Ειδήσεις γενικού ενδιαφέροντος

΄Ελληνες
και Παγκόσμιος
Ελληνισμός

Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΑΡΤΕΜΙΣ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ

Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο

- News

- Nachrichten

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΘΕΑΤΡΟ - ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ

Ο Σταμάτης Φασουλής ως Ρόθκο στο «Κόκκινο» του Τζον Λόγκαν

Αθήνα

Τον κορυφαίο ζωγράφο του 20ού αιώνα Μαρκ Ρόθκο, ερμηνεύει ο Σταμάτης Φασουλής υπογράφοντας παράλληλα και τη σκηνοθεσία στο βραβευμένο με έξι βραβεία Tony, έργο του Αμερικάνου συγγραφέα Τζον Λόγκαν, «Κόκκινο» που κάνει πρεμιέρα την Παρασκευή (3/12)στο Θέατρο Δημήτρης Χορν. Τον βοηθό του υποδύεται ένας από τους πλέον ταλαντούχους ηθοποιούς της νέας γενιάς, ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος. Η υπόθεση του έργου- που θεωρείται ένα από τα πιο σημαντικά σύγχρονα θεατρικά κείμενα- βασίζεται σε μια στιγμή του μεγάλου ζωγράφου Ρόθκο. Σε μια εποχή που όλοι και όλα είναι στο κόκκινο, ο Τζον Λόγκαν μιλά όχι μόνο για την τέχνη και την εξαγορά της, αλλά και τη συνείδηση, το χρήμα, το αίσθημα, τις σχέσεις, την ανταλλαγή και το ξεπούλημά τους. Το εντυπωσιακό είναι ότι, ενώ το έργο ξεκίνησε από ένα θέατρο 200 θέσεων στο Λονδίνο, το Donmar Warehouse, κατέληξε να παίζεται σε ένα θέατρο 1000 θέσεων στην καρδιά του Μπρόντγουεϊ, το Golden Theater, αποτελώντας εκτός από καλλιτεχνική και μία από τις πιο εμπορικές επιτυχίες της φετινής χρονιάς. «Για μένα, αυτό το έργο αποτελεί μία μεγάλη στιγμή, δεν ήξερα ότι θα πάρει τέτοια τροπή. Όταν το πρωτοσυνάντησα, ήμουνα ανυποψίαστος τόσο για τον Ρόθκο όσο και για τον Λόγκαν» ανέφερε χαρακτηριστικά ο σκηνοθέτης της παράστασης Σταμάτης Φασουλής σε σημερινή συνέντευξη Τύπου στο θέατρο Δημήτρης Χορν. «Αισθανόμουν ότι είναι ένα έργο που σπαρταράει, δεν ήξερα τον λόγο και σιγά σιγά κατά την διάρκεια της πρόβας κατάλαβα το βάθος και τη σημασία του» συνέχισε. «Από τις παράνομες σχέσεις ανάμεσα στα άλογα του Πάολο Ουτσέλλο και τα νούφαρα του Κλωντ Μονέ πρέπει να γεννήθηκαν τα πιο καθαρόαιμα μονόχρωμα του Ρόθκο ή αλλιώς η απόλυτη ζωγραφική». Χρησιμοποιώντας τα λόγια του έλληνα νομπελίστα και ποιητή, Οδυσσέα Ελύτη, ο Σταμάτης Φασουλής περιέγραψε τον μεγάλο ζωγράφο, που αν και είναι κυρίως γνωστός ως «αφηρημένος εξπρεσιονιστής», το έργο του καλύπτει ένα μεγάλο φάσμα της σύγχρονης ζωγραφικής, ξεκινώντας από τον εξπρεσιονισμό και το σουρεαλισμό και φτάνοντας μέχρι την αφηρημένη τέχνη. Σημείωσε δε, πως ήταν μία πολύ αντιφατική παρουσία. Κάτι που σύμφωνα με τον ίδιο βγαίνει και πάνω στη σκηνή: «Έχει όλες τις αντιφάσεις που μπορεί να φανταστεί κανείς, όλα τα γοητευτικά και όλα τα απεχθή στοιχεία που μπορεί να έχει ένας μεγάλος καλλιτέχνης. Κάποιες στιγμές τον μισείς και άλλες τον λατρεύεις». Αλλά το έργο δεν σταματάει στην προσωπογραφία του Ρόθκο- όπως μας λέει ο σκηνοθέτης- περισσότερο εμμένει στις σχέσεις που διατηρεί ο καλλιτέχνης με τον βοηθό του. «Εκεί ανακαλύπτουμε τις σχέσεις εξουσίας αλλά και μέχρι που φτάνουν τα όρια της καλλιτεχνικής έκφρασης» είπε ο Σταμάτης Φασουλής για να προσθέσει: «Με αφετηρία τον διάλογο των δύο ανθρώπων περί ζωής και τέχνης, βλέπουμε να ξετυλίγεται μπροστά μας τελικά μία ολόκληρη γκάμα ανθρώπινων συναισθημάτων. Βλέπουμε το φόβο του θανάτου, της φθοράς, του γήρατος, όλη αυτή την αγωνία του ανθρώπου για την αθανασία αλλά με έναν πολύ γοητευτικό τρόπο, μέσα από ένα πανέξυπνο κείμενο». Σε ό, τι αφορά την μετάφραση, επεσήμανε πως προσπάθησε να μεγεθύνει και να αναδείξει όλα τα χαρίσματα του έργου ακόμα και αυτά που υπαινίσσεται το αγγλικό κείμενο. Ενώ για το συμπρωταγωνιστή του, Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο, τόνισε πως αναγνωρίζει στοιχεία του εαυτού του σε αυτόν. «Με τον Οδυσσέα έχω την αίσθηση πως δουλεύω με τον πιο φρέσκο ηθοποιό που έχει ταυτόχρονα πείρα, σχεδόν σαν την δική μου». Ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος με τη σειρά του ανέφερε πως «από την πρώτη έως την πέμπτη σκηνή ακολουθεί μία αφήγηση που καλπάζει και που είναι γεμάτη σασπένς και ένταση όπως συμβαίνει στα αστυνομικά έργα και από την άλλη μεριά μπαίνει συνεχώς σε βάθος χωρίς να το επιδιώκει, ώστε να σου κρατάει το ενδιαφέρον μέχρι την τελευταία στιγμή όπου θα δοθεί η λύση». «Ταυτόχρονα υπάρχουν δύο ήρωες που συνεχώς σου κρατούν το ενδιαφέρον και οι συγκρούσεις μεταξύ τους είναι τόσο δυνατές που πραγματικά, εγώ σαν ηθοποιός ξεχνιέμαι» συνέχισε. Για τη συνεργασία του με τον Σταμάτη Φασουλή τόνισε πως αισθάνεται τυχερός καθώς «έχει όλο τον χρόνο δικό του για να τον εκμεταλλευτεί». Το έργο είναι πλημμυρισμένο από μουσικές Μότσαρτ και Σούμπερτ που άκουγε ο Ρόθκο την ώρα που ζωγράφιζε. Σύμφωνα με το σκηνοθέτη, «η μουσική ακολουθεί το έργο σχεδόν κινηματογραφικά επειδή ο Ρόθκο έτσι εμπνεόταν και έτσι σκεφτόταν. Ακόμη και στους καβγάδες από κάτω υπάρχει μία μουσική που ο ίδιος έχει επιλέξει». Γιατί όμως αυτός ο τίτλος ; «Το κόκκινο προκύπτει από την έννοια του πάθους, της ελπίδας και της δημιουργίας, της γέννησης , του αίματος. Εκείνο που τρέμει ο Ρόθκο είναι πως θα έρθει η μέρα που το μαύρο θα καταπιεί το κόκκινο» ανέφερε χαρακτηριστικά ο Σταμάτης Φασουλής. Τα σκηνικά επιμελείται ο Μανόλης Παντελιδάκης, τα κοστούμια η Ντένη Βαχλιώτη και τους φωτισμούς ο Λευτέρης Παυλόπουλος Η παράσταση παρουσιάζεται σε εναλλασσόμενο ρεπερτόριο με το «Τι είδε ο Μπάτλερ» του Τζο Όρτον. Ο Τζον Λόγκαν έχει γράψει θεατρικά έργα μεταξύ των οποίων «Never the sinner», «Hauptmann», «Scorched earth», «Music from a locked room» και «Riverview». Ενώ έχει γράψει και τα σενάρια για τις ταινίες «Ο Μονομάχος» («The Gladiator») σε σκηνοθεσία Ρίντλεϋ Σκοτ με τον Ράσελ Κρόου, «Ο τελευταίος Σαμουράι» («The Last Samurai») με τον Τομ Κρουζ, «The Aviator» σε σκηνοθεσία Μάρτιν Σκορτσέζε με τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο και «Sweeney Todd» του Τιμ Μπάρτον με τον Τζόνυ Ντεπ.

AΡΧΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ