Ειδήσεις γενικού ενδιαφέροντος

΄Ελληνες
και Παγκόσμιος
Ελληνισμός

Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΑΡΤΕΜΙΣ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ

Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο

- News

- Nachrichten

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΘΕΑΤΡΟ - ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ

«Παραστάσεις κατ οίκον: Το Πρόχειρο Θέατρο βρίσκει καλλιτεχνική στέγη στο...σπίτι του»

Αθήνα

«Η τέχνη και ο πολιτισμός ως αντίδοτο στην κρίση» είναι η φράση που ακούγεται όλο και πιο συχνά το τελευταίο διάστημα, από τότε που η χώρα βρίσκεται στη δίνη της τρόικας και των δανειστών της. Τι συμβαίνει όμως όταν ισχύει και το αντίθετο; Η εποχή της κρίσης μοιάζει να είναι η πιο κατάλληλη για το θέατρο, καθώς παρατηρείται «άνθιση» νέων σχημάτων και παραγωγών που αναζητούν χώρο στο θεατρικό χάρτη της πόλης. Νέες ομάδες με φρέσκο δυναμικό και καινοτόμες ιδέες, απελευθερώνονται και πειραματίζονται σε πρωτοποριακά είδη και τροφοδοτούν την καλλιτεχνική ζωή του τόπου, στρεφόμενοι σε εναλλακτικούς χώρους και είδη. Θεατρικές σκηνές σε αποθήκες, σε νυχτερινά κέντρα διασκέδασης, σε διαμερίσματα, υπόγεια σε «απαγορευμένες» συνοικίες ξεφυτρώνουν εντός κι εκτός κέντρου και παντρεύουν τα μέχρι πρότινος αταίριαστα καλλιτεχνικά γεγονότα. Πρόσφατα μάλιστα άρχισαν να «παραδίδονται» και παραστάσεις κατ' οίκον κατόπιν τηλεφωνικού ραντεβού αλλά και παραστάσεις στα σπίτια των ίδιων των ηθοποιών. Σε μία παλιά διατηρητέα μονοκατοικία στην περιοχή του Φιλοπάππου το Πρόχειρο Θέατρο και η επικεφαλής του Δέσποινα Γκάτζιου, καθώς το ενοίκιο μίας θεατρικής στέγης είναι ιδιαίτερα υψηλό, αποφάσισε να ανεβάσει την παράσταση στο σαλόνι του σπιτιού του. Πρόκειται για το έργο "Cafέ la Femme", ένα μουσικοχορευτικό θέαμα που βασίζεται στο μονόπρακτο του Αύγουστου Στρίντμπεργκ «Η πιο δυνατή» σε διασκευή - σκηνοθεσία της Δέσποινας Γκάτζιου και ντυμένο με την πρωτότυπη μουσική του Αλκίνοου Ιωαννίδη .Το έργο ανέβηκε πέρυσι στο Θέατρο Τέχνης - Κάρολος Κουν για είκοσι μόνο παραστάσεις και φέτος παίχτηκε σε παραλλαγή στην καινούργια Αίθουσα Πολιτισμού των εκδόσεων Αλεξάνδρεια. Παραμονές Χριστουγέννων, δύο γυναίκες συναντιούνται σε ένα καφέ. Είναι φίλες, συνάδελφοι και αντίζηλες. Η σύζυγος η μία, η ερωμένη η άλλη. Με πρόσχημα τον διεκδικούμενο άνδρα, οι δύο γυναίκες στροβιλίζονται σε μία περιδίνηση της ψυχής, της ύπαρξης και του ρόλου τους. Ηθοποιός με τριετή θητεία στη Νέα Σκηνή του Λευτέρη Βογιατζή και στο Εθνικό Θέατρο, με συνεργασίες με Δήμο Αβδελιώδη και Αγγελο Μέντη στη "Σφενδόνη", η Δέσποινα Γκάτζιου με σπουδές φιλολογίας και μεταπτυχιακό στο αρχαίο δράμα στο Βερολίνο, έχει ήδη τέσσερις σκηνοθεσίες στο ενεργητικό της. «Το Πρόχειρο Θέατρο- όπως εξηγεί η ίδια-δεν είναι μια ακόμα θεατρική ομάδα, είναι μία ιδέα. Μία ιδέα που μας ήρθε ξαφνικά κάποια στιγμή το 1994 και στην οποία βρήκαν καταφύγιο, μαστόροι της τέχνης του θεάτρου, οι οποίοι απελπισμένα αναζητούν ένα χώρο που θα φιλοξενεί την ανάγκη τους να εξασκούν την τέχνη αυτή». Ποια ήταν η αφορμή όμως για την ίδρυσή του; Όπως αναφέρει η Δέσποινα Γκάτζιου «η μοίρα των σύγχρονων θεατρικών ηθοποιών είναι η ανεργία», καθώς «πλειάδα σημαντικότατων και ιδιαιτέρως καλλιεργημένων ηθοποιών, δεν έχουν καμία επαγγελματική πρόσβαση στα θεατρικά δρώμενα του τόπου μας». Για να αποφύγουν λοιπόν τον μαρασμό και την εξαφάνιση, δεδομένου ότι «η μακροχρόνια απουσία ενός τεχνίτη από την τέχνη του σημαίνει αυτόματα την κατάργησή του», αποφάσισαν την ίδρυση του Πρόχειρου Θεάτρου. Σε ό,τι αφορά τις πρόβες και την προετοιμασία των παραστάσεων η ηθοποιός μας ενημερώνει πως οι συντελεστές συναντιούνται καθημερινά και εξασκούνται πάνω σε ένα δοσμένο θέμα, "με αφοσίωση, αυστηρότητα και ακραίο επαγγελματισμό, ως εάν επρόκειτο για κανονική θεατρική παραγωγή". Όμως ούτε χρήματα υπάρχουν, ούτε χώρος για να παρουσιάσουν την δουλειά τους. Έτσι, λοιπόν, το προϊόν του μόχθου τους σύμφωνα με την ίδια έχει ελάχιστες ελπίδες να παρουσιαστεί στο κοινό. «Κατά την διάρκεια που δουλεύουμε ξεκινάμε να είμαστε ένας δύο, στη συνέχεια κάποιοι συνάδελφοι ενημερώνονται για αυτό που κάνουμε και θέλουν να συμμετέχουν και αυτοί, χωρίς να υπάρχουν χρήματα..αλλά δουλεύουμε απίστευτα, σαν σε ένα μήνα να έχουμε να ανεβάσουμε παράσταση. Και μπαινοβγαίνει κόσμος, αλλά μένουν άλλοι φεύγουν, είναι σαν να μπαίνεις σε ένα εργαστήρι το Πρόχειρο θέατρο. Αλλά ποτέ μα ποτέ δεν ξέρουμε αν αυτό θα βγει στην επιφάνεια. Έτσι λοιπόν όταν βγαίνει από μία τυχαία αφορμή, είναι μεγάλη η χαρά μας» μας ενημερώνει. Κατά κανόνα το «εργαλείο» που δουλεύουν είναι η τραγωδία, ενώ οι πρόβες γίνονται καθημερινά στο σπίτι της Δέσποινας Γκάτζιου. «Τα κλειδιά της αρχαίας τραγωδίας είναι πάντα εδώ σε οτιδήποτε κείμενο κάνουμε» αναφέρει η ηθοποιός. «Με τη χαρά του τίποτα δουλεύουμε αλλά από πίσω υπάρχει μόχθος ατελείωτος» συνεχίζει. Για τη συνεργασία του Πρόχειρου Θεάτρου με το Θέατρο Τέχνης η Δέσποινα Γκάτζιου εξηγεί πως «ήταν πολύ συγκινητική η πρότασή τους να ανεβάσουμε την παράσταση εκεί». "Επειδή το έργο πήγε πολύ καλά αποφάσισαμε να κάνουμε και μερικές παραστάσεις φέτος με την περσινή μας δουλειά και πήγαμε στις εκδόσεις Αλεξάνδρεια. Το ενοίκιο του χώρου όμως για εμάς ήταν δυσβάσταχτο και καθώς δεν έχουμε πόρους από πουθενά, κάποια στιγμή γονατίσαμε. Γι αυτό και αποφασίσαμε ν ανεβάσουμε την παράσταση σπίτι μας" σημειώνει η ίδια. «Είναι πρωτοφανές το ότι ανεβάζουμε την παράσταση στο σπίτι, κάποιοι το χαρακτηρίζουν μυσταγωγία.Το περιβάλλον είναι οικείο, οι θεατές είναι πάρα πολύ κοντά και πραγματικά είναι φιλοξενούμενοί μας εκείνη την ώρα" αναφέρει η ηθοποιός Μάυ Χάννα για να προσθέσει πως θεωρεί το όλο εγχείρημα πρωτότυπο, καθώς όλη η παράσταση λαμβάνει χώρα σε ένα σαλόνι, με σκηνικά τα ίδια τα έπιπλα του σπιτιού». Στην παράσταση που παρουσιάζεται φέτος σε παραλλαγή στο σπίτι της ηθοποιού Δέσποινας Γκάτζιου, επιχειρείται η ακριβώς αντίθετη πορεία σε σχέση με την περσινή, με τους ηθοποιούς να κινούνται ανάμεσα στους θεατές. Ενώ δηλαδή στην προηγούμενη εκδοχή η αναζήτηση του έργου έγινε με εφτά ηθοποιούς μέσα από την διαστολή του σκηνικού χώρου του Στρίντμπεργκ, φέτος έχει κρατηθεί απόλυτα η σκηνική οδηγία «μια γωνιά σ΄ ένα ζαχαροπλαστείο για κυρίες» με τρεις ηθοποιούς. Μιλώντας για την παράσταση η ηθοποιός και σκηνοθέτης της, Δέσποινα Γκάτζιου εξηγεί πως χωρίζεται σε δύο μέρη. «Στο πρώτο παρουσιάζεται ατόφιο το μονόπρακτο του Στρίντμπεργκ, ενώ στο δεύτερο μέρος η παράσταση εμπλουτίζεται με εμβόλιμα προσωπικά κείμενα και στίχους, απλωνόμαστε σε όλο τον χώρο του cafe, στον οποίο βρίσκονται επίσης ένα πιάνο και ο πιανίστας. Ετσι λοιπόν η «γωνιά σ' ένα cafe για κυρίες» γίνεται το Cafe la femme». «Αυτό που είναι τρομερά γοητευτικό είναι ο απύθμενος τρόπος που ο Στρίνμπεργκ κάνει την καταβύθιση στην γυναικεία ψυχή, είναι τρισμέγιστος μάστορας, κορυφαίος της παγκόσμιας δραματουργίας. Εμείς λοιπόν πατήσαμε πάνω στο κείμενο του Στρίνμπεργκ και κάναμε αυτό που ζητάει ο συγγραφέας: καταβύθιση στην γυναικεία ψυχή, χωρίς να ανασύρεις τίποτα στην επιφάνεια. Πάνω σε αυτό βάλαμε τους δικούς μας στίχους, την δική μας ποίηση. Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης που είναι συνεργάτης του Πρόχειρου θεάτρου "έντυσε" το έργο με τη μουσική του και φτιάξαμε αυτήν την παράσταση με πολλή σεμνότητα» συνεχίζει. Μιλώντας για την μοίρα του θεάτρου εν μέσω της απτής οικονομικής κρίσης που περνάει η χώρα, η Δέσποινα Γκάτζιου αναφέρει: «Το Πρόχειρο θέατρο είναι μονίμως σε κρίση, ποτέ κανείς δεν μας βοήθησε οικονομικά, έτσι λοιπον αυτή η κρίση για εμάς τώρα είναι σχεδόν χαρά με την έννοια, ότι οι βρεγμένοι την βροχή δεν την φοβούνται βγαίνουν στον δρόμο και χορεύουν. Εμείς ήμασταν πάντα έτσι τώρα απλώς είμαστε πιο τολμηροί». «Κρίση σημαίνει πάντα κάτι καλό, είναι όπως ο πυρετός που δείχνει ότι κάτι δεν πάει καλά στο σώμα και του λέει : Ξύπνα! Ο τόπος εδώ και πολύ καιρό είναι ασθενής..Είναι μία θαυμάσια ευκαιρία λοιπόν, να ξαναγίνουμε άνθρωποι της ανάγκης. Η ανάγκη είναι που γεννάει αλήθεια. Όλα τα περισσέυματα τα πέραν της ανάγκης γεννούν καταναλωτισμό, αφθονία που σε βγάζει από τον εαυτό σου..άρα καλώς μας ήρθε η κρίση θα τα βγάλουμε πέρα» συνεχίζει η κ. Γκάτζιου για να προσθέσει: «Το μόνο που πραγματικά θα θέλαμε είναι όπως είμαστε και εμείς τολμηροί να είναι και οι θεατές μας. Να έρχονται να μας βλέπουν και να μας λένε με απόλυτη ειλικρίνεια την άποψή τους. Είναι κέρδος για εμάς... Θέλουμε να έρθουν εδώ και να μην φοβούνται, να έχουν το θάρρος και να πουν δεν έχω λεφτά και θέλω να την δω αυτήν την παράσταση και εμείς στην ίδια κατάσταση είμαστε. Θα μπορούσαμε να παίξουμε και για έναν άνθρωπο». Ακόμη, η Δέσποινα Γκάτζιου θυμάται κάποια φορά που είχαν έρθει να παρακολουθήσουν την παράσταση νεαροί επιστήμονες κωφοί. «Είχαμε φροντίσει και διαβάσαν από πριν το κείμενο και έτσι έβλεπαν την παράσταη από τα χείλη μας» εξηγεί η ηθοποιός για να προσθέσει πως «αυτό που ήταν συγκλονιστικό, που εμένα με κατέβαλλε, ήταν πως όταν τέλειωσε η παράσταση μας αποκάλυπταν πράγματα που ένας "άρτιος" δεν μπορούσε να τα πιάσει..τις πιο λεπτές πτυχές. Μας είπαν πράγματα για τους όγκους, για το φως, για τα σχήματα, για την ποίηση για την ενέργεια, χωρίς ν ακούν τους διαλόγους και την μουσική». «Φέτος δουλεύουμε με μεγάλη λαχτάρα και αυταπάρνηση πάνω στο αριστουργηματικό διήγημα του Δημήτρη Χατζή «Το φονικό της Ιζαμπέλας Μόλνα» λέει η Δέσποινα Γκάτζιου και συμπληρώνει: "Mακάρι ο τόσος κόπος μας να μην είναι μάταιος και να αξιωθούμε το μοίρασμα της δουλειάς μας με τους θεατές". "Πιστεύουμε να είμαστε τέλος Μαρτίου έτοιμοι, καθώς δουλεύουμε ήδη πέντε μήνες για την παράσταση αυτή, δεν ξέρουμε αν θα την ανεβάσουμε στο σπίτι, το σκεφτόμαστε όμως. Φυσικά πρέπει να γυμνωθεί τελείως ο χώρος, αλλά είμαστε τολμηροί το κάνουμε, δεν έχουμε ενδοιασμούς» καταλήγει. Στο «Cafε la femme» παίζουν οι :Μάυ Χάννα, Ειρήνη Ράπτη και η Δέσποινα Γκάτζιου. Στο πιάνο είναι ο Άρης Νικόλης. Την μετάφραση του έργου του Στρίντμπεργκ έχει κάνει ο αείμνηστος Ζαννής Ψάλτης. Τη μουσική επιμελείται ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, την κίνηση η Μαρίζα Τσίγκα, τους φωτισμούς ο Χάρης Δάλλας και τα κείμενα και τους στίχους των τραγουδιών έχει γράψει η Δέσποινα Γκάτζιου. Η παράσταση έχει προγραμματιστεί να παιχτεί για ακόμα δύο Σάββατα (22-29/1) στο σπίτι στου Φιλοπάππου. Μετά το τέλος της παράστασης ηθοποιοί και θεατές έχουν την ευκαιρία να γνωριστούν και να συζητήσουν πίνοντας κόκκινο κρασί.

AΡΧΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ