 |
|
|  Κυριακή 18/2
Τετράκις εις θάνατον καταδικάστηκε στο Πακιστάν 24χρονος που βίασε και σκότωσε ένα κοριτσάκι 6 ετών
AFP
Ο βασικός ύποπτος για τον βιασμό και τη δολοφονία ενός 6χρονου κοριτσιού καταδικάστηκε σε θάνατο από δικαστήριο του Πακιστάν, σε μια υπόθεση που προκάλεσε σοκ στη χώρα.
Ο Ιμράν Άλι, 24 ετών, κρίθηκε ένοχος για τη δολοφονία της Ζαϊνάμπ Φατία Αμίν, το άψυχο κορμί της οποίας είχε βρεθεί στις αρχές Ιανουαρίου. Η μικρή Ζαϊνάμπ ήταν το δωδέκατο μικρό παιδί που δολοφονείται τα δύο τελευταία χρόνια σε ακτίνα 2 χιλιομέτρων γύρω από την πόλη Κάσουρ, γεγονός που ώθησε τις αρχές να εικάζουν ότι ένας κατά συρροή δολοφόνος δρούσε στην περιοχή. Ο Άλι, γενετικό υλικό του οποίου βρέθηκε τόσο στο σώμα της Ζαϊνάμπ όσο και σε άλλα έξι θύματα, ομολόγησε τελικά οκτώ ανθρωποκτονίες.
Το δικαστήριο τον καταδίκασε τετράκις εις θάνατον: μία για την απαγωγή του κοριτσιού, άλλη μία για τον βιασμό, την τρίτη για τη δολοφονία και την τέταρτη "για άλλα τρομοκρατικά αδικήματα", όπως είπε στους δημοσιογράφους ο γενικός εισαγγελέας της επαρχίας Παντζάμπ, Ιχτεσάμ Καντίρ.
Η δίκη, που δεν αφορούσε τις υπόλοιπες δολοφονίες που φέρεται ότι διέπραξε ο Άλι, έγινε κεκλεισμένων των θυρών στη φυλακή Κοτ Λαχπάτ της Λαχόρης, για λόγους ασφαλείας. Μόνο οι συγγενείς των θυμάτων ήταν παρόντες στην αίθουσα.
Το δικαστήριο επέβαλε στον Ιμράν Άλι πολλές άλλες ποινές, όπως αυτή των ισοβίων, καθώς και πρόστιμα συνολικού ύψους 3,2 εκατομμυρίων ρουπιών (περίπου 24.000 ευρώ).
"Ήταν μια δίκαιη δίκη", δήλωσε ο συνήγορος του κατηγορουμένου Μιάν Σουλτάν Μασούντ, που διορίστηκε στη θέση αυτή από το κράτος αφού ο προηγούμενος παραιτήθηκε. "Ο κατηγορουμένος παραδέχτηκε το έγκλημα. Στο πλαίσιο αυτό, ήταν σωστό που τον καταδίκασαν σε θάνατο", πρόσθεσε.
Η μητέρα της Ζαϊνάμπ εξέφρασε την ικανοποίησή της. "Θέλω να τον κρεμάσουν δημοσίως στο σημείο απ' όπου άρπαξε το παιδί", είπε η Νουσράτ Μπίμπι.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
