 |
|
|  Κυριακή 18/2
"Ντροπή σας", φώναξε μια μαθήτρια απευθυνόμενη στον Ντόναλντ Τραμπ σε διαδήλωση κατά της οπλοκατοχής στις ΗΠΑ
AFP
Στο στόχαστρο μιας μαθήτριας του λυκείου της Φλόριντας, όπου 17 άνθρωποι σκοτώθηκαν από τις σφαίρες του 19χρονου Νίκολας Κρουζ, βρέθηκε ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, λόγω των διασυνδέσεών του με την NRA, το πανίσχυρο λόμπι των όπλων στις ΗΠΑ.
«Προς όλους τους πολιτικούς άνδρες που αποδέχθηκαν τις δωρεές της NRA, Ντροπή σας» φώναξε η Έμα Γκονζάλες κατά τη διάρκεια μιας διαδήλωσης κατά της οπλοκατοχής στο Φορτ Λόντερντεϊλ, επικρίνοντας με δριμύτητα τον Τραμπ διότι δέχθηκε την οικονομική στήριξη του λόμπι των όπλων κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του 2016 για τον προεδρικό θώκο.
«Εάν ο πρόεδρος μου έλεγε κατά πρόσωπο ότι είναι μια φοβερή τραγωδία (…) κι ότι δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα, εγώ θα του έθετα το ερώτημα πόσα πήρε από την Εθνική Ένωση Όπλων (National Rifle Association). Εγώ το γνωρίζω: 30 εκατομμύρια δολάρια» δήλωσε οργισμένη η έφηβη συγκρίνοντας κατόπιν αυτό το ποσό με τον αριθμό των θυμάτων στις ένοπλες επιθέσεις που έχουν συγκλονίσει τη χώρα από τις αρχές του έτους.
«Πόσα αξίζουν αυτοί οι άνθρωποι για εσάς, κύριε Τραμπ;» διερωτήθηκε μπροστά από το πλήθος δεκάδων ανθρώπων που είχαν συγκεντρωθεί αξιώνοντας αυστηρότερους ελέγχους στην πώληση όπλων.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ δεν αναφέρθηκε στο πρόβλημα της οπλοκατοχής στο διάγγελμά του μετά την επίθεση στη Φλόριντα, επιμένοντας κυρίως στα ψυχολογικά προβλήματα που αντιμετώπιζε ο 19χρονος δράστης.
Η Έμα Γκονζάλες καταφέρθηκε και κατά των Αμερικανών βουλευτών και γερουσιαστών «που χρηματοδοτούνται από τη NRA κι οι οποίοι μας λένε ότι τίποτα δεν θα μπορούσε να αποτρέψει αυτό (…) ή που υποστηρίζουν ότι η αυστηρότερη νομοθεσία για τα όπλα δεν θα οδηγήσει σε μείωση των περιστατικών βίας με τη χρήση όπλων».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
