Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ένας Ομογενής στο τιμόνι της διαστημικής βιομηχανίας της Αυστραλίας



Μελβούρνη.-Κείμενο Θεοδώρα Μαϊου

Από μικρός ο Ανδρέας Κορωνιός, αγαπούσε δύο πράγματα. Τα αεροπλάνα και
την περιπέτεια, γι’ αυτό και όσοι γνωρίζουν τον 65χρονο καθηγητή
Συστημάτων Πληροφοριών και Κοσμήτορα του Πανεπιστημίου Νότιας
Αυστραλίας, στον τομέα Βιομηχανίας και Επιχειρήσεων, δεν εξεπλάγησαν
με την απόφαση της κυβέρνησης να αναθέσει στον ομογενή Σπαρτιάτη την
ηγεσία της διαστημικής βιομηχανίας της Αυστραλίας (SmartSat CRC).
«Εργαστήκαμε σκληρά για να δημιουργήσουμε το Ερευνητικό Κέντρο που,
μεταξύ άλλων, ειδικεύεται σε θέματα που αφορούν το Διάστημα και είμαι
πολύ χαρούμενος που μου δίνεται η ευκαιρία να ηγηθώ αυτού του
εγχειρήματος, το οποίο θα επικεντρώνεται σε ευφυή δορυφορικά
συστήματα, προηγμένες επικοινωνίες και γεωσκοπήσεις» λέει  ο καθηγητής και
κοσμήτορας του Πανεπιστημίου Νότιας Αυστραλίας, Ανδρέας Κορωνιός.
«Φανταστείτε ότι κάθε δεδομένη στιγμή σαράντα χώρες έχουν τους δικούς
τους δορυφόρους που μετρούν την οικονομική ανάπτυξη και δραστηριότητα
της Αυστραλίας, τη στιγμή που εμείς οι ίδιοι δεν έχουμε ούτε έναν
δορυφόρο με την αυστραλιανή σημαία να κάνει το ίδιο για τη χώρα μας»,
συνεχίζει ο καθηγητής Κορωνιός, ο οποίος είναι, αναμφίβολα, ο πλέον
αρμόδιος να φέρει σε πέρας αυτή τη δύσκολη αποστολή και δηλώνει
έτοιμος να αναλάβει την νέα του θέση σε λίγες ημέρες.
Στο κάτω-κάτω, αυτή είναι μόνο μια από τις πολλαπλές προκλήσεις που ο
ίδιος έχει έως τώρα κληθεί να αντιμετωπίσει.
Γεννημένος στις 5 Δεκεμβρίου 1954, ο μικρός τότε Ανδρέας ήταν μόλις
δύο ετών όταν οι γονείς του τον άφησαν στην Σπάρτη όπου μεγάλωσε με
την ηλικιωμένη γιαγιά του Δέσποινα και έφυγαν για την Αθήνα.
Μετά το θάνατο της γιαγιάς του, ο νεαρός άνδρας αποφασίζει να
εγκαταλείψει την Ελλάδα και να αναζητήσει ένα καλύτερο μέλλον στην
Αυστραλία.
Το Δεκέμβριο του 1971, λίγο πριν κλείσει τα 17 επιβιβάζεται στο πλοίο
«Πατρίς» με προορισμό την Μελβούρνη.
«Ήταν μεγάλη απόφαση να εγκαταλείψω την Ελλάδα αλλά δεν είχα άλλη
επιλογή. Είχα τα δικά μου όνειρα και ήμουν αποφασισμένος να πετύχω»
λέει ο καθηγητής, ο οποίος, παρ΄ότι δεν μιλούσε λέξη αγγλικά,
κατάφερε, με τη στήριξη των αγαπημένων θείων του και των ομογενών, να
τελειώσει το τεχνικό σχολείο.
Η αγάπη του για τα αεροπλάνα τον σπρώχνει να αναζητήσει μια θέση στην
Αυστραλιανή Αεροπορία. Για καλή του τύχη και ενώ δεν είχε την
αυστραλιανή υπηκοότητα, ο τότε πρωθυπουργός Whitlam αλλάζει το νόμο
και τελευταία στιγμή γίνεται δεκτός στον αυστραλιανό στρατό.
Μετά από 18 μήνες έντονης στρατιωτικής εκπαίδευσης, ο νεαρός ομογενής
παίρνει μετάθεση για την Στρατιωτική Αεροπορική Βάση στο Queensland.
Όταν δεν ασκεί τα στρατιωτικά του καθήκοντα, παίζει αυστραλιανό
ποδόσφαιρο και παρακολουθεί μαθήματα Αγγλικών στο νυχτερινό σχολείο
ώστε να μπορέσει να εξασφαλίσει μια θέση στο Πανεπιστήμιο.
Ένας σοβαρός τραυματισμός, όμως, τον αναγκάζει να αποσυρθεί και κάπως
έτσι ξεκινά η ακαδημαϊκή του σταδιοδρομία.
Ολοκληρώνοντας τις σπουδές του ως ηλεκτρολόγος μηχανικός και το
μεταπτυχιακό του, στρέφεται στις τεχνολογίες πληροφόρησης, διδάσκει
μαθηματικά στο πανεπιστήμιο του Queensland, και φεύγει για περαιτέρω
εκπαίδευση στις ΗΠΑ.
Επιστρέφοντας στην Αυστραλία, η καριέρα του εκτοξεύεται με γοργούς
ρυθμούς λόγω των ικανοτήτων και του δυναμικού χαρακτήρα του.
Διορίζεται επικεφαλής του Πανεπιστημίου Queensland και το 2012
καλείται να αναλάβει τη διεύθυνση του Τμήματος Πληροφορικής του
Πανεπιστημίου Νότιας Αυστραλίας.
Τα τελευταία τρία χρόνια κατέχει και την θέση του κοσμήτορα στον τομέα
της Βιομηχανίας και των Επιχειρήσεων.

Πριν λίγες εβδομάδες, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση σε συνεργασία με την
πολιτειακή κυβέρνηση της Νότιας Αυστραλίας ανακοίνωσε ότι η Νέα
Διαστημική Υπηρεσία είναι πλέον έτοιμη και ότι στόχο έχει να
δημιουργήσει νέες καινοτομίες στον τομέα του διαστήματος, να ενισχύσει
την αυστραλιανή οικονομία και να βάλει και πάλι την Αυστραλία στο
διεθνή χάρτη ως διαστημικό «λιμάνι».
ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία