εξαφανίζεται τελείως από τα ράφια. Το κακάο, για
παράδειγμα, ή το χαρτί κουζίνας. Όταν τα δω κάπου κάνω στοκ. Άλλου
τύπου δυτικά προϊόντα επίσης, επώνυμα ρούχα, παπούτσια, είδη υγιεινής.
Είναι δυσεύρετα και ακριβά γιατί είναι εισαγόμενα. Αναγκαζόμαστε να
προσαρμοστούμε όλοι, κάποιες φορές πρέπει να πάμε σε 5 διαφορετικά
σούπερ μάρκετ μέχρι να βρούμε αυτό που ψάχνουμε. Κάποιες φορές δεν το
βρίσκουμε ποτέ και χρησιμοποιούμε κάτι άλλο. Και κάθε φορά που πάω
Ελλάδα ψωνίζω για ένα χρόνο ό,τι χρειάζομαι και ξέρω ότι δεν θα βρω
εδώ ή θα το βρω σε τριπλάσια τιμή.


Θα ήθελες να γυρίσεις στην Ελλάδα; Τι σου λείπει περισσότερο από αυτή;

Θα ήθελα να γυρίσω κάποια στιγμή, ναι. Η Ελλάδα είναι η βάση μου, η
πατρίδα μου. Αλλά όχι ακόμα, δεν έχω χορτάσει τη ζωή εδώ. Ιδανικά θα
ήθελα να ζήσω στη Ρουάντα λίγα χρόνια ακόμα, ίσως και σε άλλη χώρα αν
μας δοθεί η ευκαιρία, και μετά να γυρίσω. Από την Ελλάδα μου λείπουν η
οικογένειά μου, οι φίλοι μου και η θάλασσα!


Με τι ασχολείσαι στη Ρουάντα;

Στη Ρουάντα ξεκίνησα μια δική μου εταιρία πάνω στον τουρισμό.
Διοργανώνω ταξίδια από και προς τη Ρουάντα και την Ελλάδα, ενώνω
τουριστικά, δηλαδή, τις δύο χώρες. Τα ταξίδια αυτά είναι tailor made
πάνω στο μπάτζετ και τις προτιμήσεις του κάθε ταξιδιώτη.
Η μεγαλύτερη επιθυμία μου είναι να κάνω λίγο πιο γνωστή τη Ρουάντα στη
χώρα μας. Ξέρουμε ελάχιστα για αυτήν και πολύ λίγοι γνωρίζουν ότι
είναι η ασφαλέστερη και πιο καθαρή χώρα στην Αφρική. Και τόσο μα τόσο
όμορφη! Είναι σίγουρα ένα ταξίδι που αξίζει.

- H Ρουάντα είναι ανάμεσα στις 10 χώρες παγκοσμίως με τη μεγαλύτερη
ισότητα ανάμεσα στα δύο φύλα. Η γυναίκες αντιπροσωπεύουν το 65% του
κοινοβουλίου ενώ γίνεται συνειδητή προσπάθεια να έχουν ίσες ευκαιρίες
σε εκπαίδευση, εργασία, επαγγελματικές προοπτικές.

- Ονομάζεται και «η χώρα των χιλίων λόφων» γιατί είναι ολόκληρη
χτισμένη πάνω σε κυριολεκτικά χιλιάδες λόφους. Όταν τελειώνει ο ένας,
αρχίζει ο άλλος.

- Ένα φαγητό που αγαπούν πολύ οι Ρουαντέζοι είναι οι μπανάνες ματόκε,
που ξεφλουδίζονται και μαγειρεύονται όπως οι πατάτες.

- Επίσης αγαπούν πολύ και το κρασί μπανάνας (που το ήπια πρώτα και
μετά μου είπαν ότι το πατάνε με τα πόδια τους όπως κάνουμε με τα
σταφύλια).

- Κουβαλούν τα πάντα στο κεφάλι. Καταφέρνουν να ισορροπήσουν στο
κεφάλι τους τα πάντα, από καρέκλες και τραπέζια μέχρι παπούτσια,
εργαλεία, μπιτόνια, και φυσικά φρούτα και λαχανικά.
Πηγή bovary.gr