Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ιδού τα αποτελέσματα τού καπνίσματος!

Τα 3,2 εκατομμύρια έφθασαν οι θάνατοι στον κόσμο κάθε χρόνο από χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια και τα 0,4 εκατομμύρια από άσθμα



The Lancet Respiratory Medicine.-

    Οι δύο συχνότερες χρόνιες αναπνευστικές παθήσεις, η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ) και το άσθμα, παρά τις προόδους στη θεραπεία τους, συνεχίσουν να αποτελούν σημαντικό πρόβλημα υγείας παγκοσμίως.

      Οι ετήσιοι θάνατοι από ΧΑΠ έφθασαν τα 3,2 εκατομμύρια το 2015 και από άσθμα τα 0,4 εκατομμύρια, σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία. Η σχετική διεθνής μελέτη, με επικεφαλής τον καθηγητή Θίο Βος του Ινστιτούτου Μετρήσεων και Αξιολόγησης της Υγείας του Πανεπιστημίου Ουάσιγκτον, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό «The Lancet Respiratory Medicine».

      Η ΧΑΠ είναι μια ομάδα παθήσεων των πνευμόνων, που περιλαμβάνουν το εμφύσημα και τη χρόνια βρογχίτιδα και οι οποίες προκαλούν αναπνευστικές δυσκολίες. Η ΧΑΠ οφείλεται κυρίως στο κάπνισμα και στην ατμοσφαιρική ρύπανση και, σε μικρότερο βαθμό, στη ρύπανση του αέρα στους κλειστούς χώρους (π.χ. από καύση ξύλων και βιομάζας σε τζάκια και κουζίνες), στο όζον και στο παθητικό κάπνισμα. Οι βασικοί παράγοντες κινδύνου για άσθμα είναι επίσης το κάπνισμα, καθώς και διάφορες αλλεργιογόνες ουσίες.

      Σύμφωνα με τη μελέτη, το άσθμα είναι η συχνότερη χρόνια αναπνευστική πάθηση παγκοσμίως, με διπλάσιο αριθμό περιστατικών ετησίως σε σχέση με τη ΧΑΠ. Όμως οι θάνατοι από τη ΧΑΠ είναι περίπου οκταπλάσιοι σε σχέση με τους θανάτους από άσθμα.

      Αρκετές περιπτώσεις τόσο ΧΑΠ όσο και άσθματος είναι δυνατό να θεραπευθούν ή να προληφθούν (π.χ. με διακοπή του καπνίσματος και αποφυγή της ρύπανσης του αέρα), όμως συχνά οι εν λόγω παθήσεις διαγιγνώσκονται με καθυστέρηση ή και καθόλου, με συνέπεια να μη θεραπεύονται έγκαιρα και αποτελεσματικά.

      Από το 1990 μέχρι σήμερα παρατηρείται μια μείωση στη συχνότητα και στη θνησιμότητα από ΧΑΠ και άσθμα, όμως αφενός η διαρκής αύξηση και αφετέρου η συνεχής γήρανση του παγκόσμιου πληθυσμού έχουν ως συνέπεια οι απόλυτοι αριθμοί θανάτων να εμφανίζουν αύξηση. Έτσι, οι θάνατοι από ΧΑΠ διεθνώς αυξήθηκαν κατά σχεδόν 12% μεταξύ 1990-2015, από 2,8 σε 3,2 εκατομμύρια, ενώ ο αριθμός των διαγνωσμένων περιστατικών στο ίδιο διάστημα αυξήθηκε κατά 44% από 121 εκατομμύρια σε σχεδόν 175 εκατομμύρια.

      Από την άλλη, οι θάνατοι από άσθμα εμφάνισαν μείωση κατά 26% μεταξύ 1990-2015, από 0,55 σε 0,4 εκατομμύρια, παρότι τα περιστατικά αυξήθηκαν την ίδια περίοδο κατά σχεδόν 13%, από 318,2 εκατομμύρια σε 358,2 εκατομμύρια.

      Οι περισσότεροι ασθενείς με ΧΑΠ (ως ποσοστό του γενικού πληθυσμού) ζουν στην Παπούα Νέα Γουινέα, στην Ινδία, στο Λεσότο και στο Νεπάλ, ενώ οι περισσότεροι ασθματικοί στο Αφγανιστάν, στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία και στα νησιά Φίτζι.

      Οι ερευνητές επεσήμαναν ότι τουλάχιστον ο μισός παγκόσμιος πληθυσμός χρησιμοποιεί βιομάζα ως καύσιμο για το μαγείρεμα, με συνέπεια μια σοβαρή ρύπανση του εσωτερικού αέρα των σπιτιών. Γι' αυτό, τόνισαν την ανάγκη να αυξηθεί η χρήση καθαρότερων καυσίμων, κάτι όμως όχι εύκολο στις αγροτικές περιοχές και στις παραγκουπόλεις των φτωχών γύρω από τις μεγάλες πόλεις των αναπτυσσομένων χωρών. Εκτιμάται ότι ακόμη και το 2040 τουλάχιστον 1,8 δισεκατομμύρια άνθρωποι θα εξαρτώνται από τη στερεή βιομάζα για το μαγείρεμά τους.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία